Media verspreiden Hamas-leugens

De neiging van de media om alles wat Hamas hen vertelt voor waar aan te nemen, laat zien dat ze meer geïnteresseerd zijn in het ondersteunen van hun eenzijdige verhaal dan in het rapporteren van feiten.

Door Jason Shvili | | Onderwerpen: Hamas, Gazastrook, vooringenomenheid van media
Israëlische troepen in de door Hamas geregeerde Gazastrook, 1 december 2023. Foto: IDF

Alsof we nog meer bewijs nodig hadden, heeft de oorlog tussen Israël en Hamas de mainstream media talloze gelegenheden gegeven om het overduidelijk valse verhaal te verspreiden dat Israël een onderdrukker is die Hamas en de mensen van Gaza aanvalt, die de onderdrukten zijn die vechten voor bevrijding.

Op 17 oktober vond er een explosie plaats in het Al-Ahli ziekenhuis in Gaza Stad. De New York Times kopte onmiddellijk: “Israëlische luchtaanval treft ziekenhuis in Gaza, 500 doden, zegt Palestijns ministerie van Volksgezondheid”. Andere internationale nieuwsagentschappen publiceerden soortgelijke koppen.

Binnen enkele dagen kwam Israël echter met uitgebreid bewijsmateriaal – video’s, ballistische analyses, onderschepte telefoongesprekken – dat bevestigde dat een raket afgevuurd door de Palestijnse terreurgroep Islamitische Jihad inderdaad de parkeerplaats van het ziekenhuis had geraakt. Uiteindelijk werden er niet meer dan 50 – misschien minder – mensen gedood.

Nieuwsorganisaties waren terughoudend om “correcties” aan te brengen en een redacteur van de Times gaf toe dat ze “voorzichtiger hadden moeten zijn” in hun berichtgeving over de gebeurtenis.

Dit is slechts één voorbeeld van de slaafse onderwerping van de media aan een “politiek aanvaardbaar” anti-Israël verhaal. Hoewel Hamas door de jaren heen heeft bewezen een zeer onbetrouwbare bron te zijn, blijven de media hun “feiten” als even geloofwaardig of zelfs geloofwaardiger beoordelen dan Israëlische rapporten, die een uitstekende staat van dienst hebben op het gebied van nauwkeurigheid.

De neiging van de media om alles wat Hamas hen vertelt voor waar aan te nemen, toont aan dat ze meer geïnteresseerd zijn in het ondersteunen van hun vooringenomen verhaal dan in het rapporteren van feiten: Israël moet altijd worden afgeschilderd als de agressor, de Palestijnen altijd als onschuldige slachtoffers.

Een ander duidelijk voorbeeld was de media-aandacht voor de absurde farce in het Al-Shifa ziekenhuis in Gaza. Daar toverden Hamas, de ziekenhuisadministratie en de media een fantasie tevoorschijn waarin het ziekenhuis precies dat was – een onschuldige medische faciliteit die levens redde – zelfs in het licht van foto’s, video’s en Palestijnse getuigenissen die door Israël werden gepresenteerd dat zich in en onder Al-Shifa een rattennest van Hamas commandocentra, wapendepots en kilometerslange geheime tunnels bevond.

In plaats daarvan schetste de Times een beeld van Palestijnse burgers die lijden terwijl de machtige Israëlische oorlogsmachine oprukt naar het ziekenhuis, met koppen als “Benarde situatie belangrijkste ziekenhuis Gaza verslechtert nu Israëlische strijdkrachten dichterbij komen”. Alle solide bewijzen die door Israël werden gepresenteerd van een pervers dubbel gebruik – een oorlogsmisdaad – werden perfessioneel ontkend door Hamas en nagevolgd door de Times.

Sterker nog, de media staan erop om de notoir onbetrouwbare informatie van Hamas als feit te behandelen. Omgekeerd weigeren ze meer gewicht te geven aan bewezen, betrouwbare informatiebronnen, zoals de Israëlische of Amerikaanse regeringen, die het gebruik van Al-Shifa als hoofdkwartier van Hamas hebben bevestigd. Israël presenteert foto’s waarop te zien is dat Hamas de uitvalswegen blokkeert om te voorkomen dat Gazanen het oorlogsgebied verlaten – maar Hamas ontkent dit.

