‘Ahalan Aviel, wat is er aan de hand? Waar ben je? Wanneer open je eindelijk eens de grens in Taba?’. Zulke audioberichten via WhatsApp hoor ik steeds weer. Abu Nader, Santa Katarina, Abu Talal en Tamer nemen om de paar weken contact met mij op om te vragen hoe het met ons gaat. De landsgrens van Israël met de Sinaï in Eilat is nu al zeven maanden gesloten. ‘De Sinaï is leeg. We missen jullie. Hoe gaat het met je familie? Zodra de grens open is, zeg dan tegen je jongens dat we ze ophalen in Taba.’ Ik vraag hen ook hoe ze de Corona-crisis in de Sinaï overleven. ‘Het is allemaal saai zonder jou’. ‘Bij ons is er geen Corona.’
De afgelopen maanden heeft de regering herhaaldelijk laten doorschemeren dat zij overweegt de grens bij de grensovergang van Taba open te stellen. Maar tot nu toe is er niets gebeurd. In sociale netwerken zijn petities afgekondigd, duizenden Israëli’s hebben opgeroepen tot het openstellen van de grens. Er heeft zelfs een soort van civiele rechtszaak gediend, die van de regering uitleg eiste waarom andere grenzen open zijn, maar niet de grens met de Sinaï. Dat was afgelopen zomer, toen Israëli’s weer naar het buitenland mochten vliegen, hetzij voor bepaalde vakantiebestemmingen, hetzij als Israëli’s met een buitenlands paspoort, dat de meeste mensen in het land wel hebben. Maar de Sinaï is nog steeds gesloten.
Herinneringen aan 2018 – onderweg in de Sinaï kan pech iedereen overkomen. (Foto: Aviel Schneider).
De media in het land melden hoe de Israëli’s er toch in slagen de Sinaï binnen te komen. Ze vliegen naar Istanbul, waar ze een corona test doen. Van daaruit vliegen ze naar Sharm el-Sheikh in de Sinaï. Dit werd mij onlangs ook verteld door Abu Nader, die de afgelopen weken verschillende Israëliërs heeft ontmoet in Dahab en in de Blue Lagoon naast Nuweiba. In de kuststrook tussen Taba en Naqeb (Sharm el Sheikh) heeft de bedoeïenen-stam Mussina, waartoe Abu Nader en Abu Talal behoren, het voor het zeggen. Santa Katarina behoort tot de bedoeïenen-stam Djabaliya, hij is een vriend van Abu Nader.
Santa Katarina draagt deze naam, omdat hij afkomstig is uit het hooggebergte rond het Katharina-klooster. Doordeweeks werkt hij meestal aan de kust en in het weekeinde gaat hij terug naar de bergen. Hij is telefonisch gemakkelijker te bereiken dan Abu Nader, die in een verlaten strandgebied woont waar het Egyptische telecom-netwerk geen signaal heeft.
Vakantie in de Sinaï (Foto: Aviel Schneider).
Voor de zomer was Abu Nader enkele weken van de aardbodem verdwenen. Geen WhatsApp. Toen ik het bij Santa navroeg, vertelde hij me dat Abu Nader in de bergen was met zijn kudde. Daar zou nu veel water zijn, omdat het hard heeft geregend in het voorjaar. Twee dagen later nam Abu Nader contact met me op en vertelde me dat hij enkele weken in het gebied bij Gebel Mussa was geweest. Dit is de Mozesberg, ofwel de berg Sinaï, aan de voet waarvan het Grieks-Orthodoxe Katharina-klooster ligt.
Dit klooster werd gesticht in de zesde eeuw en is één van de oudste nog bewoonde kloosters van het Christendom. De kloosterbibliotheek is waarschijnlijk de oudste bewaard gebleven, christelijke bibliotheek. Deze bevat ongeveer 6000 manuscripten in het Grieks, Syrisch, oud-Ethiopisch, Arabisch en Georgisch, waarvan drieduizend erg oud zijn en enkele zelfs ouder dan het klooster zelf. Ik herinner me nog dat mijn vader me erover vertelde toen hij in de jaren zeventig voor het eerst naar het klooster was geweest en een deel van deze bibliotheek had bezocht, evenals de schedelplaats in het Katharina-klooster. Dit is een verzamelplaats van de schedels van de overleden monniken. Er moet nog ergens een foto van zijn.
