‘Ik weet dat jullie Messias­belijdende Joden niet van religieuze Joden houden’

Er is veel onkunde en onbegrip tussen Messias­beljdende Joden en religieuze Joden. Twee­duizend jaar anti­semitische christelijke geschiedenis heeft diepe vijandig­heid veroor­zaakt jegens christenen, en nu ook jegens Messias­belijdende Joden.

Door David Lazarus |

Sharona was op jonge leeftijd beste vrien­dinnen geworden met Chava, de dochter van een Messiaans-Joodse familie in de buiten­wijken van Tel Aviv. Zoals gebruikelijk is in Israël, groeiden ze samen op in dezelfde klas van de eerste klas tot ze hun middelbare school­diploma haalden, maar groeide de afstand na het leger toen ze trouwden en hun gezinnen groot­brachten, en de een naar het noorden van Israël verhuisde, de ander naar het zuiden.

Na tien jaar niets van haar gehoord te hebben, kreeg Chava een telefoontje van Sharona. ‘Ik moest je gewoon vertellen Chava,’ zei ze, ‘dat je een enorme invloed op mijn leven had. Ik herinner me al die keren dat ik bij je thuis kwam, de Shabbatavond maaltijden die je moeder maakte, de lol die je altijd had met je familie, en de Shabbats die we samen naar je Messiaanse gemeente gingen. Ik heb zelfs de enige app die ik op mijn telefoon heb gedownload, alleen maar om je te kunnen volgen. Je had een grote invloed op mijn leven.’

Chava wist dat Sharona naar haar had opgekeken toen ze op school zaten, maar ze had geen idee hoeveel impact ze op haar jonge vriendin had achtergelaten. ‘Zo, wat is er nieuw met jou,’ vroeg Chava. ‘Wel, ik ben getrouwd, en we hebben vijf kinderen. Maar ik moet zeggen, en ik weet dat de Messias­belijdende Joden niet van religieuze Joden houden, maar ik werd religieus.’

Sharona kon niet begrijpen waarom haar vriendin dacht dat ze niet van de religieuze Joden hield. Ze houdt wel van hen, maar hoe ze ook probeerde haar te overtuigen, Sharona was er zeker van dat Messias­belijdende Joden niet van religieuze Joden houden, en dat is een probleem en de reden dat ik dit kleine, waar­gebeurde verhaal deel.

Telkens wanneer ik probeerde dit probleem met Messias­belijdende Joden te bespreken, was het antwoord meestal: ‘Maar zij houden ook niet van ons.’ Dat is waar, maar dat gaat niet in op de meer prangende vraag, waarom Messias­belijdende Joden het geloof van religieuze Joden niet respecteren of waarom de Kerk en de Synagoge, Joden en Christenen, zo vervreemd zijn geraakt van elkaar. Het is geen geheim dat tweeduizend jaar antisemitische christelijke geschiedenis diepe vijandigheid heeft veroorzaakt jegens christenen, en nu ook jegens Messiasbelijdende Joden, die een geloof belichamen dat veel meer het traditionele evangelische christendom is dan het Joodse.

Voorstudie voor het beeld Synagoga and Ecclesia in Our Time, waarvan de bronzen uitvoering bij de Universiteit van Philadelphia staat. Het is gemaakt 50 jaar na Nostre Aetate (‘in onze tijd’), de zeer belang­rijke verklaring van de Rooms katholieke kerk in 1965 aan­gaande het Joden­dom, die een omme­keer liet zien in de houding tegenover het Joden­dom. De vervangings­theologie werd nadrukkelijk afgewezen, de blijvende geldigheid van het Joden­dom werd erkend, en elke vorm van anti­semitisme werd veroordeeld. (CIS).

Gelukkig is er in de afgelopen 50 jaar veel gedaan om de verbroken relaties tussen christenen en Joden te herstellen, en veel christenen beginnen nu de rijkdom aan kennis en begrip van de Hebreeuwse Bijbel te begrijpen die de rabbijnen tot op de dag van vandaag hebben bewaard, en zijn hen daarvoor gaan liefhebben en respecteren. Dit geldt ook voor velen in de Ameri­kaanse en Europese Messiaanse gemeenten. Maar de situatie is anders hier in Israël.

Vandaag de dag bestaat de meerderheid van de Messias­belijdende Joden in Israël, naar schatting meer dan 70 procent, uit Russische immi­granten met zeer weinig kennis van hun Joodse wortels om mee te beginnen; en hoewel er uitzon­deringen zijn, leren Messias­belijdende leiders in Israël hen voor het grootste deel niet om van de rabbijnen, de Joodse tradities of het traditionele Joden­dom te houden. Zie mijn artikel Is the Future of Messianics Jewish?

Evenmin doen Messiasbelijdenden in Israël serieuze pogingen om het geloof van onze vaderen en het traditionele Jodendom te bestuderen – waardoor zij blijven zitten met anekdotische clichés over de rabbijnen, gebaseerd op voor­onder­stellingen die het typische christelijke antinomianisme (afwijzen van de Wet) en de joods-christelijke polemiek weerspiegelen. Dat is triest, want er is zoveel dat we van elkaar kunnen leren.

Wat bijdraagt aan de diepe kloof tussen Messias­belijdende en religieuze Joden is de beeld­vorming, dat de Synagoge in Israël een duistere en onzalige plaats is om te bezoeken. Er zijn natuurlijk veel aspecten van het Israëlisch-Joodse synagoge-leven die hervorming behoeven. Maar er is ook zoveel in de gebeden en leer­stellingen dat een schoonheid van het geloof weer­spiegelt, waarvan elke oprechte Messias­belijdende Jood zou houden, als hij of zij maar de tijd zou nemen om het op te merken. Maar ook hier geldt dat de meeste Messiasbelijdende Joden in Israël nauwelijks ooit een synagoge hebben bezocht op de Shabbat en dat zij de dienst niet zouden kunnen volgen of de betekenis van de gebeden niet zouden kunnen begrijpen, zelfs als zij dat wel hadden gedaan. Veel van hun gebrek aan respect voor het Joden­dom komt voort uit eenvoudige onwetend­heid.

Uiteindelijk zijn Sharona en Chava veel nader tot elkaar gekomen, gewoon door te praten over de voor­onder­stellingen die zij beiden hebben over elkaars geloofs­gemeenschap. Ze zijn begonnen echt naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren, en ze leren hun kinderen hetzelfde te doen, wat mij hoop geeft voor de toekomst.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.