(JNS) Ditza Or, moeder van Avinatan Or, die 738 dagen in gevangenschap van Hamas heeft overleefd, zei woensdag dat het Joodse volk op een historisch kruispunt staat.
“Nu is het tijd om de nationale droom van het volk Israël, de vervulling van de goddelijke profetie en de definitieve verlossing van de hele mensheid te bevorderen”, zei Or in een toespraak op de conferentie “De toekomst van Judea en Samaria” in Jeruzalem.
Ze beschreef de terugkeer van haar zoon in het kader van het huidige staakt-het-vuren met Hamas als “een groot wonder”. Avinatan, de tweede van haar zeven kinderen, groeide op in Shiloh – de eerste hoofdstad van het oude Israël – waar het huis van zijn familie uitkijkt op de plaats waar 369 jaar lang de Bijbelse tabernakel stond. Avinatan putte zijn kracht uit dit heilige landschap, zei ze. Zijn Hebreeuwse naam, Avinatan Or, betekent “mijn vader in de hemel heeft ons licht gegeven”.
Ditza Or was lid van het Tikva-forum, een alternatieve groep voor het forum van families van gijzelaars en vermisten. In tegenstelling tot laatstgenoemde, die eiste dat de gijzelaars onmiddellijk zouden worden vrijgelaten, stelde het Tikva-forum dat het belang van de natie voorrang had boven hun eigen belang of dat van hun familieleden.
Ditza legde aan JNS uit dat volgens de halacha, de Joodse wet, mensen in hun situatie buiten het besluitvormingsproces moeten worden gehouden. “Ten eerste kun je niet objectief zijn als je een persoonlijk belang hebt. Je kunt dan niet het totaalplaatje zien. Dat is iets heel fundamenteels, ook in het seculiere recht”, zei ze.

Ze zei dat als Joden handelen volgens de halacha, God hen bijstaat, en voegde eraan toe dat dit de kortste weg zou zijn geweest om haar zoon thuis te brengen.
“We hebben niet de kortste weg genomen, dat is zeker. Door het gijzelaarsforum is veel tijd verloren gegaan. Hun activiteiten waren contraproductief. Ze vochten tegen de regering en verzwakten haar tijdens de oorlog. Dat is niet in het belang van de gijzelaars. En dat heb ik vanaf de eerste dag gezegd”, verklaarde ze tegenover JNS.
In het begin probeerde ze met de families van de andere groep te discussiëren, maar het debat verdiepte de verdeeldheid alleen maar, omdat elke partij steeds meer vasthield aan haar standpunt, zei ze. Na verloop van tijd besefte ze dat discussies zinloos waren. Ze begon zich alleen nog maar op emotioneel vlak in te zetten. Hoewel niemand overtuigd was, zei ze dat ze de afgelopen twee jaar “goede vrienden” had gevonden aan de politieke linkerkant.
De echte metgezellen tijdens haar hele beproeving waren echter, zoals ze uitlegde, de Bijbelse figuren Jakob en Jozef, van wie de laatste door zijn jaloerse broers als slaaf werd verkocht. “22 jaar lang was de geliefde Jozef van huis verdwenen en door de duisternis verzwolgen”, zei ze. “Nu begrijp ik uit eigen ervaring wat voor een nachtmerrie dat is.”
“Opmerkelijk genoeg”, vertelde ze, “kwam haar zoon Jozef als het ware in gevangenschap tegen”. De ontvoerders van Avinatan vertelden namelijk Bijbelverhalen en spraken vaak over Jozef, die ze “de rechtvaardige” noemden.
Ze trok drie lessen uit haar beproeving. De eerste was “eenheid”. Ze zei dat de benarde situatie van de gijzelaars de mensen dichter bij elkaar had gebracht – “iedereen deelde de diepe angst” en verlangde naar hun terugkeer.
In heel Israël had ze “liefde, wederzijdse verantwoordelijkheid en een sterk verlangen om op alle mogelijke manieren te helpen” ervaren. Ondanks een kleine minderheid die het onderwerp politiek uitbuitte, straalde de overgrote meerderheid van de Israëli’s ‘eenheid en solidariteit’ uit, wat zij omschreef als ‘een diepgaande en ontroerende historische genoegdoening’ – een morele genezing duizenden jaren nadat Jozefs broers hem hadden verraden.
Op de tweede plaats kwam het idee van de missie. Jozef had kunnen wegzakken in zelfmedelijden, maar in plaats van zichzelf te zien als ‘het zwakke, ellendige slachtoffer’, koos hij voor de missie in plaats van voor de ellende, zei ze. Hij vertelde zijn broers dat God hem van hen had weggestuurd om levens te redden. Op dezelfde manier redden de deelnemers aan het Nova Music Festival Israël door de ‘sadistische terroristen’ tegen te houden en te voorkomen dat ze dieper Israël binnenvielen. ‘In de zakken van sommige terroristen werden kaarten van Ashkelon en zelfs Tel Aviv gevonden’, merkte Or op.
“In bredere zin heeft het bestaan van gijzelaars en vijanden de strijd van Israël op alle fronten legitimiteit gegeven. Deze lange oorlog heeft Israël opnieuw gepositioneerd als regionale macht”, zei ze.
Op de derde plaats stond het belang van dromen. Avinatan vertelde zijn familie dat hij zou dromen van “hoop, vrijheid en liefde” en dat hij na het ontwaken zou proberen de droom nog 10 seconden vast te houden.
“Wij, het volk van Israël, hebben ook eeuwenoude dromen. Sinds onze oprichting als natie heeft God ons eerst in de Thora en later via de profeten gezegd: het doel van onze schepping is om een koninkrijk van priesters en een heilig volk te zijn, een licht voor de volkeren”, zei ze.
“Nu is het historische moment gekomen om de volgende stap te zetten, om over te gaan van een verbond van geloof, een volk dat verbonden is door een geschiedenis van lijden, naar een verbond van lot, een waardig volk dat een modelmaatschappij opbouwt, geleid door de visie van onze profeten.”