Ik zit hier in Tiberias in een bijna lege hotellobby, met uitzicht op het Meer van Galilea, na een wandeling over de promenade vanaf het terrein van het Scots Hotel. De golven kabbelen links van mij, en rechts van mij zijn de zwarte basaltstenen gebouwen.
Het Meer van Galilea is Israëls enige echte meer; en Tiberias, aan de westelijke oever ervan, is Israëls enige stad aan een meer. In het Hebreeuws wordt het ‘Kineret’ genoemd, afgeleid van het woord kinor, dat lier of harp of viool betekent, lijkend op de vorm van het meer. In het Nieuwe Testament is dit vertaald als ‘Genesaret’. Het meer is goed gevuld. Het koele blauwe water is zo hoog als ik het nog nooit heb gezien.
Het komt mij voor alsof de promenade van Tiberias reikhalzend uitkijkt naar zijn christelijke pelgrims uit alle landen, om hier opnieuw een bezoek te brengen. De houten boten die vroeger met de pelgrims over het meer voeren, liggen nu afgemeerd aan de kade. Sommige restaurants en winkels hebben hun deuren gesloten. Anderhalf jaar Corona heeft zijn tol geëist in de stad.
Voordat, als gevolg van het virus, het toerisme stopte, kwamen er jaarlijks meer dan een miljoen christelijke toeristen naar het Meer van Galilea, om de golven te zien waarop Simon Petrus en zijn Rabbi liepen. Samen met Jeruzalem is het Meer van Galilea een van de belangrijkste bestemmingen voor toeristen die naar Israël komen. Elke christelijke rondreis in Israël komt hier langs, en de meesten brengen hier in Tiberias een paar nachten door.
Ze worden ook vaak ‘Jezus-boten’ genoemd, en wachten op de terugkeer van de christelijke toeristen. (Foto: Lior Mizrachi/Flash90)
De McDonalds, die aan de oever-promenade ligt, heeft zijn activiteiten gestaakt. Ongeveer 100 meter naar het zuiden torent de stenen minaret van een historische moskee hoog boven de grond uit, om vervolgens in de schaduw te worden gesteld door het stralend witte Leonardo Hotel. De gemeentelijke reinigingsploeg sleept een waterslang de promenade op en aarzelt, alsof ze vergeten is hoe ze hem ook weer moet gebruiken.
De Israëlische vakantiegangers keren intussen terug, hopelijk op tijd om enkele van de van het toerisme levende zaken te redden, nu de Covid-beperkingen zijn opgeheven.
Terwijl ik over de grotendeels lege promenade loop, moet ik aan een Bijbelvers denken:
‘De wegen van Sion treuren,
ze zijn zonder feestgangers.
Al haar poorten zijn verwoest.’ (Klaagliederen 1:4 HSV)
Tiberias is zeker een mysterie. Ik heb meer dan tien jaar in deze omgeving gewoond. Het is een stad met een groot potentieel, een stad die zowel genegenheid als medelijden opwekt. Het verfrissende Meer van Galilea roept nationale gevoelens van ‘eigendom’ en verlangen op bij de Israëli’s, maar misschien nog wel meer bij de christenen. Tiberias is een vreemde mengeling van ultraorthodoxe joden, jonge seculiere Israëlische echtparen, onderweg naar een weekeinde weg, en uitbundige christelijke toeristen op inspirerende bedevaarten.
Terwijl ik hier zit, herinner ik mij plotseling een merkwaardig bewijs voor deze bijna mystieke nieuwtestamentische affiniteit met het Meer van Galilea, waar zoveel van het evangelie zich afspeelde.
Elvis Presley zelf nam in 1972 de volgende gospelhit op:
‘Put your hand in the hand of the man who stilled the water;
Put your hand in the hand of the man who calmed the sea.
Take a look at yourself and you can look at others differently,
By putting your hand in the hand of the man from Galilee.’
‘Leg je hand in de hand van de man die de wateren stilde.
Leg je hand in de hand van de man die de zee kalmeerde.
Kijk naar jezelf en je kunt anders naar anderen kijken.
Leg je hand in de hand van de man uit Galilea.’
Tot voor kort kwam het mij voor alsof Tiberias nog steeds zijn adem inhoudt en probeert te beslissen of het een moderne, welvarende Israëlische stad zal worden, of zich koppig vastklampen aan zijn stoffige geschiedenis van bijna twee millennia bewoning door een overblijfsel van religieuze Joden die hier in hun levensonderhoud probeerden te voorzien, ondanks de Romeinse, de Byzantijnse, de Arabisch-islamitische, de Turks-Ottomaanse en de Britse bezetters.
En nu een blik op het weer en het waterpeil van ons geliefde Meer van Galilea.
Het weer voor vandaag in Israël
Gedeeltelijk bewolkt tot helder met een lichte daling van temperatuur. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 25 graden, Tel Aviv 26 graden, Haifa 25 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 30 graden, aan de Dode Zee 33 graden, Be’er Sheva 30 graden, Eilat aan de Rode Zee 36 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is onveranderd gebleven op 209,47 meter beneden de zeespiegel, 67 centimeter onder de bovengrens.
En nu moet ik mijn laptop inpakken en naar mijn vergadering gaan. Ik wens u een fijne dag, hier vanuit Galilea. En voor iedereen in alle landen die een bezoek aan Israël overweegt, u bent van harte welkom om snel te komen!
Shalom vanuit Tiberias,
David
Wat is liefde?
Vliegmaatschappij El Al onder (prijs)druk
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
