De situatie is in het afgelopen jaar sterk verschoven. Onze sociale dynamiek zal misschien nooit meer dezelfde zijn na de Corona-crisis. En nu hebben we een uitgesproken zionistische (sommigen zeggen anti-Arabische racistische) Israëlische premier, die gesteund wordt door een voortdurend groeiend aantal Arabische kiezers. Wat is er in hemelsnaam aan de hand?
Als je nog maar twee jaar geleden iemand had gevraagd om de sterke punten en prestaties van Benjamin Netanyahu als premier op te sommen, dan zouden de meesten het bevorderen van nauwere Joods-Arabische betrekkingen niet als een van die sterke punten hebben genoemd.
In feite is Netanyahu jarenlang verguisd als een onverbeterlijke racist, die de leiding heeft over een regering die de Arabische bevolking van Israël systematisch discrimineert en hun Palestijnse broeders op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza onderdrukt.
Maar als dat waar zou zijn, waarom zeggen dan zoveel Israëlische Arabische kiezers in de weken voor de nationale verkiezingen van deze maand, dat zij willen dat Bibi aan het roer blijft?
Meer Arabische kiezers dan ooit willen dat Benjamin Netanyahu premier blijft. (Foto: Miriam Alster/Flash90)
Argumenten dat Netanyahu slechts de minste van twee of drie kwaden is (namelijk de nog rechtsere Gideon Sa’ar en Naftali Bennett), gaan niet helemaal op. De Arabieren kunnen immers hun gewicht en dat van hun Knesset-vertegenwoordigers in de schaal leggen voor de centrum-linkse Yair Lapid, die na de verkiezingen naar verwachting de op een na grootste parlementaire factie zal aanvoeren.
Niettemin bleek uit een enquête die het Israel Democracy Institute in opdracht van Channel 12 News dit weekend heeft uitgevoerd, dat maar liefst 31 procent van de Israëlische Arabische kiezers de voorkeur geeft aan Netanyahu.
Zeker, een sterke meerderheid van 56 procent van de Arabische kiezers wil dat Bibi wordt vervangen, maar het feit dat bijna een derde de voorkeur geeft aan de oude rechtse leider weerlegt verder de beschuldigingen van zijn racisme en het idee dat hij over een apartheidsstaat regeert. (Zie verwant: Enquête: Enorme toename van Arabisch gevoel van erbij te horen in Israël)
Interessant is dat deze uitslag bij de Arabische kiezers vrij goed overeen komt met de uitslag bij de Joodse kiezers. Drieënveertig procent van de Joodse kiezers wil dat Netanyahu premier blijft, terwijl 52 procent fel gekant is tegen zo’n uitkomst.
De groep kiezers, die het meest tegen Netanyahu is gekant, is niet de Arabische gemeenschap, maar het zijn linkse Israëlische Joden, die nu al maandenlang elke week tegen de premier demonstreren. Tekst op het bord: Mislukt. (Foto: Olivier Fitoussi/Flash90)
Dus waarom hechten steeds Israëlische Arabische kiezers hun goedkeuring aan Bibi?
Er zijn veel mogelijke redenen, waaronder het feit dat Netanyahu de kandidaat blijft met de beste kans om het gebroken politieke landschap van Israël te stabiliseren. Maar er zijn drie belangrijke punten in verband met het afgelopen jaar die de Arabische visie op de premier aanzienlijk zouden hebben veranderd:
- Netanyahu sloot vrede en normaliseerde de betrekkingen met vier Arabische Staten, waaronder enkele die voor zowel de lokale Arabieren als de Joden heel wat nieuwe zaken zullen brengen.
- Ondanks kritiek op de manier waarop zijn regering omging met de coronaviruscrisis, slaagde Netanyahu erin om van Israël het eerste land ter wereld te maken met voldoende doses vaccin voor al zijn burgers, Joden en Arabieren.
- Netanyahu begon openlijk samen te werken met de islamitische politieke partij Ra’am, een van de vier die tot voor kort de Gezamenlijke Arabische Lijst vormden. Zie: ‘Arabische MK’s moeten samenwerken met Netanyanu’
Er is ook het aspect ‘rechtse dreiging’, die Netanyahu naar verluidt vorige maand probeerde te gebruiken om de Palestijnse Autoriteit ervan te overtuigen de Israëlische Arabieren aan te moedigen om op Likoed te stemmen.
Ondanks de verwachte winst van Lapid, zal centrum-links gewoon niet genoeg stemmen hebben om een coalitie te vormen. De volgende regering zal rechts zijn, althans de leiding ervan. En die leiding kan Netanyahu of Gideon Sa’ar zijn (met een kleinere kans dat het Naftali Bennett wordt). Het argument is dat Netanyahu misschien een status quo handhaaft die de Palestijnen verstikkend vinden, maar dat Sa’ar (en nog meer Bennett) veel meer geneigd zou zijn om de bouw van nieuwe nederzettingen en de annexatie van grote delen van Judea en Samaria te stimuleren.
Lees meer:
Meer Arabieren en orthodoxen voelen zich een Israëli,
Netanyahu op campagne bij Arabische kiezers.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Media-aandacht voor Israël sinds 7 oktober “ongekend”
Erdogan vergelijkt Netanyahu en zijn regering net nazi-Duitsland
Een sprankje hoop
