Maar volgens The Telegraph hebben zij de liturgie vervolgens ingetrokken na kritiek dat deze ‘opvallende gelijkenissen’ vertoonde met de Joodse ceremonie, en hebben zij zich verontschuldigd voor de aanstoot die zij hebben gegeven doordat zij zich de Joodse traditie zouden hebben ‘toegeëigend’. Dit alles legt de vreselijke verwarring bloot die in het christendom als geheel, en in de Britse kerken in het bijzonder, bestaat over het verband tussen christendom en Jodendom. En dat is de reden waarom ik de afgelopen weken veel over dit onderwerp heb geschreven. In de woorden van de vooraanstaande schrijfster en theologe Edith Schaeffer: ‘Het christendom is Joods’, de titel van een van haar boeken. Het verband is er niet gedeeltelijk, maar volledig. Het evangelie dat wij verkondigen is volledig Joods. En geleerden zijn het er in het algemeen over eens dat het Laatste Avondmaal dat Jezus met Zijn discipelen vierde, op de vooravond van Zijn kruisiging, een Pesach Seder was.
Jezus, de Joodse Messias, Die stierf voor de zonden van allen die hun vertrouwen stellen in Zijn verlossend bloed, werd gekruisigd – passend en in perfecte vervulling van de Oudtestamentische (d.w.z. Joodse) geschriften – tijdens het Pesach-feest. Terwijl de Israëlieten in Egypte uit de slavernij werden bevrijd door het bloed van een geofferd lam dat op de bovendorpels en deurposten van hun huizen was aangebracht, werd het kruis van Christus de deur naar het eeuwige leven voor allen die zich het bloed toe-eigenden, dat vloeide uit Zijn met spijkers doorboorde handen en voeten, voor hun eigen verlossing.
De verwarring over dit alles gaat terug tot de vroege kerkvaders die, ondanks al hun nuttige inzicht, de tragische beslissing namen om zich los te maken van de Hebreeuwse wortels van het geloof en het Pascha opnieuw uit te vinden of te ‘kerstenen’, en het te scheiden van het feest dat vandaag de dag nog steeds door de Joden wordt gevierd. Het was een schaamteloze daad van antisemitisme en heeft sindsdien onnoemelijke schade toegebracht aan de Joods-christelijke betrekkingen.
Messiasbelijdende Joden – degenen die, net als de eerste discipelen, in Jezus geloven – vieren Pesach nog steeds zoals hun voorouders dat deden. Alleen is het extra speciaal omdat zij zich niet alleen verheugen over hun bevrijding uit de slavernij in Egypte ten tijde van de farao’s, maar ook erkennen dat Jezus hen heeft gered uit de zonde en de duisternis en hen heeft binnengebracht in het koninkrijk van het licht.
Overeenkomsten zijn niet vreemd
Natuurlijk zijn er ‘opvallende overeenkomsten’ met de Joodse Seder. Dat komt omdat het christendom volledig profijt heeft gehad van zijn Joodse erfenis. Het wordt tijd dat kerkleiders ophouden zich hiervoor te verontschuldigen en gaan genieten van de rijke band met onze Hebreeuwse wortels. De apostel Paulus berispte de niet-Joodse gelovigen in Rome: ‘U draagt de wortel niet, maar de wortel u’ (Rom. 11:18). En hij waarschuwde dat het losmaken van deze wortels hen zou beroven van het levengevende sap waarvan zij afhankelijk waren voor een gezonde groei. Het was immers alleen door genade dat zij in Gods stamboom waren geënt.
In het oorspronkelijke document dat de aanleiding vormde voor deze ophef, werd toegegeven dat er elementen in voorkwamen die overeenkwamen met de Joodse Seder, dus ik begrijp niet waarom de Church of England zich heeft teruggetrokken. Eerwaarde Nick Nawrockyi, landelijk deken van Grimsby en Cleethorpes, zei dat het ongepast was omdat het een ritueel leende ‘van een ander geloof’. Maar het christendom is de vervulling van het Jodendom, zoals ik heb gezegd. Jezus zelf vatte het samen door te zeggen: ‘Denk niet dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen.’ (Matt. 5:17) Nick voegde er echter aan toe dat de Prayer at Home-liturgie ‘eeuwen van antisemitisme van de kant van de christenen’ aanboorde. En ik wil absoluut niet betwisten dat de gevestigde kerk door de eeuwen heen verantwoordelijk is geweest voor de vervolging van Joden. Maar het lenen (of ‘stelen’ in de woorden van een andere priester die door The Telegraph werd geciteerd) van de Joodse liturgie zou toch zeker neerkomen op een compliment, niet op een belediging.
Een deel van het antisemitisme van de kerk in de loop der jaren bestond eruit dat van Joodse ‘bekeerlingen’ werd verwacht dat zij afstand deden van hun Hebreeuwse tradities en zich als niet-Joden zouden gedragen. Maar er is niets in het Nieuwe Testament dat suggereert dat Joodse gelovigen in Jezus hun traditionele feesten en cultuur zouden moeten opgeven. Integendeel, de feesten zijn meer dan ooit van toepassing omdat zij zoveel verklaren over wat Jezus kwam doen. Hij is de vervulling van Pesach, zoals we al hebben gezien, van het Feest van de eerstelingen door Zijn opstanding uit de dood, van Pinksteren door het uitstorten van Zijn Geest en het schrijven van Zijn wet op onze harten (Jer. 31:33), en van Loofhuttenfeest door onder ons te komen wonen en ons te voorzien van alles wat we nodig hebben voor het leven.
Het was vanuit deze erkenning dat de Church’s Ministry among Jewish people (CMJ, Bediening van de Kerk onder het Joodse volk; ironisch genoeg een Anglicaans orgaan) meer dan 200 jaar geleden met zijn bediening onder de Joden begon. En de Messiaanse beweging heeft zich sindsdien over de hele wereld verspreid, waarbij Joden worden aangemoedigd om Joods te blijven en verbonden te zijn met niet-Joden als onderdeel van ‘één nieuwe mens’, waarover Paulus spreekt (Ef. 2:15).
Rabbijn Laura Janner-Klausner vond, tot mijn vreugde, de gebedsliturgie niet beledigend, en schijnt meer inzicht in ons geloof te hebben dan de meeste christenen. En ik citeer: ‘Als ze de Joodse liturgie uit het christendom willen halen, is dat alsof je de ziel uit het christendom haalt. Pasen is volledig verbonden met Pesach, daarom verandert het elk jaar van datum, en het ontkennen van het Joods zijn van Jezus en van het christendom kan wijzen op een onbehagen met het Jodendom en niet met het christendom.’
Het waren Joden die ons voor het eerst het evangelie brachten. En een Gideons-leger van hen is de straten van het moderne Israël opgegaan om de cirkel rond te maken. Zij volgen niet, zoals veel van hun critici suggereren, een nieuwe religie. Zij hebben gewoon Jezus herontdekt, hun Messias.
Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn en King of the Jews.
Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
“Onze Joodse wraak”: Zwangere vrouwen van soldaten organiseren grote babyshower
Haven van Jaffa krijgt eerste golfenergiecentrale van Israël
Israëlische VN-gezant: ‘Chanoeka-kaarsen zijn oproep tot actie’
