
“Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik verschillende keren bijna dood ben geweest, kogels die over mijn hoofd vlogen, explosies vlak bij mij. Ik heb geluk dat ik Gaza ongedeerd heb verlaten,” vertelde Sam Sank, 33, uit Tel Aviv dinsdag aan JNS.
“Zelfs als ik dat zeg, voel ik me een beetje schuldig omdat zovelen niet levend terugkwamen, sommigen kende ik persoonlijk. Ik ben blij voor mezelf, maar ik voel nog steeds verdriet,” voegde hij eraan toe.
Sank, die als enig kind in Londen werd geboren en opgroeide, verhuisde op 18-jarige leeftijd naar Israël en sloot zich aan bij de Paratroepers Brigade. Hij was een van de ongeveer 360.000 reservesoldaten die gemobiliseerd werden nadat terroristen van Hamas op 7 oktober de noordwestelijke Negev binnenvielen en ongeveer 1.200 mensen vermoordden.
“Ik werd gewekt door het raketalarm, zette het nieuws aan en besefte al snel dat Israël in oorlog was. Om 16.00 uur was ik op de basis met mijn geweer en uitrusting, klaar voor actie,” zei Sank.
Op 9 oktober werd Sank naar Kibboets Kfar Aza gestuurd om te vechten tegen de terroristen die daar een bloedbad hadden aangericht en nog steeds in het dorp rondliepen.
“Het zien van de wreedheden die de kibboets werden aangedaan was een gedenkwaardige ervaring om alle verkeerde redenen,” zei hij.
Op 3 december bereikte Sank de Gazastrook. Hij zou daar de komende twee maanden blijven.
“We begonnen aan de rand van Khan Yunis, in een landelijk gebied, en verhuisden toen naar het centrum van de stad. De laatste week brachten we door in de buurt van de vluchtelingenkampen, een zeer gevaarlijk en dichtbevolkt gebied,” vertelt hij.
Vanaf 7 oktober kon Sank zijn gedachten delen met vrienden en familie via een WhatsApp-nieuwsbrief die was opgezet en werd beheerd door zijn moeder Jacalyn Sank DaCosta, 57, uit Londen.
Sank verliet de Gazastrook op 28 januari en liet het leger weten dat hij zijn laarzen voorgoed aan de wilgen hing.
“In het leger vertelde ik mijn kameraden en officieren heel openlijk dat ik mijn reservetijd in het leger wilde beëindigen. Dat was vóór 7 oktober, maar de ervaring om één keer in oorlog te zijn is genoeg om een leven lang mee te gaan,” zegt hij.
De eerste dagen na zijn ontslag waren bijzonder moeilijk voor Sank.
“Ik vond de tijd in Tel Aviv overweldigend,” zegt hij. “Ik was vier maanden lang ontheven van mijn dagelijkse taken en toen ik terugkwam, moest ik plotseling weer verantwoordelijkheid nemen.
“In [Gaza] moest ik mijn missie vervullen, in leven blijven en voor mezelf zorgen, maar ik hoefde niet te zorgen voor een baan, een huis of mijn hond Pablo,” vervolgt Sank.
Na zijn officiële ontslag uit het leger op 12 februari besloot Sank een maand in het buitenland door te brengen.
“Weg zijn hielp me om me aan te passen. Zodra ik was ontslagen, wilden mijn vrienden me zien. Ik had gewoon mijn ruimte nodig, ik was er niet klaar voor om iemand te zien behalve mijn naaste familieleden,” zegt hij.

Een vreemd gevoel
Nu, terug in Israël, vindt hij het gevoel van normaliteit het vreemdst.
“Ik denk misschien wel elke dag of om de paar dagen aan mijn tijd in Gaza. Misschien zie ik iets dat me eraan doet denken, maar verder concentreer ik me op mijn werk, het voetballen of het plannen van mijn bruiloft,” zegt Sank.
“Het is alsof er nooit iets is gebeurd. Het is niet dat ik wil dat mensen me anders behandelen of me er de hele tijd naar vragen, maar het is de normaliteit die vreemd voor me voelt. Waar was het allemaal goed voor?” vroeg hij zich af.
“Ik moet denken aan een vriend uit mijn eenheid die is gedood. Sinds ik terug ben, denk ik meer aan hem dan voorheen. Mijn hoofd is hier en niet bij de andere soldaten in Gaza, en dat bevalt me niet,” vervolgt hij.
Sinds het begin van het Israëlische grondoffensief tegen de terroristische infrastructuur van Hamas in de Gazastrook op 27 oktober, zijn 249 soldaten gesneuveld. In totaal zijn er 591 IDF soldaten en reservisten gedood sinds 7 oktober.
