Op 23 maart hield Israël zijn vierde verkiezingsronde in twee jaar. Netanyahu’s Likoedpartij heeft zich deze keer meer ingespannen om Arabische kiezers te werven. De opkomst van Israëlische Arabieren was echter laag, en vijandigheid en verdeeldheid kenmerkten de verkiezingen.
Bij deze verkiezingen daalde de Arabisch-Israëlische ‘Gezamenlijke Arabische Lijst’ onder leiding van Ayman Odeh van 15 zetels bij de verkiezingen van maart 2020 tot slechts 6 zetels deze keer. De Islamitische Ra’am-partij onder leiding van Mansour Abbas heeft de Gezamenlijke Arabische Lijst verlaten en besloot alleen aan de verkiezingen deel te nemen.
Het lijkt er op, dat 230.000 Israëlische Arabische kiezers niet naar de stembus zijn gegaan. Ongeveer 40.000 Arabische stemmen gingen naar Likoed of andere Joodse partijen. De rest van de zetels werd verdeeld tussen de Gezamenlijke Arabische Lijst en Ra’am, die 4 zetels behaalde. In totaal gingen 10 van de 120 Knesset-zetels naar Arabische Israëlische parlementsleden.
De ‘Gezamenlijke Arabische Lijst’ onder leiding van Ayman Odeh moet na de verkiezingen genoegen nemen met 6 zetels. (Foto: David Cohen/Flash90)
Ra’am
De meeste Joodse partijen wisten niet hoe ze de Arabische kiezers moesten winnen, of wilden dat niet. De last-minute campagne van de premier heeft misschien een paar Arabische stemmen opgeleverd, maar het was te weinig en te laat. De grote partijen in Israël hebben geen Arabisch-talige campagne gelanceerd. Zij hebben geen Facebook- en Twitteraccounts in het Arabisch opgezet. Dit had Israëlische Arabische stemmen kunnen aantrekken of op zijn minst een alternatief kunnen bieden voor Arabische Israëlische burgers.
De keuze viel dus op de Ra’am-partij, die een voortzetting is van de Arabische Democratische Partij, in het verleden opgericht door afgevaardigden van de Arbeidspartij, een partij waartoe ook de zuidelijke factie van de Islamitische Beweging behoort. De zuidelijke factie is minder radicaal dan de noordelijke factie, die wordt geleid door Ra’ed Saleh.
Tot de parlementsleden van Ra’am behoren ook de voormalige burgemeester van Sakhnin, Mazen Ghanaim, die uit een van de andere Arabische partijen is gestapt, en Said al-Harumi.
Waarom is de Gezamenlijke Arabische Lijst uit elkaar gevallen?
Een van de duidelijke redenen voor de verzwakking van de Gezamenlijke Arabische Lijst zijn meningsverschillen binnen de lijst over bekeringstherapieën voor de LGBT-gemeenschap. De echte reden was echter het besluit van de 47-jarige Dr. Mansour Abbas om de Verenigde Lijst te verlaten en de veranderende houding van de Arabische Israëlische kiezers. Deze kiezers willen verder integreren in het politieke landschap in Israël. Dit was moeilijk door de separatistische houding van de leiders van de Verenigde Lijst, Ayman Odeh en dr. Achmad Tibi, die in feite de echte problemen van de Israëlische Arabieren negeerden. Het gaat om problemen zoals: Werkloosheid, geweld van Arabieren tegen Arabieren, en illegaal wapenbezit onder Israëlische Arabieren. Door deze en andere problemen kozen veel kiezers deze keer voor een meer pragmatische aanpak.
Ra’am-leider Mansour Abbas. (Foto: Flash90)
De nieuwe partijleider Mansour Abbas benadrukte dat hij zich zal inzetten voor de Arabische burgers en hun problemen. De vorige leiders waren vaak vijandig tegenover de politie, de rechtshandhaving en de gevestigde orde; om nog maar te zwijgen van het feit dat zij voortdurend aanzetten tot steun voor het Palestijnse terrorisme. Niemand vergeet de verachtelijke daad van het Arabische Israëlische parlementslid Bassel Ratas in december 2016, toen hij gebruik maakte van zijn privileges als lid van de Knesset en een mobiele telefoon binnensmokkelde in de gevangeniscel van een terrorist.
Mansour Abbas heeft zich niet van tevoren uitgesproken over de vraag of hij zich tegen Netanyahu of een andere potentiële premier zal verzetten of deze zal steunen. Hij heeft duidelijk gemaakt dat hij open staat voor steun aan de toekomstige regering in ruil voor hulp aan de Arabische bevolking in Israël. Zo is het nu eenmaal in de politiek. Als de premier steun wil om een coalitieregering te vormen, moet hij daar iets voor terugdoen. Deze formule hebben de leiders van de orthodoxe Joodse partijen al lang begrepen.
Steeds meer Arabische burgers willen invloed uitoefenen op de Israëlische politiek. Een Arabisch leiderschap dat prioriteit geeft aan de Palestijnse kwestie zal niet leiden tot de verwezenlijking van de politieke verlangens van de Arabische burgers, noch tot hun behoorlijke en waardige integratie in de regeringsinstellingen en het bestuur van de Staat. Vandaar het fenomeen van Mansour Abbas, die dit verlangen heeft onderkend. Zijn partij breekt met de status quo door los te komen van de separatistische denkbeelden die de Arabische leiders hadden. Dat leiderschap was er zo op gericht de Palestijnse heerschappij te steunen, dat het de kansen miste voor een behoorlijke integratie van de Arabische burgers in hun Staat Israël.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Israëli’s bidden voor een sterk Amerika
Netanyahu: “Srafrechtelijk onderzoek tegen kantoor gebaseerd op nepnieuws”
Paraguay heropent zijn ambassade in Jeruzalem
