Afbeelding: Dr Weinstein vaccineert zijn medewerksters. (Foto: New York Times, april 1947)
De verdrietige gebeurtenissen uit zijn jeugd zijn waarschijnlijk de aanleiding geweest om medicijnen te gaan studeren. Israel Weinstein werd arts en bacterioloog. Hij doceerde in New York aan verscheidene instituten en publiceerde verhandelingen over medische onderwerpen.
In 1917 sloot Weinstein zich als arts aan bij de Amerikaanse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij begon een gezondheidscampagne onder soldaten, vooral om geslachtsziekten te voorkomen. Terug in New York werkte hij verder als medicus. In de Tweede Wereldoorlog meldde hij zich opnieuw bij het leger, maar nu als medisch adviseur.
Na de oorlog werd Weinstein hoofd van de Geneeskundige Dienst van de stad New York. Hij was de juiste man op de juiste plaats, want in 1947 brak er een pokkenepidemie uit.
Weinstein reageerde onmiddellijk op de eerste tekenen van de ziekte, kreeg van de burgemeester de middelen om vaccins te kopen en het aantal medewerkers uit te breiden.
Binnen drie weken werden meer dan zes miljoen New Yorkers ingeënt, vijf miljoen meteen al in de eerste twee weken na de uitbraak. Slechts twee mensen stierven toen aan de pokken.
New Yorkers stonden in lange rijen voor een pokkenprik.
Ondanks deze indrukwekkende prestatie gaf Weinstein zijn positie als hoofd van de geneeskundige dienst op, omdat zijn werk volgens sommigen te lijden had gehad onder persoonlijkheidsconflicten en jaloezie. Hij werkte nog twee jaar als directeur op het bureau voor medische opleidingen. In 1949 ging hij met pensioen, hield soms nog lezingen op wetenschappelijke instituten over de hele wereld, maar kwam niet meer in de schijnwerpers te staan.
Israel Weinstein overleed in 1975 in New York, ongetrouwd en kinderloos.
Dit artikel in de serie ‘Joden, een zegen voor de wereld’, verscheen in het aprilnummer van het Israel Today Magazine. Klik hier voor een abonnement.