Tekst op de foto: ‘Jeruzalem neemt deel aan het verdriet van de gezinnen die hun geliefden verloren’. (Foto: Yonatan Sindel/Flash90)
Vandaag begroet ik u zonder de gebruikelijke foto van mij naast de tekst. Dat past op dit moment gewoon niet. Wij hebben een zwaar en droevig weekeinde achter de rug, waarin eigenlijk uitsluitend werd gesproken over de verschrikkelijke tragedie op de berg Meron, en dat zowel in de media als bij ons thuis.
Ik werd me bewust van de sfeer, die mij helaas niet onbekend is, en die altijd ontstaat wanneer er in ons land iets gebeurt zoals deze catastrofe. Zoals ook indertijd na de terroristische aanslagen met veel slachtoffers, kwam over Israël die speciale ‘stemming’, ik kan er nu geen ander passend woord voor vinden. Het is alsof een donkere wolk boven ons hangt, ondanks het mooie zonnige weer. Een wolk die ons bezwaart en die zwaar op ons hart ligt. Ja, het is een deprimerende stemming.
Ik heb u reeds meermalen geschreven dat ons volk, met name in moeilijke tijden, elkaar weer vindt en elkaar vasthoudt. En ook nu, na deze vreselijke catastrofe, blijkt dat zo te zijn. In de media worden verhalen over de slachtoffers verteld. Live verslagen vanuit de ziekenhuizen geven ons een overzicht van de toestand van de gewonden. En in Tel Aviv komen mensen, religieus en niet-religieus, bijeen om kaarsen aan te steken ter nagedachtenis van de slachtoffers. Duizenden Israëli’s hebben in het weekeinde bloed gegeven.
Het hele land is in rouw. (Foto: Tomer Neuberg/Flash90)
Nu vraag ik me af of er mogelijk iets zal gaan veranderen in de relatie tussen de niet-religieuzen en de orthodoxe Joden. U herinnert zich zeker nog wel onze artikelen over de verdeeldheid binnen onze natie, en over de problemen tussen de seculiere en de orthodoxe Joden. Deze artikelen gaven de indruk dat deze kloof nooit overbrugd zou kunnen worden. Ik bespeurde van sommige kanten zelfs pure woede en haat jegens het orthodoxe Jodendom. En toen gebeurde deze catastrofe.
Nu zijn we weer één. Wij huilen samen met de families van de slachtoffers, wij rouwen met hen om de zinloze dood van vaders en kinderen, onder wie Avrohom, Yedidya, Elazar, Shragi en Simcha.
Ik hoop van harte dat we dit gevoel van saamhorigheid niet weer zullen verliezen, zodat deze 45 slachtoffers hun leven niet tevergeefs hebben verloren.
Maar desondanks is daar de anti-Bibi beweging, zoals ik het noem. Gisteren verzamelden zij zich opnieuw voor de ambtswoning van premier Netanyahu op de Balfour Street in Jeruzalem, om tegen hem te demonstreren. Ook daar herdacht men de slachtoffers, maar ik kreeg er toch een bittere smaak van, vooral toen ik sommige borden las.
Gisteravond voor Netanyahu’s ambtswoning. (Foto: Yonatan Sindel/Flash90)
Mijn oog viel op de glimlachende man, rechtsboven, met het grote bord in zijn hand waarop staat: ‘Het volk van Israël gedenkt de slachtoffers van de beschuldigde en zijn aanhangers’. Is het echt waar dat deze vreselijke tragedie wordt uitgebuit? Ik hoop van ganser harte dat ik mij vergis, en dat ik uit de foto’s van deze demonstratie de verkeerde indruk heb gekregen.
De dag van vandaag is uitgeroepen tot een nationale dag van rouw. Vlaggen hangen halfstok. En nu begint de zoektocht naar de schuldige. Zullen we deze keer iets leren of hebben we opnieuw een ramp nodig?
En nu, ondanks alles, het weer.
Het weer voor vandaag in Israël
Helder tot licht bewolkt. Nog steeds te warm voor de tijd van het jaar, vooral in de bergen en in het binnenland. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 29 graden, Tel Aviv 26 graden, Haifa 26 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 35 graden, aan de Dode Zee 36 graden, Be’er Sheva 33 graden, Eilat aan de Rode Zee 39 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is in het weekeinde met anderhalve centimeter gedaald en staat nu op 209,155 meter beneden de zeespiegel. Dat is 35,5 centimeter onder de bovengrens.
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettige zondag. Het ga u goed.
Shalom uit Modi’in,
Dov