
En toch, zonder het vuur van de Geest zou er geen Kerk zijn. De Heer gaf zijn leerlingen de opdracht het evangelie te verkondigen in heel de wereld – maar niet voordat zij waren toegerust met kracht van omhoog (Lukas 24:49). Zij moesten in Jeruzalem wachten op de doop met de heilige Geest – de vuurdoop waarover Johannes de Doper had gesproken (Matteüs 3:11). En inderdaad, toen de Geest neerdaalde, rustten er tongen van vuur op de ontvangers.
Zoals ik vorige week al zei, wordt Sjavoe’-ot door rabbijnen traditioneel gezien als een viering van de Torah, de Wet die aan Mozes op de berg Sinaï werd gegeven, en die met vuur, rook en donder gepaard ging. Nu echter steekt het de passie van de mensen aan en brengt het vuur in hun binnenste, waardoor ze in staat worden gesteld om vrijmoedig te gaan waar nog niemand is geweest met het glorieuze evangelie van Jezus. De wet geschreven op stenen tafelen is nu geschreven op mensenharten. (2 Kor 3:3) O, wat hebben we dat vuur nodig!
Zacharia verkondigde het woord van de Heer aan Zerubbabel toen hij de fundering van de tempel legde: ‘Niet door macht en kracht, maar door mijn Geest,’ zegt de almachtige Heer (Zacharia 4:6). Of, zoals de stichter van het Leger des Heils, generaal Booth, het uitdrukte: ‘Oh God, brandende, reinigende vlam, Zend het vuur!’
Zonder Pinksteren hebben we geen brandstof voor de reis van geloof en verkondiging. Zoals de beroemde schrijver/voorganger A.W. Tozer zei: ‘Als de Heilige Geest zich zou terugtrekken uit de kerk van vandaag, zou 95% van ons werk doorgaan zonder dat we het verschil zouden weten!’
Veel kerken geloven tragisch genoeg dat de gaven van de Geest met de apostelen zijn uitgedoofd, en dat wij geen behoefte hebben aan de doop met de Geest die herhaaldelijk in het Nieuwe Testament wordt genoemd. Of dat die doop komt met onze oorspronkelijke bekering.
Maar de bijbelse verslagen spreken dit standpunt tegen, zie bijvoorbeeld Handelingen 19:1-7. Toen aan het begin van de 20e eeuw de pinksterbeweging opkwam, werd deze met veel hoongelach ontvangen, vooral de heropleving van het spreken in tongen. De beweging ging al snel de hele wereld rond en bracht nieuw vuur aan honderden miljoenen mensen.
Toen, in de jaren 1960, begonnen gelijksoortige ervaringen de meer gevestigde institutionele kerken binnen te komen. Het werd bekend als de ‘charismatische beweging’ (charis = gave in het Grieks), die een enorme stimulans kreeg door de bediening van een magere prediker van het platteland van Pennsylvania, David Wilkerson, zoon van een Pinkstervoorganger.
Deze moedige jongeman was bewogen met het lot van moorddadige gangsters in New York, waarover hij in de kranten las, en voelde de roeping van God om hen te helpen. Hij riskeerde zijn leven en zijn wapen was niet een zakmes of een pistool, maar de Bijbel. Het was absoluut geen bangerik.
Zoals de schrijfster Elizabeth Sherrill het uitdrukte: ‘Hij vertelde hen gewoon dat ze tegen God in opstan waren en dat hen dat God van hen hield en dat hij van hen zou houden.’ Velen begonnen een wonderbaarlijke en onmiddellijke bevrijding van hun heroïneverslaving te ervaren. Het waren bovennatuurlijke tekenen als deze, samen met woorden van kennis en genezing, die de internationale bediening van Teen Challenge voortbrachten en een bestseller, The Cross and the Switchblade (Het Kruis in de asfaltjungle), waarvan 16 miljoen exemplaren verkocht werden in meer dan 30 talen, geschreven met de hulp van John en Elizabeth Sherrill. Zulke kracht van de Geest bracht hoop en transformatie aan wanhopig verloren tieners. En de jongeren van vandaag hebben het zeker net zo hard nodig!
Het boek werd uitgegeven door een seculiere Jood, en toen werd gesuggereerd dat tongentaal zo controversieel was dat het tot het laatste hoofdstuk moest worden bewaard, zei hij dat hij er meer van wilde en bracht het naar voren in de eerste hoofdstukken.
En hoe zit het met racisme, zo’n groot probleem vandaag? Heeft Pinksteren daar iets over te zeggen? Toen in 1906 de moderne Pinksterbeweging begon in Azusa Street in het centrum van Los Angeles, doorbrak deze de kleur-barrière. De eerste samenkomsten werden geleid door een zwarte man, genaamd William Seymour, met een harmonieuze mix van zwarten en blanken in de gemeente. Journalist Frank Bartleman schreef dat ‘de scheidingslijn van kleur is weggewassen in het bloed’.
Wat het vuur betreft, beweerden sommigen ’s nachts de glorie van God boven het gebouw te hebben gezien. De brandweer zou een keer zijn uitgerukt als gevolg daarvan.
Pinkstergelovigen en charismatici zijn er nog steeds in verschillende gedaanten, maar ze hebben veel van hun vuur verloren – in het Westen althans. De Anglicaanse predikant en auteur Simon Ponsonby zegt dat de Kerk lijkt op een karper, die hij eens uit het ondiepe water van een visvijver had gered tijdens een zeer hete zomer – snakkend naar adem in plaats van in het diepe te zwemmen, genietend van de rivieren van levend water die door onze Verlosser worden aangeboden.
Mijn vrouw Linda is diep getroffen door christenen die de bovennatuurlijke gaven van de Geest uitoefenen. Als nieuwgelovige die een retraite bijwoonde, was zij geschokt toen – geheel uit het niets toen zij de trap afliep – een vreemdeling haar vertelde dat zij moest ophouden met het lezen van haar horoscopen. Het was een vaste gewoonte van haar geweest, en ze had geen idee dat het verboden was in de Bijbel.
Enige tijd later, toen zij begon te groeien in haar geloof in haar charismatische Anglicaanse dorpskerk, werd zij uitgedaagd door een dame die haar situatie niet kende: ‘Je moet je vader vergeven!’ Zij gaf gehoor aan datgene waarvan zij zeker wist dat het een woord van God moest zijn, en heeft nooit meer omgekeken. En haar vader is sindsdien een toegewijd christen geworden.
De kers op de taart voor Linda was de persoonlijke profetie die ze kreeg over een bijzonder iemand die in haar leven zou komen, een jaar later gevolgd door een visioen over haar eigen bruiloft tijdens een rondreis door Israël. En het gebeurde te Kana in Galilea, waar Jezus water in wijn veranderde op een huwelijksfeest. Het kwam allemaal precies uit zoals haar getoond was.
We hebben de kracht van Pinksteren zeker nodig als nooit tevoren. In een tijd waarin de tegenstand tegen onze boodschap steeds feller wordt, kunnen we alle hulp gebruiken die we kunnen krijgen. Per slot van rekening zei Jezus: ‘Indien gij dan, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader in de hemel goede gaven geven aan hen, die Hem vragen!’ (Matt 7:11)
Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn, en King of the Jews.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.