Maar nu terug naar het jaar 2020. Enkele weken geleden vergeleek de Israëlische journalist Akiva Novik de situatie van de Sinaï met Oeman in Oekraïne. Waarom kunnen de Joden wel naar Oeman vliegen, naar het graf van hun Rebbe, en is het ons verboden de Sinaï te bezoeken? Het verschil is dat de zogenaamde ‘Oeman-Joden’ een krachtige lobby hebben in het Israëlische parlement, in de vorm van de orthodoxe Knesset partijen. Maar de Sinaï-Joden hebben niemand om hun stem te verheffen in de Knesset en te eisen dat de Sinaï-grens wordt geopend.
Novik is een religieuze Jood die meerdere keren per jaar met zijn familie naar de Sinaï reist, vooral tijdens de Joodse feestdagen. De Bedoeïenen bereiden voor dit doel kosjere resorts voor, tussen Nuweiba en Dahab. ‘Bij Pesach en Sukkot is alles volgeboekt voor de kosjere mensen’, vertelde een bedoeïen in Nuweiba me afgelopen februari, maar als gevolg van Corona waren er nu geen gasten.
Nu moet ook worden vermeld dat de grens met de Sinaï ook om politieke redenen niet wordt geopend, waardoor de Israëli’s nu in Eilat blijven, want anders zouden velen onmiddellijk naar de Sinaï doorreizen. Tijdens de Joodse feestdagen vorig jaar, waren er meer dan 150.000 Israëliërs in de Sinaï. ‘En voor de IS Jihadisten in het noorden van de Sinaï hoeven we niet bang te zijn’, moedigden onze bedoeïenen vrienden mij en alle anderen aan. ‘Wij zijn ook bedoeïenen’. Zo stelden Abu Nader en Abu Talal ons elke keer weer gerust.
Herinneringen aan ons laatste verblijf in de Sinaï (Foto: Aviel Schneider)
Hoe dan ook, het Egyptische Sinaï-schiereiland maakt deel uit van de Joodse geschiedenis. Het volk Israël is altijd verbonden geweest met de Sinaï. Ze zwierven veertig jaar lang in de Sinaï. De Sinaï is als het ware een wrijvingszone tussen gevangenschap en vrijheid. Dit kan zowel in fysieke als in geestelijke zin worden gezien. Naast de Exodus van de Kinderen van Israël, speelde de Sinaï een belangrijke rol in veel Bijbelverhalen. Zoals in de geschiedenis van de aartsvaders en Jozef.
Ook in het Nieuwe Testament verscheen er een engel aan Jozef in een droom, nadat de wijzen uit het Oosten weer vertrokken waren. Hij beval hem met Maria en Jezus naar Egypte te vluchten, omdat Herodes het kind wilde doden. In dit geval hebben Jozef, Maria en Jezus zichzelf kunnen redden in Egypte, net zoals het leven van Jozef in Egypte werd gered nadat hij door zijn broers was verkocht. Daarna volgde de verlossing, Jozef verloste zijn familie en ook Jezus verscheen als Verlosser. Zo heeft de Sinaï altijd een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van het Joodse volk. En dit gevoel leeft nog steeds voort.
Veel Israëli’s zien de Sinaï als een voorhof van Israël en houden van de woestijn aan de Rode Zee. De Sinaï heeft een uitstraling (‘vibe’) waarvan veel Israëli’s houden. Daarom heet de grootste Facebook-pagina en website van Israël ‘Sinaï-Vibes’. Bij de meesten kriebelt het al om weer naar de Sinaï te mogen gaan. En als we weer naar de Sinaï toe kunnen, moet ik in elk geval Bamba meenemen voor hun kinderen. De bedoeïenen houden erg van Israëls pinda-chips. Abu Nader: ‘Neem maar drie tassen vol mee, mijn kinderen zijn de afgelopen zeven maanden gegroeid. Yalla. Shalom. Tot snel ziens. Inshallah nog in dit jaar.’
En nu terug naar ons land, naar het weer.
Het weer voor vandaag in Israël
Over het algemeen helder, zonder grote veranderingen in temperatuur. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 29 graden, Tel Aviv 27 graden, Haifa 25 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 32 graden, aan de Dode Zee 33 graden, Be’er Sheva 31 graden, Eilat aan de Rode Zee 35 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is onveranderd en wordt aangegeven op 209,84 m beneden de zeespiegel. Dat is 104 centimeter onder de bovengrens!
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettige maandag. Het ga u goed.
Shalom uit Jeruzalem,
Aviel
Duizenden mensen naar Negev voor eerste legale kamelenrace in Israël
Amsterdamse pogrom toont wat er gebeurt als antisemitisme wordt getolereerd
Paraguay heropent zijn ambassade in Jeruzalem
