Muziekvideo: We hebben niet meer nodig dan dit

Muziek speelt een belangrijke rol in Israël, vooral in tijden van rouw, lijden en oorlog. Het is de manier waarop het Joodse volk altijd uitdrukking heeft gegeven aan zijn diepste gevoelens van verdriet en verlies, zoals zo schitterend verwoord in de Psalmen van David.

Door Anat Schneider |

In tijden van problemen en crisis, neigen de mensen in Israël hun gevoelens te uiten in liederen. Israëli’s zingen samen in het openbaar bij herdenkings­bijeen­komsten en festivals, in tijden van vreugde en in tijden van pijn, hetgeen bijdraagt tot het proces van genezing.

Wij dachten, dat we in deze dagen van verlies en pijn, die zoveel gezinnen hier in Israël opnieuw te verduren hebben, onze lezers een blik zouden gunnen op een lied dat ons volk door vele dagen van onrust en verdriet heeft begeleid. Een lied dat het hart van Israël heeft geraakt

We hebben niet meer nodig dan dit
Het lied met deze titel werd oorspronkelijk gezongen door de populaire Israëlische zanger Shlomo Artzi tijdens de jarenlange uitputtingsoorlog met Egypte, Jordanië, de PLO en hun bondgenoten, van 1967 tot 1970, kort na de Zesdaagse Oorlog. De teksten zijn geschreven over zijn vriend Koren, die sneuvelde in de oorlog, en drukken een eerlijk en oprecht pleidooi uit voor de belangrijkste dingen in het leven.

Oorspronkelijk werd het lied geproduceerd met een eenvoudige melodie. In 1998 kreeg het een sneller ritme door Artzi’s zoon Ben, en het lied werd een groot succes door de combinatie van een pakkende en harmonieuze melodie gekoppeld aan het ontroerende verhaal. Versies van het lied worden zelfs gezongen als een gebed in sommige moderne stromingen van het Jodendom. Het wordt bij talrijke gelegenheden gespeeld, onder meer bij herdenkingsdiensten voor soldaten die hun leven gaven om het land te beschermen.

Nadat terroristen in 2006 Elad Regev, Ehud Goldwasser en Gilad Shelly hadden ontvoerd, droeg Artzi het lied op aan de drie Israëlische soldaten die gevangen werden gehouden door de terreurgroep Hezbollah in Libanon. Toen Gold­waters lichaam uiteindelijk naar Israël werd terug­gebracht, werd het lied een gebed met de woorden ‘En laten we hem terugzien – dat is alles wat we nodig hebben’.

In 2010 bracht Artzi het lied ten gehore met het Israëlisch Filharmonisch Orkest in het Eschol Park in de noordelijke Negev tijdens een concert dat het ‘Schreeuwconcert tot de wereld’ werd genoemd, nadat soldaat Gilad Shalit vier jaar lang in gevangenschap was gehouden. Een afbeelding van Shalit werd op de achter­grond geprojecteerd en de zin ‘En we willen hem weer zien. Dat is alles wat we nodig hebben’ werd een kreet en een gebed.

Onze ogen zijn al uitgedroogd van de tranen, en onze mond is nu stil, stemloos.
Wat kunnen we nog meer vragen, zeg het ons, wat nog meer? We hebben al om bijna alles gevraagd.
Geef ons regen als de tijd rijp is, en strooi in de lente bloemen om ons heen, en laat hem terugkeren naar zijn huis.
Diep in ons hebben we een zucht verborgen. Onze ogen zijn al droog van het huilen. Zeg ons dat we de test al hebben doorstaan.
Geef ons regen als de tijd rijp is, en strooi in de lente bloemen om ons heen, en laat ze weer bij hem zijn

Meer hebben we niet nodig.

We hebben al enkele graven dichtgegooid, we hebben ons hart begraven onder de cipressen.
Ons zuchten zal weldra doorbreken. – Neem het als een persoonlijk gebed.
Geef ons regen als de tijd rijp is, en in de lente, strooi bloemen om ons heen.

En laten we hem weer zien –
Meer hebben we niet nodig.

Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.

Dit is ook interessant