Hoe een gelovige Britse kapitein de IDF trainde (1)

Hoe slaagde de prille Joodse strijdmacht er in, oorlogen te winnen van veel grotere vijan­de­lijke legers en grote uitda­gingen aan te gaan en zijn burgers te beschermen? De training door een Britse kapitein, de gelovige Christen-Zionist Orde Wingate, heeft hier veel aan bijge­dragen.

Door David Shishkoff |

Afbeelding: In 1943 nam Wingate (rechts) zijn succesvolle tactiek mee naar Birma, waar hij guerrilla­troepen leidde bij het bestrijden van de Japanse bezetter tijdens de Tweede Wereld­oorlog. (Foto: Public domain)

Israëls geroemde moderne leger, de IDF, heeft veel te danken aan een excentrieke Engelse officier die in 1936 in het toenmalige Brits Palestina werd gestationeerd Zijn naam was Orde Wingate. Hij was opgegroeid met de bijbel in een streng Christelijk gezin, ontwikkelde zich als volwassen man tot een buite­nissige leger­officier voordat hij naar het Beloofde Land werd gestuurd.

Hier vond hij eindelijk het doel waaraan hij zijn leven kon wijden: het mogelijk maken en aanmoedigen van de terugkeer van de Israëlieten naar een onafhankelijk Zion. Orde Wingate’s Bijbelse inzicht bracht hem ertoe de toene­mende aanwe­zig­heid van Joden in Palestina als een letterlijke vervulling te zien van Bijbelse profetieën.

Hij en zijn jonge vrouw Lorna werden al snel onbe­schaamde, uitgesproken, ‘door de wol geverfde’ zionisten. Wingate gebruikte zijn bijbel om revolu­tionaire milititaire tactieken te ontwikkelen en die door te geven aan een kern van Joodse strijders.

Deze tactieken vormen vandaag de dag nog steeds de centrale gevechtsfilosofie van de IDF. Een jonge vriend van mij, die in de verkennings­eenheid van de Givati infanterie­brigade diende, vertelde me in het begin van het jaar 2000 hoe de IDF haar speciale strijd­krachten traint. Hij vertelde me hoe ze de infanterie-rekruten de hele nacht op pad sturen, lange­afstand navigatie laten uitvoeren, terwijl ze zwaar bewapend zijn, alleen of in kleine groepen – om te simuleren diep in vijandelijk gebied te voet binnen te dringen voor missies van bewaking, inlichtingen, sabotage, enz.

Onlangs heeft de IDF mijn eigen zoon getraind in deze zelfde special-forces tactieken. (Als ouders is het veront­rustend als je zoon of dochter thuiskomt voor week­end­verlof en ziet hoe de IDF hen gewend heeft gemaakt om de hele nacht wakker te zijn).

In de korte tijdspanne van minder dan drie jaar in het Land, van 1936 tot 1939, liet Orde Wingate een onuit­wisbare stempel achter, en de IDF heeft veel van zijn succes te danken aan zijn persoonlijke voorbeeld en gevechtstactieken.

Israëlische soldaten trainen en opereren vandaag de dag nog steeds volgens de principes en tactieken die zijn vastgelegd door Orde Wingate. (Foto: Michael Giladi/Flash90)

Deze tactieken werden door de IDF gebruikt om 102 gijzelaars te bevrijden tijdens een gedurfde nachtelijke overval op het vliegveld Entebbe Airport in Uganda op 4 juli 1976 – geleid door Jonathan Netanyahu, de broer van voormalig premier Benjamin Netanyahu.

Dezelfde tactiek van sluwheid en verrassing met een kleine strijd­macht werd in 1972 ook gebruikt door Bibi Netanyahu en een andere voormalige premier, Ehud Barak, om aan boord te gaan van een gekaapt Sabena-vliegtuig en het te bevrijden.

De tactieken zijn gebruikt bij duizenden andere IDF-operaties, sommige zijn publiekelijk bekend, vele zijn nog steeds geheim. Een bijna banale toepassing van deze tactiek is de manier waarop de IDF haar preven­tieve arres­taties van verdachte terroristen op de Westelijke Jordaan­oever nacht na nacht uitvoert, tijdens uren wanneer de kans op gewapend verzet minimaal is.

Orde Wingate’s vader George was een Brits kolonel. Zijn beide ouders waren sterk bijbelgetrouw en behoorden tot de denominatie Plymouth Brethren. Orde groeide op met het uit het hoofd leren van grote delen van de Bijbel.
‘In tegenstelling tot veel Engelsen van zijn klasse en generatie, was Wingate niet opgevoed om de Joden te verachten. Integen­deel, als kind van anders­denkende Christelijke radikalen was hem geleerd een bijzondere achting voor hen te hebben als de kinderen van het Oude Testament…’ (citaat uit het boek ‘Fire in the Night: Wingate of Burma, Ethiopia, and Zion, geschreven door John Bierman en Collin Smith, blz 64).

Toen Wingate in 1936 door het Britse leger naar Palestina werd gestuurd, waren bepaalde Arabische rebellen begonnen met het saboteren van de pijpleiding die ruwe olie vervoerde van Irak door de Jezreelvallei en noordwestelijk naar de raffinaderij en haven van Haifa. Engeland stond op de rand van oorlog en moest zijn vitale brand­stof­voor­raden bescher­men, maar zijn gewone strijd­krachten waren over­belast in Palestina en niet in staat het hoofd te bieden aan de ravage die Arabische opstande­lingen­bendes aan­richtten.

In het volgende tweede deel van dit artikel kunt u lezen over de revolutionaire manier waarop Wingate oorlog voerde tegen deze bedreiging voor zowel de Britse als de Joodse aanwezigheid; en de in hem aanwezige ‘profetische’ passie, die misschien wel de grootste invloed door een enkele persoon werd op de nog niet gevormde Israel Defense Forces (IDF) en haar eerste commandanten.

Zie ook: De Zionisten (6): Generaal Orde Charles Wingate.

Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.