Hoe een gelovige Britse kapitein de IDF trainde (2)

Lees meer over het spannende verhaal hoe kapitein Orde Wingate, een vrome christen-zionist, de basis legde voor het Israëlische leger, waarbij hij zich voor zijn onorthodoxe en ongebruikelijke taktiek door de Bijbel liet inspireren.

Door David Shishkoff |

Afbeelding: Orde Wingate’s bijdrage aan de moderne IDF-gevechtsmacht van vandaag is onmeetbaar. (Foto: Michael Giladi/Flash90)

In deel 1 lazen we, dat de grondslagen van de Israëlische militaire macht werden gelegd door een Bijbel­gelovige Christelijke Britse officier genaamd Orde Wingate. Toen hij naar Palestina werd uitgezonden, werden hij en zijn vrouw Lorna al snel overtuigde zionisten. Zoals histo­ricus Aaron Meyer het formuleerde: ‘Wingate zag de Joden als buiten­staanders, was overtuigd van de juist­heid van de zionis­tische zaak, vond die bevestigd in de Bijbel, en zag zijn eigen lot verweven met dat van de Joodse Staat.’

Wingate hield zich niet aan de conventionele wijsheid en ontwikkelde nieuwe ideeën over hoe de Arabische opstand, die de Britten op dat moment in Palestina bedreigde, het hoofd te bieden, en tegelijkertijd de terug­gekeerde Joodse ballingen uit te rusten met meer mogelijkheden tot zelf­verde­diging. Aanvankelijk waren zijn supe­rieuren het daar niet mee eens.

Wingate stelde voor gecombineerde eenheden van Britse soldaten en Joodse vrijwilligers te vormen om de nacht te heroveren op de benden rebellen­, aangezien de Britse militaire doctrine ervan uitging dat ’s nachts de plaatselijke opstandige elementen in het voordeel waren. Evenzo stelde hij voor kleinere eenheden te gebruiken, die zich veel onop­val­lender konden ver­plaatsen, in tegen­stelling tot de gebrui­kelijke grotere Britse eenheden.

Wingate voelde zich geroepen om persoonlijk bij te dragen aan de ontwik­keling van Joodse gevechts­vaardig­heden. Zijn bekendheid met het Bijbelse verhaal van Gideon gaf hem de inspiratie voor nachtelijke operaties met kleine eenheden. In het Bijbelse verhaal werd uit de grote strijdmacht van 32.000 man een ‘elite-commandotroep’ van 300 onverschrokken, waakzame mannen geselecteerd. Toen verdeelde Gideon hen in 3 sub-eenheden voor een verras­sings­aan­val. Zij omsingel­den het Midianitische kamp van 135.000 man in de nacht. Toen kwam het verras­sings­element. Op Gideons teken bliezen zij op hun shofars en ‘openden het vuur in de nacht’, terwijl zij tegelijkertijd hun kruiken met de fakkels erin braken. Toen riepen ze eenstemmig: ‘Het zwaard van de Heer en van Gideon.’ (Rechters 7:20)

Leonard Mosley noemde zijn biografie van Wingate ‘Gideon Goes to War’ (Gideon trekt ten strijde). Wingate nam ongeveer 80 Joodse vrijwilligers samen met 40 Britse soldaten op in de Britse Special Night Squads (SNS), die gestatio­neerd waren in de Kibboets Ein Harod in de Jizreël vallei, precies bij de bron die genoemd wordt in het Bijbel­verhaal van Gideon. Hij liet zijn soldaten weten dat zij net als de 300 mannen van Gideon waren en hij net als Gideon. Even­als Gideon verdeelde Wingate zijn troepen­macht in drie onder­afdelingen, die door hun stout­moedige nachte­lijke wapen­feiten al snel de hele noordelijke regio van het land veiliger maakten voor de Britten en de Joden, met een feno­menaal militair succes dat hun aantal ver te boven ging.

Leden van de Special Night Squads onder kapitein Wingate. (Foto: Zoltan Israel/GPO)

In een gedurfde nachtelijke aanval in de noord­westelijke hoek van Galilea leidde Wingate een ploeg te voet naar het door Frankrijk bestuurde Libanon om een betere toegang te krijgen voor een aanval op het dorp Jurdieh. Strijders uit Jurdieh belegerden de Joodse nederzetting Hanita. Hoewel de soldaten van Wingate om 2 uur ’s nachts per ongeluk een plaatse­lijke herder tegen het lijf liepen, waardoor hun verrassings­element verloren ging, vochten zij dapper en de mukhtar (leider) van het dorp vroeg spoedig om vrede.

De Britse generaals begonnen kennis te nemen van Wingate’s radicale methoden, ook al deelden zij zijn openlijke zionisme niet.

Nadat de Special Night Squads succesvol hadden gefunctioneerd, leverde Wingate een andere belang­rijke bijdrage aan het Israëlische leger. Hij stichtte de cursus voor Joodse onder­officieren in Ein Harod. Deze cursus omvatte slechts drie weken in de zomer van 1938, maar leidde 120 jonge Israëli’s op in Wingate’s gevechts­filosofie en zijn visie van een Joods leger, dat na meer dan tweeduizend jaar herboren was.

Een andere biografie van Wingate, geschreven door Bierman en Smith, is getiteld Fire in the Night (vuur in de nacht). Ondanks zijn latere militaire successen in Ethiopië en Birma, en ondanks het feit dat hij geen biologische zoon van Abraham was, stellen de auteurs dat Wingate’s ‘over­heer­sende en blijvende passie het zionisme was’.

Volgende week het derde en laatste deel.

Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.

Dit is ook interessant