Het is nu weer zover, de eerste schooldag! Twee maanden na de laatste ‘eerste schooldag’, na de zomervakantie, is er vandaag weer bijna dezelfde opwinding, althans bij de schoolkinderen van de eerste tot en met de vierde klas, en bij hun ouders, want alleen de klassen 1 tot en met 4 zullen vanaf vandaag weer naar school gaan. De hogere klassen blijven, via Zoom, thuis onderwijs ontvangen.
Het is dus maar een heel klein stapje op weg naar de dagelijkse routine. Vroeger noemde ik dit ‘normaliteit’, maar dat is het nog niet. Naast de gedeeltelijke terugkeer naar school, zijn de kappers en de schoonheidssalons nu weer open gegaan en mogen ze klanten ontvangen. Maar er mag slechts één klant tegelijk naar binnen.
Degenen die vandaag nog niet mogen openen, zijn de winkels in de straten. Zij hadden er zó op gehoopt, maar zij moeten nog een week geduld hebben. Het is niet gemakkelijk, vorige week waren er soms heel hevige protesten van winkeliers. Velen van hen staan op de rand van de financiële ondergang.
De winkelcentra zullen echter nog gesloten blijven, omdat men na elke versoepeling van de maatregelen, eerst wil zien wat de effecten daarvan zijn. Ze willen niet opnieuw de fouten maken van een half jaar geleden, toen de regering de druk niet kon weerstaan en alles overhaast werd heropend. Het resultaat was een tweede lockdown.
Winkeliers verbranden hun goederen op straat in Tel Aviv. (Foto: Avshalom Sassoni/Flash90)
Het weekeinde hebben we thuis doorgebracht, ondanks de herwonnen bewegingsvrijheid. Waarschijnlijk waren we gedurende de afgelopen week al te veel onderweg, dus hebben we het weekeinde genoten tussen onze eigen vier muren. We zijn graag thuis, met of zonder lockdown.
Hebben we in 25 jaar iets geleerd?
We hebben een interessante film gekeken, ter gelegenheid van de 25e herdenkingsdag van de moord op onze voormalige premier Yitzchak Rabin. De film toonde de tijd vóór de moord, vanuit het perspectief van de moordenaar, Igal Amir. De film liet zien hoe hij steeds meer werd beïnvloed, hoe hij in de religieuze geschriften en bij de rabbijnen een bevestiging zocht voor zijn overtuiging, dat Rabin, vanwege de gesloten Oslo-akkoorden een zogenaamde ‘רודף’, ‘Rodef’ (vervolger, najager) zou zijn. Volgens één van de Joodse wetten, de ‘Din Rodef‘, verdient iemand de doodstraf als hij Joden en hun bezittingen in gevaar brengt.
De film toonde ook foto’s van de demonstraties tegen Rabin en de Oslo-akkoorden in die tijd, en bevatte toespraken van Rabin. Uiteindelijk was Igal Amir ervan overtuigd dat de ‘Din Rodef’ op Rabin moest worden toegepast. De film eindigde met de opname waarin Itzhak Rabin wordt neergeschoten, het moment dat ons land voorgoed heeft veranderd.
Ter nagedachtenis aan de moord op Yitzchak Rabin, 25 jaar geleden, werden 25000 kaarsjes aangestoken op het Rabinplein in Tel Aviv. (Foto: Tomer Neuberg/Flash90)
Ik kan me die avond van 4 november 1995 nog heel goed herinneren. Het moment waarop de speelfilm ‘Crocodile Dundee 2’ (ik zal deze film nooit vergeten) plotseling werd onderbroken, om verslag te doen van de moord op Rabin. We waren geschokt en bleven tot laat in de nacht op. Toen ik ‘s morgens naar mijn werk reed, voelde ik dat iedereen geschokt was, ik kon het aan de gezichten van de mensen zien.
Destijds was het Israëlische volk verdeeld in links en recht. Hebben we de afgelopen 25 jaar hier iets van geleerd? Helaas is ook in deze tijd deze verdeeldheid nog duidelijk zichtbaar onder ons. Weer gaan de mensen de straat op om te protesteren. Gisteravond kon ik weer het geschreeuw van de demonstranten hier in Modi’in horen. ‘Bibi ga naar huis’ werd daar geroepen. De kreten werden ondersteund door claxonnerende auto’s. Daarna reed er een hele colonne auto’s met vlaggen langs ons huis. Ze waren op weg naar Jeruzalem om deel te gaan nemen aan de demonstratie tegen Netanyahu in Balfourstraat, zoals die elke zaterdagavond plaatsvindt.
Maar misschien moeten we de huidige situatie niet vergelijken met de situatie van 25 jaar geleden. De verdeeldheid onder de mensen is echter nu nog steeds voelbaar, en er is ook een regelrechte haat tegen Netanyahu te bespeuren.
Protest tegen Netanyahu, gisteravond in Jeruzalem. (Foto: Yonatan Sindel/Flash90)
We leven in een moeilijke tijd, en er zou geen ruimte moeten zijn voor haat. Ik hoop van harte dat er niet een ramp of een oorlog nodig is, om weer een verenigd volk te kunnen worden. De corona-crisis is toch eigenlijk al erg genoeg, nietwaar?
En nu naar een veel mooier onderwerp, het weer.
Het weer voor vandaag in Israël
Eindelijk merken we nu dat de herfst is aangebroken. Vandaag zal het half tot zwaar bewolkt worden en beduidend koeler. In de namiddag kunnen we enkele regenbuien, soms met onweer verwachten, die zich ‘s avonds over het hele land zullen verspreiden.
Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 23 graden, Tel Aviv 26 graden, Haifa 24 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 29 graden, aan de Dode Zee 30 graden, Be’er Sheva 27 graden, Eilat aan de Rode Zee 30 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is in het weekeinde een centimeter gedaald en ligt nu op 209,975 m beneden de zeespiegel. Dat is 117,5 centimeter onder de bovengrens!
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettige zondag toe. Het ga u goed.
Shalom uit Modi’in,
Dov
Wat is liefde?
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
Vliegmaatschappij El Al onder (prijs)druk
