Een recent artikel in The New York Times gaat zelfs zover, dat het ons voorhoudt het redeneren en denken voor onszelf maar helemaal achterwege te laten en het door anderen te laten doen. ‘Kritisch denken, zoals ons geleerd werd, helpt niet in de strijd tegen verkeerde informatie,’ luidt de ondertitel van het artikel.
Het artikel citeert de academicus Michael Caulfield, die opmerkt dat ‘ons wordt geleerd dat we, om ons tegen slechte informatie te beschermen, ons diepgaand moeten bezighouden met de dingen die we voorbij zien komen, maar vervolgens spreekt hij vol overtuiging uit ‘dat we gedoemd zijn te mislukken als we dat doen’. Hij voegt eraan toe: ‘Je krijgt onvolmaakte informatie en dan gebruik je je redenering om dat op de een of andere manier op te lossen. Maar in werkelijkheid kan die strategie volledig averechts werken.’
Het artikel geeft later een strategie voor controle van feiten genaamd SIFT:
➢ Stop (Stop),
➢Investigate the source (Onderzoek de bron),
➢Find better coverage (Vind betere informatie),
➢Trace claims, quotes and media to the original context (Traceer beweringen, citaten en media naar de oorspronkelijke context).
In een voorbeeld dat de auteur geeft, worden beweringen van een advocaat in een Instagram-post terzijde geschoven, omdat een Wikipedia-artikel de persoon in diskrediet brengt als een aanhanger van samenzweringstheoriën. Er werd geen reden gegeven waarom Wikipedia als onfeilbaar moet worden beschouwd, en de beweringen in de post werden zelf niet eens onderzocht, enkel omwille van de slechte reputatie van de schrijver.
De-agenda’s van de media worden pijnlijk duidelijk tijdens een verkiezingsperiode. (Foto: Flash90)
Als we de logica van het artikel volgen, moeten we ons afvragen: wie schrijft er eigenlijk artikelen voor Wikipedia? Nou, stelt Wikipedia: ‘Dat doet u… Ja, iedereen kan zo vrijmoedig zijn om een bestaand artikel bewerken, of een nieuw artikel aan te maken, en vrijwilligers hoeven geen formele opleiding te hebben.’
Wat is het toch, dat deze specifieke website, of de New York Times, betrouwbaarder maakt dan misschien een kleiner, minder bekend nieuwsagentschap of website? The 7th Eye is een Hebreeuwstalig internetmagazine, dat is gewijd aan onderzoek van en kritiek op kranten en media in Israël, en het houdt zich bezig met nieuwe artikelen die dagelijks verschijnen en wijzen op manipulatie in oneerlijke berichtgeving in zowel rechtse als linkse publicaties.
Veel nieuwsbedrijven hebben voltijds feiten-checkers in dienst, maar wie controleert de feiten-checkers? In december bracht Sky News Australia verontrustende bewijzen aan het licht van politieke vooringenomenheid en het ontbreken van verantwoordingsplicht op de hoogste niveaus van het certificeringsproces voor Facebook feiten-checkers. Dat zijn mensen met de macht om nieuwsagentschappen te blokkeren, te censureren en te demoniseren, en er zo voor te zorgen dat u leest wat zij willen dat u leest.
Is ‘stoppen met kritisch denken’ het soort advies dat we behoren te krijgen? Ik zou het tegendeel willen beweren, dit een tijd is als geen andere om kritisch te denken.
Een ander bizar voorbeeld: de website voor feitencontrole Snopes ‘ontkracht’ regelmatig artikelen van The Babylon Bee, een conservatieve christelijke satirische website.
Waar kunt u terecht? Google is lang de belangrijkste leverancier van informatie geweest voor wie online zoekt. Maar de resultaten van uw onlineonderzoek worden meer en meer gecensureerd en gereguleerd dan ooit tevoren. De oorlog van Twitter tegen conservatieve en christelijke stemmen en meningen moet in hetzelfde licht worden gezien. Als zodanig is de vraag naar alternatieve, gedereguleerde sociale media platforms en zoekmachines nog nooit zo hoog geweest.
De mainstream internationale media geven sinds lange tijd een beeld, waarvan degenen die in Israël wonen weten dat het NIET de Israëlische werkelijkheid weerspiegelt. (Foto: Flash90)
Israël zou maar al te goed moeten weten dat de hang naar gecentraliseerde, algemeen aanvaarde informatiebronnen de werkelijkheid kan verdraaien en soms zelfs een platform kan bieden voor flagrante leugens. De lijst van mediakanalen die de Staat Israël hebben belasterd door het een ‘apartheidsstaat’ te noemen, is lang. Journalisten ‘onderwijzen’ hun lezers over de onrechtvaardigheden die hier plaatsvinden, en geven slechts één invalshoek en versie van een veel groter geheel. De missie van Israel Today is om een gezaghebbende bron voor waarheidsgetrouwe informatie te zijn, in een opgeblazen nieuwsmarkt die duidelijk bevooroordeeld is tegen de Zionistische Staat.
Het is even moeilijk voor een kritische denker om door de antisemitische, antizionistische mediapropaganda heen te filteren, als voor een orthodoxe Jood in een gesloten gemeenschap om Yeshua te vinden
De taak van een journalist is niet om ons te vertellen wat we moeten denken, maar om ons iets te geven om over na te denken. Stel een onrechtvaardigheid aan de kaak als er een onrechtvaardigheid heeft plaatsgevonden, breng een leugen aan het licht als er een leugen is verspreid. Maar als je commentaar geeft, geef dan alle opties, en stel een conclusie voor. Het is de taak van de journalistiek om onze democratie, onze burgerlijke en religieuze vrijheden en rechten te beschermen. Mijn doel is om bepaalde zaken onder de aandacht te brengen, en u, als lezer, dan te laten beslissen.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Jeruzalem volgt opmars rebellen in Syrië nauwlettend
Nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Sa’ar: “Israël vecht tegen islamitisch radicalisme”
“Soevereiniteit over Judea en Samaria is Israël’s beslissing”
