Operatie Ochtendgloren beëindigd, de zomer in Israël gaat verder

Shalom, beste lezers!

We hebben een ongewoon weekend gehad. We verheugden ons erop om eindelijk met de hele familie rond de tafel te zitten op shabbat, maar plotseling bevonden we ons allemaal in de kamer van mijn zoon, want dat is ook onze schuilplaats. Sinds enkele jaren moet elke nieuw gebouwde flat in Israël een bomvrij onderkomen hebben. De kamer wordt doorgaans gebruikt als een normale kamer. Het raam is wat kleiner en er is een dikke ijzeren deur om het raam in geval van nood af te sluiten. De kamer zelf is afgesloten met een massieve, gepantserde deur van staal en beton.

Hoewel ik op de hoogte was van de gespannen situatie na het begin van operatie Ochtendgloren op vrijdag, verrasten de sirenes op zaterdagmiddag mij hier in Modiin. Ik was de vaatwasser aan het uitruimen toen het luchtalarm afging. Als een robot en zonder een woord te zeggen, rende ik met de familie naar de kamer van mijn zoon op de eerste verdieping. Hoewel ik er vrij zeker van was dat er verder niets zou gebeuren, was ik toch een beetje gespannen, omdat ik problemen had met de ijzeren deur van het raam. Het was erg moeilijk te sluiten. In Modiin heb je 90 seconden om in de schuilkelder te komen. Dat is veel tijd vergeleken met de 15 seconden die je hebt in het grensgebied van Gaza. Toen zette ik snel de TV aan om te zien wat er aan de hand was.

“Luchtalarm in Modiin”: het Israëlische journaal berichtte over de situatie bij ons.

Na een paar minuten klonk er een doffe “boem”. Volgens de berichten viel de in onze richting afgevuurde raket ongeveer 9 kilometer van ons vandaan in open terrein, zonder enige schade aan te richten. Na de knal gingen we terug naar beneden, naar de woonkamer, en gingen verder met onze shabbat met de familie. Er waren een paar WhatsApp-berichten van bezorgde kennissen die we snel geruststelden. Alles was in orde.

Eigenlijk is het beangstigend dat we dit soort ervaringen met een zekere onverschilligheid behandelen. Maar wat kunnen we doen? Helaas hebben we “ervaring” met raketaanvallen vanuit de Gazastrook. Ik wil nu niet zeggen dat wij “eraan gewend zijn geraakt”, want aan zulke dingen mag men niet wennen. Ik wil niet in detail treden over wat er tijdens de driedaagse operatie is gebeurd, anderen hebben daar al over geschreven. Wat deze keer misschien een beetje anders was, is dat de bevolking, vooral diegenen die dicht bij de grens met Gaza wonen, relatief gelukkig waren toen de operatie eindigde. De Islamitische Jihad heeft een zware klap gekregen en misschien ook een les geleerd. Hoe lang we nu vrede zullen hebben, weet niemand, want we hebben ook Hamas, dat zich deze keer heeft ingehouden toen zijn rivalen werden uitgeschakeld door de Islamitische Jihad.

Helaas zijn er tijdens de drie dagen van de operatie ook onschuldige mensen omgekomen in Gaza en dat is zeer triest. Maar we kunnen niet leven in een realiteit waar raketaanvallen op ons land routine worden. We mogen er niet aan wennen. En nu hoop ik op rustige zomerdagen, vooral voor mijn zus en haar twee kinderen, die zich volgend weekend eindelijk bij ons zullen voegen vanuit Engeland. Goed dat we de raketten achter ons hebben. Trouwens, het weer in Engeland is niet veel anders dan hier bij ons. Zodat mijn zus niet hoeft te wennen aan de hitte. En trouwens, we hebben airconditioning.

Namens de hele redactie van Israel Today wens ik u alvast een shabbat shalom.