Wat zit er dan achter dit alles? Welnu; de Bijbel bevat het antwoord, dat door de profeet Joël is verwoord in de verzen die direct volgen op de bekende passage over de uitstorting van de Heilige Geest (Joël 2:28-32, in eerste instantie vervuld op de Pinksterdag, maar, zoals ik geloof, ook nu van toepassing in de onrustige laatste dagen waarin we leven).
Joël schrijft dan: ‘Want zie, in die dagen en in die tijd, als Ik een omkeer zal brengen in de gevangenschap van Juda en Jeruzalem, zal Ik alle heidenvolken bijeenbrengen en hen doen afdalen naar het dal van Josafat. Daar zal ik met hen een rechtszaak voeren, vanwege Mijn volk en Mijn eigendom Israël, dat zij onder de heidenvolken verstrooid hebben. Mijn land hebben zij verdeeld.’ (Joël 3:1-2 HSV)
Dat betekent in feite, dat de naties die verantwoordelijk zijn voor het bevorderen van de zogenaamde ‘tweestatenoplossing’ voor het conflict in het Midden-Oosten, op een ramkoers zitten met God die duidelijk en herhaaldelijk heeft verklaard dat het land Israël het Zijne is, en Hij heeft het aan hen gegeven omdat het Zijn bijzondere erfenis is.
Vragen van wie dit begeerde gebied is, is dus een lakmoesproef voor de vraag of naties voor of tegen God en Zijn doelen zijn. Er zijn natuurlijk nog andere factoren die tot verdeeldheid leiden, maar deze is cruciaal.
Na een jarenlange impasse over deze kwestie heeft de vertrekkende president Trump, ondanks al zijn kennelijke gebreken, de zaken dramatisch in het voordeel van Israël veranderd en de Bijbelse standpunt ondersteund, tegen een woelige antisemitische vloedgolf in. Maar zijn actie heeft een gigantische terugslag gekregen omdat de hordes van de hel in woede zijn opgestaan tegen de plannen van God en zich effectief hebben aangesloten bij degenen die Israël van zijn rechtmatige land willen beroven. Ik geloof dat dit, naast de kwestie van de abortuswetten die president Trump had beloofd om te keren, de diepe verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving aan het licht heeft gebracht, waarbij velen hun vuisten hebben geschud tegen de God van de hemel, die de uiteindelijke controle heeft.
Groot-Brittannië
Maar hoe zit het met Groot-Brittannië? Sinds het verrassende resultaat van het referendum van 2016 over het verlaten van de Europese Unie, is Groot-Brittannië gevaarlijk verdeeld geraakt over de Brexit, waarbij delen van de media en zelfs voormalige premiers de democratie tarten door te suggereren dat het allemaal een vreselijke vergissing was.
Zelfs een enorme meerderheid voor Boris Johnson slaagde er niet in de storm te kalmeren en nu, te midden van een potentiële financiële ineenstorting rond Covid-19, zijn er zelfs bij de staf van ‘Downingstreet 10’ (de ambtswoning van de Britse premier) ongepaste ruzies uitgebroken.
Wat Israël betreft, heeft Groot-Brittannië het onschatbare voorrecht gekregen om de weg te effenen voor de Joodse terugkeer naar hun oude vaderland. Nadat Groot-Brittannië had beloofd alles te doen wat in zijn macht lag om dit te bereiken, kreeg het na de ondertekening van het Verdrag van San Remo in 1920 het internationale mandaat om dit uit te voeren. Maar vervolgens werd het Joodse volk verraden door in plaats daarvan de Arabische aspiraties te begunstigen, en te verhinderen dat Joden die de nazi-holocaust ontvluchtten, het door God beloofde land binnenkwamen, dat Groot-Brittannië moest voorbereiden op de Israëlische soevereiniteit.
Sindsdien heeft het land op tragische wijze een antisemitisch beleid gevoerd dat gericht is op het verdelen van het land. Want de ‘tweestatenoplossing’ houdt in, dat wat de Joden als het hart van Israël beschouwen – het bergland van Judea en Samaria – wordt overgedragen aan de Palestijnen, die nooit deel hebben uitgemaakt van ‘San Remo’ of een van de internationale overeenkomsten die destijds zijn gesloten.
Meer nog, het komt neer op het verdelen van het land. Maar eens voorspelde Ezechiël dat dit zou gebeuren. De vijanden van Israël zouden zeggen: ‘Haha! Zelf de eeuwige hoogten zijn ons tot erfelijk bezit geworden (Ezechiël 36:2) Maar het zou de Joden niet tegenhouden om terug te keren naar hun ‘eigen land’ (Ezechiël 36:24) en de oude ruïnes weer op te bouwen.
Zelfs nu blijft het Verenigd Koninkrijk stemmen voor anti-Israëlische resoluties bij de Verenigde Naties, waaronder een resolutie die de Tempelberg bij zijn islamitische naam aanduidt.
De ondergang van de Patria in de haven van Haifa in 1940.
Deze week, op 25 november, is het 80 jaar geleden dat de Patria in de haven van Haifa zonk, met het verlies van 200 Joodse vluchtelingen en 50 Britse soldaten en bemanningsleden. Deze ramp maakte deel uit van een lange reeks van tragische gevolgen van het toenmalige Britse beleid, dat de immigratie sterk beperkte van degenen die wanhopig probeerden te ontsnappen aan nazi-Europa – zelfs al was dit het land dat geacht werd voor hen te worden voorbereid om in te leven!
Toen drie schepen in november 1940 in Haifa aankwamen, werden ze tegengehouden en doorgestuurd naar het eiland Mauritius in de Indische Oceaan, waar de vluchtelingen onder erbarmelijke omstandigheden zouden worden vastgehouden – de mannen opgesloten in een oude gevangenis, gescheiden van de vrouwen en kinderen die in golfplaten huizen waren ondergebracht. Het was tragisch dat de Joodse ondergrondse probeerde de Patria uit te schakelen om te voorkomen dat deze zou varen, maar de bom die ze plaatsten blies een groot gat in de zijkant van het schip en het zonk zeer snel.
De naamplaat van de Patria is bewaard gebleven in het marine museum in Haifa.
Het is zeker de hoogste tijd dat de Britse regering een formele verontschuldiging maakt, niet alleen voor dit beschamende incident, maar ook voor het voortdurende verraad aan het heilige vertrouwen dat het werd geschonken om een zegen te zijn voor het zaad van Abraham, Gods uitverkoren volk (Gen 12:3).
Charles Gardner is auteur van Israël the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn King of the Jews.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Netanyahu: “Srafrechtelijk onderzoek tegen kantoor gebaseerd op nepnieuws”
Amsterdamse pogrom toont wat er gebeurt als antisemitisme wordt getolereerd
Israëli’s bidden voor een sterk Amerika
