Katholieken boos over visa evangelische vrijwilligers

Er is in de Israëlische media veel ophef ontstaan over de evangelische christelijke organisatie HaYovel, die erin slaagde om visa te verkrijgen voor haar buiten­landse vrijwilligers op een moment dat de grenzen van het land gesloten zijn voor niet-staatsburgers.

Door Ryan Jones |

HaYovel (‘Het jubileüm’) is een in de VS gevestigd bediening (hoewel de kernstaf een groot deel van het jaar in Israël verblijft), met als belangrijkste missie het helpen van Israëlische boeren in Judea en Samaria (de ‘Westelijke Jordaanoever’) tijdens de jaarlijkse oogstperiode van druiven en olijven. Tijdens hun verblijf hier worden de vrijwilligers van de organisatie ook opgeleid en uitgerust om ambassadeurs te worden voor wat God in deze tijd in Israël doet.

(Zie ons vorige interview met HaYovel: Ontmoet de christenen die Jesaja 61:5 vervullen)

Onnodig te zeggen dat het coronavirus-beleid, dat Israël voor iedereen, behalve voor de terugkerende Israëlische burgers, heeft afgesloten, een enorme klap was voor de visie en de missie van HaYovel. Of tenminste, dat zou het zijn geweest. In plaats daarvan leverde de sluiting een enorme getuigenis op.

‘We maakten ons zorgen over het feit dat we de operatie moesten stilleggen, omdat we maar acht van onze medewerkers in het land hadden. Normaal gesproken komen er voor een oogstseizoen 300 vrijwilligers, naast de staf’, vertelde de directeur van HaYovel, Zac Waller, aan Israel Today. ‘Dus we spraken met de eigenaren van de wijngaarden om een oplossing te vinden, en op een gegeven moment overwogen we zelfs om een mechanische oogstmachine in te zetten om de missie te voltooien. We spraken ook met onze contacten in de regering, en begonnen eindelijk het ene na het andere wonder te zien. Uiteindelijk konden we 50 vrijwilligers hierheen halen.’

Het gebruik van het woord ‘wonder’ is hier niet overdreven. Zoals genoemd, heeft Israël zijn grenzen gesloten voor alle niet-staatsburgers. Het duidelijke slachtoffer van dit beleid is de toeristenindustrie. Maar niet minder getroffen zijn de kleine boeren van Israël, waarvan velen van buitenlandse vrijwilligers en arbeiders afhankelijk zijn om de seizoensgebonden gewassen te verzorgen en te oogsten. In het beste geval besteedt de Israëlische regering onvoldoende aandacht aan deze boeren. Dus dat het verzoek van HaYovel de juiste mensen bereikte, en ook nog werd overwogen en goedgekeurd, is in feite niets minder dan een wonder.

Zelfs met een Goddelijke hand, die deuren opent waarvan iedereen veronderstelt dat ze gesloten en op slot zijn, is dit nog steeds Israël. De bureaucratie is zwaar, de zaken gaan hier traag. En hoewel de goedkeuring voor HaYovel’s vrijwilligers kwam in wat voor velen een recordtijd was voor een visumaanvraag, zou de verplichte quarantaine voor alle binnenkomende reizigers nog steeds beteken, dat ze niet helemaal op tijd bij de wijnstokken zouden komen. Maar toen gebeurde er nog een ander wonder – de druiven wachtten op de vrijwilligers.

‘We baseren de timing van de oogst altijd op de bijbelse feesten,’ legde Waller uit. ‘En elk jaar komen we precies op tijd, maar dit jaar waren de druiven gewoon niet rijp. Ze waren ongeveer drie weken later dan normaal. En zo gebeurde het gewoon, dat de eerste oogstdag van de rode druiven de eerste dag was dat onze vrijwilligers uit hun verplichte twee weken durende quarantaine kwamen na aankomst in het land. God zij dank, het komt allemaal samen.’

Naast de vervulling van de profetie (zie Jesaja 61:5) is het werk van de vrijwilligers van HaYovel cruciaal voor het succes van kleine boeren in de Bijbelse gebieden. Hier worden in Shilo de wijnstokken gesnoeid na de oogst. (Foto: HaYovel)

‘Wij hebben ook vrijwilligers nodig!’
HaYovel’s ongelooflijke verhaal is niet onopgemerkt gebleven. Helaas was het enige, waarop de seculiere Israëlische media zich concentreerden, de manier waarop deze christenen op de een of andere manier de beperkingen hebben omzeild waarover anderen zich nog steeds beklagen.

En dat trok de aandacht van andere christelijke instellingen die eveneens vrijwilligers­programma’s uitvoeren, en die vonden dat ze in het licht van het succes van HaYovel ten onrechte geen visum kregen van het Israëlische ministerie van Binnenlandse Zaken.

‘Wij hebben ook visa nodig!’ was de kop van een brief die de Assemblee van Katholieke Ordinatoren van het Heilige Land naar de Israëlische regering stuurde. De katholieke functionarissen zeiden dat ze ‘verbaasd’ waren dat Amerikaanse evangelische vrijwilligers een visum hadden gekregen, terwijl zij niet in staat waren die te krijgen voor vrijwilligers die normaal gesproken in ziekenhuizen, scholen en bejaarden­tehuizen werken die door de katholieke kerk worden beheerd.

‘Er is ons herhaaldelijk verteld dat er geen visa kunnen worden verstrekt vanwege de Covid-19 pandemie’, klaagden de katholieken, die leken te suggereren dat de Israëlische regering een voorkeurs­behandeling gaf aan meer pro-Israël christenen.

Waller kwam met een eenvoudiger antwoord. ‘Landbouw is een speciale categorie,’ merkte hij op. ‘Zelfs in tijden van lockdown moet de landbouw doorgaan, zodat de winkels bevoorraad kunnen blijven. Bovendien wonen en werken we op het platteland, doen we geen rond­leidingen, zijn we niet in de buurt van veel mensen en gaan we geen bevolkte gebieden binnen. Ons risico om iemand te besmetten of te worden besmet is minimaal.’

Israel Today kan inderdaad bevestigen dat er wat betreft vrijwillersvisa geen voorkeursbehandeling wordt gegeven aan evangelische bedieningen die Israël steunen. Veel van de evangelische bedieningen in Jeruzalem en Tel Aviv hebben in deze periode moeten werken met een sterk gereduceerd personeelsbestand als gevolg van de algemene stop op inreisvisa.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.

Dit is ook interessant