Als kleine kinderen ’s nachts naar het bed van hun ouders toe komen, zijn ze zo schattig. Het is vier uur ’s ochtends, Naomi (3) stampt onze slaapkamer binnen in haar pyjama, met haar konijntje in de ene hand, wrijft in haar ogen met de andere hand, en fluistert: ‘Mama, ik kan niet slapen’. Dan klimt ze in ons bed zonder vragen, en kruipt ze dicht tegen mama aan. Het duurt niet lang of Naomi is op Mami’s arm in slaap gevallen terwijl haar voeten nog op zoek zijn naar een comfortabel plekje aan mijn kant van het bed. Haar ietwat luide ademhaling wordt regelmatig onderbroken door smakkende zuig-geluiden. Naomi’s onrustige slaap en haar veelvuldig zoeken naar een prettige slaaphouding, maken het voor mama en mij moeilijk om weer in slaap te vallen en al snel is het tijd om op te staan.
We hebben geen wekker nodig, onze drie kleine meisjes worden bijna altijd rond 6:30 uur ’s ochtends wakker en komen dan meestal direct onze slaapkamer binnen. Vandaag moeten ze ons bijna uit bed slepen, omdat we erg moe zijn. Naomi daarentegen is meteen wakker en springt uit bed om samen met de anderen de woonkamer in te rennen.
‘Kunnen we niet gewoon in bed blijven vandaag?’, stel ik voor.
‘Nee, alleen ik,’ antwoordt mijn vrouw, ‘maak jij maar een ontbijt voor de kinderen’.
Ik houd nu niet van grapjes, dus ik blijf ook in bed.
‘Mama, mag ik Kariot?’ roept Racheli (4) na een paar minuten. ‘Kariot’ betekent Kussens, het zijn gepofte graankorreltjes gevuld met chocolade. Langzaam komt Mami uit bed en schuifelt de keuken in.
‘Racheli, je moet nog Netilat Yadayim maken,’ zegt ze.
Als je in Israël bent is geweest, kun je in sommige restaurants mokken met twee handgrepen op de wastafel hebben gezien. Deze bekers worden gebruikt voor ‘Netilat Yadayim’, wat zoveel betekent als: ‘doop je handen in’. Voor het eten van brood en na het slapen, gieten orthodoxe Joden water uit zo’n beker over hun handen.
Racheli rent onmiddellijk naar de wastafel in de hal en strekt haar handen uit. In ons appartement is er een wastafel in de gang, omdat je in de badkamer je handen natuurlijk niet ritueel kunt reinigen, omdat een badkamer op zich niet rein is. Daarom worden in orthodox-religieuze wijken, in de gang van de appartementen wastafels geplaatst.
Racheli krijgt dan eindelijk haar Kariot en ook ik sleep me op een gegeven moment uit bed. Na mijn ochtendgebed, dat ik vanwege Corona niet in de synagoge doe, begin ik het brood voor de kinderen klaar te maken. Dan schil en snijd ik de appels, vul de drinkflessen en stop ze in de rugzakken van de kinderen. Daarna vul ik de formulieren voor de kleuterscholen in, waarin ik bevestig dat de kinderen een lichaamstemperatuur van minder dan 38 graden hebben, terwijl mijn vrouw bezig is met het aankleden van de kinderen en het kammen van hun haren.
Eindelijk zijn de kinderen klaar, en de mooiste vrouw van allemaal rijdt ze dan naar de kleuterschool. Ik ga voor de computer zitten met mijn koffie om mijn ‘Groeten uit Israël’ artikelen voor Israel Heute te schrijven. Ik ben nog steeds erg moe en een leeg Word-document staart me vijandig aan. Waar zal ik over schrijven? Eerst lees ik iets in het Torah-gedeelte van deze week, misschien valt me dan iets te binnen.
‘Zie, de Heere, uw God, heeft u het land gegeven dat voor u ligt…’ (Foto: Nati Shohat/Flash90)
We lezen deze week het Torah-gedeelte ‘Devarim’, het eerste gedeelte van Deuteronomium. ‘Moshe Rabbeinu’ (Mozes onze rabbijn/leraar), zoals wij hem in Israël liefdevol noemen, geeft zijn slotrede aan het volk Israël, dat op het punt staat de Jordaan over te steken en bezit te nemen van het land Kanaän. Het is niet het volk dat 40 jaar geleden uit Egypte is getrokken, maar het zijn hun kinderen. Moshe Rabbeinu vertelt hen opnieuw over alle gebeurtenissen gedurende de afgelopen 40 jaar en motiveert hen voor de grote uitdagingen die hen te wachten staan.
In deze drie hoofdstukken zijn er veel interessante onderwerpen om over te schrijven, zoals het feit dat vers 21 van hoofdstuk 1 de verleden tijd gebruikt:
‘Zie, de Heere, uw God, heeft het land aan u gegeven; trek op, neem het in bezit, zoals de Heere, de God van uw vaderen, tot u gesproken heeft; wees niet bevreesd en wees niet ontsteld.’ (Deuteronomium 1:21)
Het land was weliswaar beloofd, maar het was nog niet aan het volk gegeven. De kinderen van Israël hebben het ook nog niet in bezit van genomen; ze moesten er eerst nog voor vechten. Het klopt dat het land moest worden genoemd ‘het land dat Ik je zal geven en dat je door oorlog moet veroveren’, in plaats van dat het volk het simpelweg in bezit kan nemen. Dit is een menselijke manier van denken. Als God iets belooft, is het voor honderd procent betrouwbaar. Hij heeft hen als het ware het land al gegeven voordat ze het in bezit hadden en zelfs als er voor gevochten moet worden, is de overwinning zeker.
Misschien bevinden we ons vandaag in een vergelijkbare situatie. De Landbelofte geldt immers ook voor de kinderen van Israël in deze tijd, en we bezitten het land zelfs al. Daar moeten we goed over nadenken, maar niet vandaag, vandaag ben ik te moe. Ik ben al blij dat één Word-document niet meer zo leeg is en het er met een Bijbelcitaat veel vriendelijker uitziet.
En nu het weer voor vandaag in Israël:
Gedeeltelijk bewolkt tot helder met een lichte stijging van de temperatuur. Vanaf zondag zal het weer echt heet worden. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 33 graden, Tel Aviv 30 graden, Haifa 29 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 38 graden, aan de Dode Zee 39 graden, Be’er Sheva 36 graden, Eilat aan de Rode Zee 41 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is nog een halve centimeter gedaald en ligt nu 209,305 m onder de zeespiegel, 50,5 centimeter onder de bovengrens!
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettig weekend en een gezegende Shabbat.
Shabbat Shalom van Bet Shemesh!
Michael
Sa’ar beveelt sluiting Israëlische ambassade in Ierland
Tacheles met Aviel – Messiaanse tijden? Syrische president vraagt Israël om hulp!
Helikopterwrak uit Jom Kippoer-oorlog ontdekt in Syrië