Sank zei dat de meeste soldaten, waaronder hijzelf, de Gazastrook niet hadden verlaten met een gevoel van overwinning. In plaats daarvan, zei hij, waren ze teleurgesteld dat 134 van de 253 Israëliërs en buitenlanders die op 7 oktober door Hamas in Gaza werden ontvoerd, nog steeds gevangen zaten.
“Het was onze taak om hen te bevrijden en dat is niet gelukt. We hebben goed werk verricht en onze missie volbracht, maar over het algemeen zijn we erg teleurgesteld,” zei hij.
Sank zei dat hij de wijdverspreide kritiek en beschuldigingen van wangedrag aan het adres van de IDF niet kon begrijpen.
“Ik kan alleen spreken vanuit mijn ervaring en vanuit wat ik heb gezien. Mijn tijd in Gaza is opgenomen met mijn GoPro-camera, die ik de hele tijd bij me had. Dat spreekt voor mijn gedrag,” zei hij.
Sinds 7 oktober is Sank in de media verschenen om zijn verhaal te vertellen en om te proberen Israëlische soldaten af te schilderen als mensen met echte gevoelens die de chaotische ervaringen van een oorlog meemaken.
Als gevolg van zijn optredens in de media ontving Sank haatmail en werd hij online beledigd. Na zijn ontslag uit het leger reisde hij naar New York, waar hij samen met zijn vriendin Amit een Joods stand-up comedy evenement bijwoonde en werd aangevallen door pro-Palestijnse demonstranten.
“Ze wisten niet wie ik was of wat ik had gedaan. Als ze het hadden geweten, waren ze misschien nog bozer geweest. Ze volgden ons over straat, noemden me een babymoordenaar en een nazi en zeiden dat ze hoopten dat ik zou sterven,” zegt Sank.
“Dit incident in New York heeft me meer bang gemaakt en getraumatiseerd dan de hele tijd die ik in Gaza heb doorgebracht,” voegt hij eraan toe.
Hoewel hij zich zorgen maakt over de situatie in steden als Londen, New York en Parijs, en zegt dat ze op dit moment geen veilige plekken voor Joden lijken te zijn en zelfs herinneringen oproepen aan de Holocaust, is Sank niet van plan zich terug te trekken uit zijn hasbara (publieke diplomatie) activiteiten.
“Ik zal blijven opkomen voor Israël op alle gebieden van mijn leven,” zegt Sank.

Militaire inlichtingendienst
Op 7 oktober bracht Asaf Nissan, 34, televisieproducent bij Channel 14 en reserveofficier bij de Militaire Inlichtingendienst, de Simchat Torah-vakantie door in Petach Tikvah, thuis met zijn vrouw Chen, 31, en hun jonge dochter Danielle, die zich ook voorbereidde op haar oproep voor IDF-dienst.
“Als inlichtingenofficier kon ik niet veel doen op 7 oktober. Ik was stand-by. Op 9 oktober verliet ik mijn auto in Herzliya en werd ik in een gepantserde bus naar Sde Teman gebracht, een logistieke basis [tussen Beersheva en de Gazastrook],” vertelde Nissan woensdag aan JNS.
“We werden geïnformeerd over de situatie. Er was sprake van om de Gazastrook binnen te gaan zodra de verwoeste Israëlische steden en dorpen ontdaan waren van terroristen. We moesten ervoor zorgen dat ze geen bommen, mijnen of andere dingen achterlieten die ze tegen ons konden gebruiken,” voegde hij eraan toe.
Als inlichtingenofficier die de gevechtseenheden op afstand ondersteunde, voorzag Nissan de soldaten op het slagveld van informatie. Werken op een inlichtingenpost is een uitdaging in een steeds veranderende omgeving. Nissan bracht in totaal 109 dagen door in het reservaat.
“In het begin kon ik helemaal niet naar huis komen. Mijn dochter is pas één jaar en tien maanden oud. Mijn vrouw moest alles zelf regelen. Ze sliep bij haar ouders, moest midden in de nacht opstaan en overdag voor de baby zorgen,” vertelt hij.
“Later, toen er meer mensen werden aangenomen, hadden we genoeg personeel om een redelijk schema op te stellen. Ik kon twee of soms drie keer per week naar huis komen,” voegt hij eraan toe.
Reservisten krijgen het volledige loon van hun werkgever, dat wordt vergoed door het Nationaal Verzekeringsinstituut. Nissan zegt dat hij tijdens zijn afwezigheid zelfs een bonus van 40% kreeg.
Als televisieproducent zegt hij dat hij nooit het gevoel had dat hij volledig kon stoppen, zelfs niet toen hij de basis verliet.
“Ik stop nooit met mezelf te informeren over de oorlog. Ik beleef het dag na dag. Er is geen echte afstand,” zegt Nissan.
“In mijn hoofd ben ik altijd klaar. Als er iets gebeurt in het noorden, zal ik terugkeren, daar bestaat geen twijfel over,” voegt hij eraan toe.