Lichamen gegijzelden gevonden in Gaza-tunnel

De scène zou zo uit een film kunnen komen waar zelfs de beste regisseur ter wereld moeite mee zou hebben. In het smalle steegje staat een versteende grijze kat met woedende ogen, die weigert te wijken ondanks het geweervuur, de daverende explosies en het lawaai van de soldaten. Achter hem een blauwe kinderfiets en een rolstoel in het puin – een grimmige herinnering aan de levens die verwoest zijn.

“Deze kat staat daar al dagen,” merkt een soldaat op. “Ik kan me alleen maar voorstellen wat ze heeft meegemaakt om zo versteend te zijn.”

De ingang is, net als vele andere in Gaza, niet de oorspronkelijke deur, maar een nieuwe opening die door Israëlische troepen in de muur is geblazen. Om binnen te komen moet je over twee stoffige paarse matrassen klimmen, rechtsaf de woonkamer in en linksaf de eerste slaapkamer in – waar een verzonken, vierkant gat is, in het midden van de tegelvloer ,dat rechtstreeks naar de hel leidt.

De lichamen waren verborgen in deze 10 meter diepe kuil, die uitkomt in een tunnel, voordat ze vorige week werden gevonden tijdens een gedurfde nachtelijke operatie door het 202e “Viper” Bataljon van de Parachutisten Brigade.

“We wisten niet dat daar een kuil was,” zegt luitenant-kolonel Almog Rotem, de commandant van het bataljon, terwijl hij in de schemerige kamer boven de kuil staat. “De soldaat die hem vond was stafsergeant Roy Beit Yaakov, moge zijn nagedachtenis een zegen zijn.”

“Zijn team had het doel bereikt, maar in plaats van weer verder te gaan, bleef Roy hangen. Met het instinct van een professionele gevechtssoldaat stelde hij vast dat ‘iets’ niet klopte, hij verschoof wat meubilair en het tapijt – en ontdekte een metalen plaat waaronder de put verborgen was. Hij meldde over de radio: “We hebben een put gevonden. We riepen de elite gevechtsingenieurs van de Yahalom eenheid erbij en zij gingen aan het werk.

Luitenant-kolonel Almog Rotem naast de gevonden tunnel in Jabalia. Foto: Yehuda Shlezinger.

Een hooggeplaatste Yahalom-officier die afdaalde in de kuil vertelde Israel Hayom: “Nadat onze explosievenruimers het gebied rond de kuil hadden ontruimd, gingen we de ondergrondse gang in. Het was onze taak om de vijand op te sporen en te bestrijden; we wisten niet dat er gijzelaars in zaten.

“We vochten ons een weg door de gang, graafden op verdachte plaatsen totdat we de lichamen vonden. We wisten niet zeker of het gevangenen waren, maar we waren erg optimistisch dat het onze mensen waren.

“Niets kan je voorbereiden op het moment dat je ontdekt dat het vier lichamen zijn van gegijzelden. Goed dat wij ze vonden. We zijn vastbesloten om alles te doen wat in onze macht ligt om de tunnels van Hamas te vinden en alle gijzelaars thuis te brengen.”

Incident

Twee dagen na het succes van het 202ste Bataljon rond het terugvinden van de lichamen, vond een incident plaats waarbij een tank vuurde op een gebouw waar de soldaten zich bevonden, waarbij vijf van hen omkwamen. Bovendien stierf de commandant van één van de compagnieën van het bataljon, majoor Gal Shabbat, op 15 mei aan zijn verwondingen die hij opliep in een gevecht met terroristen uit de Gazastrook.

“We hebben een aantal zware gevechten meegemaakt, maar het belangrijkste kenmerk van het 202e Bataljon is dat we nooit stoppen,” zegt Rotem over de gevoelens van zijn soldaten na het tragische incident.

“Dit was een ernstig incident dat nooit had mogen gebeuren. We zitten in een slopende, moeilijke oorlog. We vechten schouder aan schouder met onze broeders van het Pantserkorps en omarmen hen; tijdens deze oorlog hebben hun acties het leven van tientallen soldaten gered. Mijn medeleven gaat uit naar de families van de gesneuvelden; we zullen hen omarmen en doorgaan met het vervullen van onze missie.

“Ik vecht zij aan zij met mijn troepen; ze hebben een opmerkelijke mentale en persoonlijke kracht. Ze doorstaan moeilijke situaties, maar ik zie een glinstering in hun ogen, hun toewijding, hoe ze aanvallen en nooit stoppen. Geen enkele soldaat heeft gezegd: ‘Ik wil niet verder’.”

Zware stedelijke oorlogsvoering

Vechten in het kamp van Jabalia is extreem moeilijk. De smalle steegjes zijn onbegaanbaar voor tanks en kunnen alleen worden overgestoken door infanterie. Hamas heeft maanden de tijd gehad om zich hierop voor te bereiden en heeft elk gebied uitgerust met explosieven.

Rotem wijst op de gevechtszones: “Dit is een slopend scenario van stedelijke oorlogsvoering; je staat oog in oog met de vijand van dichtbij en in een dichte omgeving. Onze troepen hebben uitzonderlijke vaardigheden en capaciteiten”.

In de smalle steegjes hangt een vieze stank van rot en dode terroristen die tijdens de gevechten onder het puin zijn begraven, legt Rotem grimmig uit.

“Dat is de geur van oorlog. De vijand heeft de gebouwen doorkruist met gangen, binnenplaatsen en huizen ingesloten en op afstand explosieven tot ontploffing gebracht. Er is hier geen enkel huis waar we niet minstens vijf explosieven hebben gevonden – een bij de ingang, een ander op de binnenplaats bij de uitgang enzovoort. Gelukkig hebben we technieken en training om deze dreigingen te neutraliseren. We naderen vanuit onverwachte hoeken en vernietigen de vijand. De Hamas-terroristen zijn bezweken voor de macht van de IDF.

“We zijn erin geslaagd om vier lichamen van gevangenen te bergen, een opmerkelijke prestatie. Niemand is trotser dan wij dat we ze naar Israël hebben gebracht om te begraven.

“Maar om te weten dat er vier Israëlische families zijn die acht maanden lang in kwellende onzekerheid hebben geleefd, en dat we hen wat troost hebben kunnen geven te midden van deze nachtmerrie – dat is een goed gevoel. We zullen ons leven blijven riskeren om de staat en zijn burgers te verdedigen, in de moeilijkste omstandigheden op het terrein, zolang het nodig is om de veiligheid van het Israëlische volk te herstellen en onze gevangenen te redden.”

Rotem heeft een boodschap voor de media die de oorlog verslaan: “We voeren onze missies uit, dus zorg ervoor dat je het Israëlische volk het verhaal van onze troepen vertelt. Ze vechten als leeuwen in deze steegjes, onder constante dreiging. Het zijn helden. Dit is geen gemakkelijke oorlog, maar er zijn buitengewone operaties geweest die enorme successen hebben geboekt. Vertel hun verhaal.”