Joods herstel tegenover heiliging van het verleden

Miriam Rürup, de nieuwe in Israël geboren directeur van het Moses Mendelssohn Centrum voor Europese Joodse studies in Potsdam, vindt het geen goed idee om de Bornplatz Synagoge, die in 1938 tijdens de Kristall­nacht werd verwoest, te herbouwen. Momenteel geeft een mozaïek op de straat de plaats van de vroegere synagoge aan.

Door Tsvi Sadan |

De wederopbouw van deze grote en mooie synagoge, zo redeneert Rürup, wist de herinnering uit aan de Kristallnacht, en de Holocaust. Door deze synagoge in haar volle glorie van vóór 1938 te herstellen, vertelde ze op 28 februari aan de katholieke internet-radio Domradio, ‘lijkt het wel alsof de gezuiverde maatschappij wil doorgaan waar ze in 1933 is opgehouden; alsof je ongedaan kunt maken wat je grootouders en overgrootouders hebben gedaan, althans in architectonisch opzicht. Maar de geschiedenis kan niet worden gecorrigeerd.’

Rürup is een leidende stem achter het linkse verzet tegen het herstel van de synagoge, een idee dat in november 2019 voor het eerst werd geopperd door Shlomo Bistritzky, de regionale opperrabbijn in Hamburg, en later in februari 2020 unaniem werd goedgekeurd door het Hamburgse parlement.
De beweegredenen van Rürup en anderen die tegen de herbouw van de synagoge zijn, zoals historicus Moshe Zimmermann, lijken redelijk. Zoals Zimmermann stelde, is herstel een ‘absurd idee om de sporen van de misdaad te bedekken door een nieuwe synagoge te bouwen op de plaats van de misdaad’.

Geen weldenkend mens zou beweren dat Joden moeten deelnemen aan pogingen om de zonden van het verleden uit te wissen. Maar als Rürup zegt, dat ze liever een museum heeft dan een synagoge, dan komt de ware aard van haar kritiek aan het licht.
Een herbouwde synagoge is een teken van hersteld Joods leven. Een museum is slechts een gedenkteken van het Joodse leven.
Een museum is een afschuwelijk idee dat suggereert dat Joden dood moeten blijven als ze willen dat de wereld ‘de plaats van de misdaad’ nooit vergeet.

Een museum betekent dat Joden de wereld een dienst bewijzen door hun ruïnes te heiligen.
Een museum betekent dat een goede Jood een dode Jood is.

Wat een vreselijk idee, en het verklaart waarom progres­sieven zoals Rürup en Zimmermann zo kritisch staan tegenover Israël, dat immers een toren is die de plaats van de misdaad overschaduwt; een weder­opbouw­project van het Joodse leven; een inspanning om de geschiedenis te corrigeren.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.

Dit is ook interessant