Hoe Israël het Arabisch-Joodse conflict (niet) aanpakt

Een speciale conferentie in de Knesset besprak afgelopen donderdag de laatste ontwikkelingen rond de recente rellen die uitbraken in de gemengde Joods-Arabische steden van het land en het gebruik van illegale vuurwapens. Jammer dat er geen Arabische MK’s bij waren.

Door Jason Silverman |

De conferentie, die werd georganiseerd door MK Amichai Chikli (Yamina), had tot doel een reeds lang bestaand probleem in Israël – het bezit van illegale vuurwapens – praktisch aan te pakken. Op het programma stonden ook discussies met en hoor­zittingen van het publiek over het onderlinge geweld dat is losge­barsten in gemengde steden zoals Lod, Jaffa en Akko.

Tijdens de elf dagen durende operatie ‘Bewaker van de muren’ werden Israëli’s in de zuidelijke steden Sderot en Ashkelon tot in Tel Aviv en de regio Sharon bestookt met een onophoudelijk spervuur van raketten en projectielen die door Hamas en de Islamitische Jihad vanuit de Gazastrook werden afgevuurd. Alsof een week binnen en buiten de schuilkelders doorbrengen nog niet genoeg was, brak in deze periode ook nog eens Joods-Arabisch geweld uit in de gemengde steden van het land, wat een ongewoon zware last legde op de veiligheidstroepen van Israël.

Onschuldige Joodse en Arabische omstanders werden opzettelijk als doelwit gekozen en aangevallen door respectievelijk Arabische en Joodse menigten. Auto’s, huizen en zelfs synagogen werden in brand gestoken, mensen werden op straat bruut geslagen en bedrijven werden vernield en geplunderd. Het waren intense dagen, waarin zowel Joodse als Arabische gezinnen vreesden om na zonsondergang door de straten van hun eigen buurt te lopen. Dit niveau van Joods-Arabisch geweld in Israël is ongekend en is een zeldzaamheid sinds de onafhankelijkheid in 1948.

Geen controle op vuurwapens

Voor deze golf van geweld waren grote hoeveelheden ongeregistreerde vuurwapens gemakkelijk verkrijgbaar. Dit fenomeen is zeer wijdverbreid in Israëls Arabische gemeen­schappen, vooral in gebieden waar de geor­gani­seerde misdaad prominent aanwezig is.
Nadat het eerste geweld zich had voorgedaan in Lod – een stad met een aanzienlijke aanwezigheid van Joodse en Arabische bendes – was het voor velen dan ook geen verrassing dat er in woonstraten met automatische wapens werd geschoten. De woonwijken van de inwoners van Lod werden al snel oorlogs­gebieden en de Israëlische politie was niet in staat om de situatie onder controle te krijgen.

Een kijkje achter de schermen bij een belangrijke, maar vrijwel nutteloze Knesset-vergadering. (Foto: Jason Silverman)

Chikli’s idee om een speciale conferentie te houden om deze dringende kwesties in de Knesset te bespreken en burgers uit te nodigen om hun traumatische ervaringen te delen, was moedig en noodzakelijk. Het toont aan dat onze verkozen vertegen­woor­digers zich wel degelijk bewust zijn van de behoeften van het publiek en serieus op zoek zijn naar manieren om de problemen in de Israëlische samen­leving te verlichten. Bovendien toont het de oprechte bezorgdheid van de verkozen vertegen­woordigers om de stem van het publiek te horen en te luisteren naar de gevoelens en ervaringen van diegenen die daadwerkelijk te maken hebben met de betreffende kwesties.

Gemiste kans

Uiteindelijk was deze conferentie echter een gemiste kans om veel meer invloed uit te oefenen op het aanpakken van de Joods-Arabische spanningen, die niet zijn ontstaan bij het uitbreken van de rellen, maar al tientallen jaren onder de oppervlakte bestaan.

Er was een ernstig gebrek aan vertegenwoordiging van het volk. Geen enkele Arabier was aanwezig bij de conferentie, en de enige MK’s die deelnamen waren van rechtse Joodse partijen. De burgers die waren uitge­nodigd om te spreken uit Lod en Jaffa waren religieuze Joden.
Begrijp me niet verkeerd, hun pijnlijke verhalen waren absoluut belangrijk om te horen en over na te denken. Het is waar en zeker beang­stigend dat Joodse mensen het doelwit zijn geweest van aanvallen op grond van hun uitgesproken religieuze Joodse ‘uiterlijk’ (het dragen van een kippa, het hebben van een baard, kleding, enz.), wat ons herinnert aan de afschuwelijke perioden waarmee het Joodse volk in de diaspora werd gecon­fron­teerd.
Hoe tragisch was het bovendien om een Joodse vrouw uit Lod met trillende stem te horen beschrijven hoe haar buren, met wie zij altijd vriend­schappe­lijke betrekkingen onderhield, plotseling van de ene dag op de andere in haar vijanden veran­derden.

In diezelfde steden werden echter ook Arabische Israëli’s aangevallen door Joodse bendes. Een Arabische man werd geweld­dadig geslagen door een groep Joodse mensen op de grens van Bat Yam en Jaffa, gewoon omdat hij Arabier was. Specifiek in Jaffa, terwijl mijn vrouw en ik bang waren om na zons­onder­gang naar buiten te gaan uit angst door Arabieren te worden aangevallen omdat we Joods zijn, ken ik persoonlijk Arabische gezinnen die vanwege dezelfde angst in hun huis bleven nadat zij hadden gehoord dat extre­mistische Joodse groepen van plan waren naar Jaffa te komen om Arabieren aan te vallen.

Stelt u zich eens voor hoe krachtig het zou zijn geweest voor Arabieren en Joden, die misschien maar een kilometer of twee van elkaar vandaan wonen, maar elkaar misschien nooit in een andere situatie hebben ontmoet, om elkaars verhalen en ervaringen te horen. Om een voorproefje te krijgen van wat beide gemeen­schappen tijdens die ongewoon angstige dagen hebben doorgemaakt.

We moeten Arabieren en Joden ten minste de kans geven om tot weder­zijds begrip voor elkaar te komen, vooral in de Knesset, Israëls nationale parlement, dat is opgericht om al zijn burgers te dienen. Alleen dan zullen de problemen tussen onze gemeen­schappen hun juiste behandeling beginnen te krijgen.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.