Volgens de Joodse kalender zijn we momenteel in het jaar 5783 sinds de schepping van de eerste mens. Dat laat ons 217 jaar over tot het jaar 6000, wanneer het messiaanse tijdperk begint.
De Joodse traditie vergelijkt het verloop van de wereldgeschiedenis met het verloop van een week, en 1000 jaar komt in deze parallel overeen met één dag, zoals staat in Psalm 90 “Want duizend jaar zijn voor U als de dag van gisteren die voorbijging, en als de nachtwake.”
De week heeft zes werkdagen en één door God bevolen rustdag. Dienovereenkomstig heeft de menselijke geschiedenis 6000 werkjaren en 1000 jaar “Shabbat”. Hoe deze 1000 jaar eruit zullen zien, wordt alleen gesuggereerd in de Joodse bronnen, maar ze komen overeen met Sjabbat, wanneer er niet gewerkt wordt, de mens de nabijheid van God vindt en een vredige, spirituele tijd doorbrengt.
De parallel gaat zelfs nog verder, want iedereen die ooit een sjabbat heeft voorbereid, weet dat de vrijdag vlak voordat sjabbat begint het meest stressvol is. Men moet de laatste voorbereidingen treffen, het eten moet klaar zijn, de kinderen gedoucht, de tafel gedekt, zodat men vrij is van alle wereldse activiteiten wanneer Sjabbat begint.
Daarom werken we vandaag heel hard in het jaar 5783, want we zitten in het laatste kwartier van vrijdag. Er is niet veel tijd meer voordat we ons werk moeten stoppen.
Waaruit bestaat dit werk, dat in de komende 217 jaar voltooid moet worden? Het bestaat uit de terugkeer van het Joodse volk naar God, de voorbereiding van Israël op de komst van de Messias, de bouw van de Derde Tempel. Kortom, Israël moet “een koninkrijk van priesters en een heilige natie” zijn. (Exodus 19:6)
Met de terugkeer van de Joden naar hun land is een grote stap in deze richting gezet. We hebben voor het grootste deel onze fysieke onafhankelijkheid verworven, ook al blijft Israël onder de strengste controle van de andere naties. Het lijkt erop dat de VN, de EU en vele andere staten moeite hebben om hun overheersing over de Joden op te geven en zich voortdurend bemoeien met de interne aangelegenheden van Israël. Deze internationale ketenen verhinderen nog steeds dat Israël een echte Joodse staat wordt.
Maar ook in eigen land voldoet het land nog lang niet aan zijn spirituele potentieel. De Bijbel en zijn goddelijke geboden worden door grote delen van de Israëlische samenleving verworpen en de religieuze partijen in de regering helpen niet bepaald om dit te veranderen.
Bovendien is de terugkeer van de Joden naar het Beloofde Land nog lang niet voltooid. Er zijn nog steeds heel veel Joden in de diaspora die vroeg of laat zullen moeten terugkeren – althans de meesten van hen. De opkomst van het antisemitisme wereldwijd, de oorlog in Oekraïne en economische factoren doen echter goed werk om dit probleem uit de weg te ruimen.
Israëls spirituele en fysieke onafhankelijkheid lijkt nog ver weg, maar je kunt duidelijk de trend in die richting zien.
Bagatellisering van geweld
CNN wast Hamas-propaganda wit
Geweld, de kwade impuls en het beeld van God