De media weigeren ook standvastig om de vragen te stellen die het verhaal – en elke nieuwsgierige lezer, luisteraar of kijker – eist. Wanneer verslaggevers Palestijnen op straat of artsen in ziekenhuizen interviewen, wil de kijker weten: “Heeft u hier ooit Hamas-mensen gezien? Heb je tunnels gezien?” Maar de verslaggever stelt deze vraag nooit, laat staan vragen als: “Steunt u Hamas? Vind je dat er een Palestina naast Israël moet komen? Wat vind je van de aanval op Israël op 7 oktober?” Dit zijn voor de hand liggende vragen die verantwoordelijke, leergierige, op feiten beluste journalisten normaal gesproken aan hun bronnen zouden stellen. Maar dat doen ze nooit. Hoe komt dat?

Het korte antwoord is dat als ze deze vragen wel zouden stellen, de antwoorden die ze zouden krijgen niet zouden passen in het verhaal dat ze proberen te verkopen – het verhaal waarin de Palestijnen een onderdrukt volk zijn, Israël een kwaadaardige, koloniale agressor en Hamas een element van legitiem Palestijns verzet.

Om hun perverse verhaal te verkopen, nemen de internationale media kritiekloos de sterk overdreven slachtoffercijfers over van het ministerie van Volksgezondheid in de Gazastrook.

Reuters, bijvoorbeeld, meldde dat de door Hamas geleide regering van Gaza op 22 november beweerde dat ten minste 13.300 Palestijnen waren gedood, waaronder ten minste 5.600 kinderen. Maar zoals Luke Baker, een voormalige bureauchef van Reuters die van 2014 tot 2017 de verslaggeving van de organisatie over Israël en de betwiste gebieden leidde, op X (voorheen Twitter) opmerkte: “Hamas heeft een duidelijke propagandistische drijfveer om het aantal burgerslachtoffers zo hoog mogelijk te maken.”

Bovendien geven de media bijna nooit een uitsplitsing van het aantal slachtoffers. Ze zeggen niet hoeveel van hen Hamas-terroristen waren of hoeveel van hen menselijke schilden waren die gedood werden in huizen, scholen of ziekenhuizen waar Hamas zich schuilhield. Ze zeggen ook niet hoeveel er niet gedood werden door Israëlische troepen maar door Hamas en andere terreurgroepen – door misplaatste raketten of door Hamas die vuurde op Palestijnse burgers die gehoor gaven aan Israëlische bevelen om te evacueren.

Het is ook waarschijnlijk dat een aanzienlijk aantal van de gedode of gewonde “kinderen” tussen de 13 en 18 jaar oud zijn en in Hamas-faciliteiten zaten of zelfs actief betrokken waren bij de gevechten.

Het beeld dat de media schetsen is niet alleen vals maar ook kwaadaardig, denigrerend over de enige Joodse staat in de wereld die vecht voor zijn bestaan tegen de krachten van de islamitische jihad die hem ondubbelzinnig willen vernietigen. Wat de media echter over het hoofd zien, is dat Israël vecht voor liberale, westerse waarden – dezelfde vrijheden die de grote westerse media beschermen. Geen enkel Amerikaans mediabedrijf zou ook maar één minuut kunnen werken onder een repressieve regering als Hamas, waar geen persvrijheid bestaat.

De hypocrisie en het wangedrag van de hedendaagse media is zo uitgesproken en zo flagrant dat geen enkele weldenkende lezer, luisteraar of kijker de vooringenomenheid kan missen. Het is dan ook niet verrassend dat een Gallup-enquête uit 2022 aantoonde dat het vertrouwen van de Amerikanen in de media een recordlaagte bereikt – slechts 34% heeft enig of groot vertrouwen in de media.

Wanneer de media weigeren om accurate feiten te geven, is het aan ons om hen verantwoordelijk te houden voor hun onethische journalistiek: Eis dat ze de feiten op een rijtje zetten en stop met het klakkeloos accepteren van de leugens van Hamas. Laat hen weten dat als ze doorgaan met het verspreiden van een vals verhaal dat Israël oneerlijk belastert, wij elders informatie zullen gaan zoeken.

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox