Groeten uit Israël – Ontsnapt naar de Sinaï

בוקר טוב, Boker Tov, goede morgen, beste lezers,

Door Anat Schneider |

Deze morgen wil ik het slechte nieuws over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen even terzijde leggen en u iets over een heel ander onderwerp vertellen.

In de afgelopen jaren, maar vooral tijdens dit afgelopen jaar, hebben wij een nieuwe levensstijl aangenomen. We werken nu vanuit ons huis en veel minder op kantoor. Langzaam maar zeker beseffen we dat we eigenlijk bijna overal kunnen werken. En de kans deed zich voor om terug te gaan naar de Sinaï.

Dus pakten we onze spullen, onze computer, de tijdschriften, de notitieboekjes en alles wat we verder nog nodig hebben om te kunnen werken, en gingen op weg om te genieten van een heel andere atmosfeer, om een andere mentaliteit te ervaren, interessante mensen te ontmoeten, te praten, te luisteren, meningen en kennis te delen met andere mensen, landschappen te bekijken, en veel buiten te zijn om de schone lucht in te ademen.

Al deze factoren zijn een grote inspiratiebron voor onze passie, en het voortzetten van ons vruchtbare en mooie werk. Ik zal u hier niet lastig­vallen met alle moeizame details omtrent de grens­overgangen tijdens de dagen van Corona, die iets ingewik­kelder zijn en meer geduld vergen dan in vroegere tijden. En soms is dat ook vervelend. Maar uiteindelijk, is dat de moeite meer dan waard.

Nuweiba. (Foto: Anat Schneider)

Onze eerste stop was Nuweiba aan de kust van de Rode Zee. Nuweiba en het omliggende gebied, dat bijna geheel onder controle staat van Bedoeïenen-stammen, is de eerste halte voor Israëli’s die naar de Sinaï reizen. Er zijn hier sensationele verblijfplaatsen, van heel eenvoudige tot de meest luxueuze tenten, welke soms ook over airconditioning beschikken. En er is een herberg langs de weg met kamers die alles hebben wat je nodig hebt, inclusief ontbijt en een restaurant dat de hele dag open is. Het mooie van Nuweiba is de absolute rust, de sereniteit en de kalmte nabij de rustige blauwe zee, en de huiselijke sfeer.

Israëli’s van alle leeftijden voelen zich aangetrokken tot Nuweiba, van jonge mensen tot echtparen en gezinnen met kinderen tot volwassenen zoals wij. Iedereen komt hier samen, bij het ontbijt of bij de zee. Mensen komen met elkaar in contact en er ontstaan gesprekken die tot diep in de nacht duren, of ze maken samen uitstapjes naar de omgeving en organiseren gezamenlijke diners. De sfeer is licht en gezellig, als een grote familie die voor een paar dagen is samengekomen.


Nuweiba – absolute rust. (Foto: Anat Schneider)

Ik geef toe dat ik me in het begin nogal zorgen maakte over de kwaliteit van de kamers, van de bedden, de douche, enz. Maar ik acclimatiseerde snel en ik besefte me dat ik nog steeds dezelfde Anat ben, die vroeger van dit soort avonturen hield, en bereid was om op allerlei plaatsen en in oncomfortabele omstandigheden te slapen. Ik geef toe dat van alle plaatsen waar we ooit zijn geweest, Nuweiba voor mij de beste plaats was om te kunnen werken. De rustige sfeer daar en om nergens naar toe te hoeven gaan, was voor mij een grote inspiratie om te kunnen schrijven en werken.

Israëli’s houden van deze plaats. (Foto: Anat Schneider)

Na Nuweiba, ongeveer een uur rijden zuidwaarts langs de kust, kwamen we aan in Dahab. Dahab is ook volledig in handen van de Bedoeïenen. Het is een wat modernere plaats met hotels, en is voor Sinaï-begrippen zelfs luxueus te noemen. Er is een drukke promenade met restaurants en winkels. En Dahab heeft de beste stranden van de Sinaï. Er is daar de Blue Lagoon, met prachtige duikriffen en massa’s tropische vissen. Dahab trekt heel veel Israëli’s aan, maar ook toeristen uit Europa hebben het ontdekt, en deze combinatie zorgt voor leuke avondjes uit.

Nog een uur verder rijden langs de kust naar het zuiden, bracht ons naar Sharm El Sheik. Sharm, zoals het bekend staat, is de Parel van de Sinaï en valt onder het gezag van Egypte. Het is volgebouwd met luxe hotels, enorme resorts met recreatie- en amusementscentra. Het zit er vol met toeristen, voornamelijk uit Rusland en de Oekraïne, maar ook tijdens de Covid-pandemie waren er veel Duitsers, Zwitsers en Italianen. Persoonlijk voel ik me minder aangetrokken tot deze drukte. Israëli’s komen hier ook, maar in veel mindere aantallen en Sharm is ook veel duurder dan Dahab en zeker duurder dan Nuweiba.

Ras Muhammad. (Foto: Anat Schneider)

Als u wilt wandelen en genieten van de natuur in al haar schoonheid, dan kunt u op ongeveer een uur rijden van Sharm naar een plaats die ‘Ras Muhammad’ heet, de meest zuidelijke punt van de Sinaï. Het is zonder overdrijving een van de mooiste plekken ter wereld. Een verbazingwekkende combinatie van zee, woestijn, zon, wind en een eindeloze uitgestrektheid. De heldere kleuren van het geel van de aarde contrasteren hier met de zee en haar eindeloze variëteit van heldere blauwen.

Een van de mooiste plekken ter wereld. (Foto: Anat Schneider)

Ik ben lang geleden ook op deze plaats geweest, toen ik nog een klein meisje was. Ik herinner me het uitzicht niet, maar ik herinner me wel hoe het voelde om daar te zijn. Er zijn hier prachtige gebieden om te duiken en zelfs met een snorkel is het zicht prachtig. Je hoeft geen beroepsduiker te zijn om ervan te genieten. En het mooie is dat je gewoon in het ‘ondiepe’ kunt gaan staan en je midden in de zee bevindt, dicht bij de Straat van Tiran, en onder je is een enorm gebied met een verscheidenheid aan soorten riffen. Je laat je hoofd in het water zakken en je ziet riffen liggen. Het is als het ware een bezoek aan een Mini Israëlpark en hier is alles in het klein te zien. Verbazingwekkend! In de ogen van de Egyptenaren is Sharm de parel van Egypte en haar mooiste toeristische trekpleister.

Abu Nader. (Foto: Anat Schneider)

Op de terugweg naar Israël overnachtten we in Nuweiba. Abu Nader, onze bedoeïenen-vriend, nam ons mee de berg op om de zon onder te zien gaan. Als je de berg een stukje op klimt, zie je ineens aan de ene kant de zee en aan de andere kant de bergen en de zonsondergang. We namen afscheid van de dag en de Sinaï, en zeggen ’tot de volgende keer’!

Vaarwel. Tot de volgende keer. (Foto: Anat Schneider)

Groeten uit de Egyptische Sinaï,

Anat