Ik heet u opnieuw welkom in een nieuwe week, het weekeinde is voor ons al voorbij. Terwijl u zich op zaterdagavond verheugt over de vrije zondag aan het einde van de Shabbat, begin ik al na te denken over de zondagmorgen, het begin van de nieuwe werkweek. En als je een zoon hebt die op dit moment in het leger dient, krijgt de zondag een nog grotere betekenis.
Al op zaterdagmiddag begint mijn jongste zoon de uren te tellen die hij nog heeft, voordat zijn geliefde weekeinde veel te snel ten einde loopt. Toch heeft hij het relatief goed voor een soldaat. Ik weet zeker dat veel andere soldaten graag met hem van plaats zouden willen ruilen. Want in plaats van één weekeinde in de drie maanden, komt onze lieve zoon elk weekeinde thuis. Sommige van zijn vrienden kunnen daar alleen maar van dromen. Zelfs onze dochter kwam maar eens in de twee weken thuis tijdens haar diensttijd. En dan alleen op donderdagavond. Onze zoon heeft het dus veel beter, hij is meestal tegen de middag weer terug in zijn geliefde kamer.
Ik ervoer de dienstplicht bij onze oudste zoon veel intenser. Niet omdat hij zich had aangemeld voor nog eens twee en een half jaar, hij is dus in totaal vijf en een half jaar in het leger geweest, maar omdat ik bijna elke avond zijn uniform mocht strijken (ja, u bent nu verbaasd, nietwaar?). Hij kwam namelijk iedere avond naar huis vanuit zijn legerbasis. Onze jongste lijkt het strijken van zijn uniform niet zo serieus te nemen. Ik bedoel, hij heeft echt een heel goede locatie gevonden voor zijn dienstplicht. En, even tussen u en mij, hij klaagt nooit echt over het leger, hij weet heel goed dat veel vrienden hem zouden benijden om zijn omstandigheden, die relatief goed zijn.
Hij is nu ons laatste kind door wie we met de dienstplicht worden geconfronteerd. Ik herinner me nog heel goed alle dagen dat ik elk van onze drie kinderen naar het leger weg bracht. We zijn toen steeds vroeg naar Jeruzalem gereden, naar de zogenaamde ‘Ammunition-Hill‘, ‘Givat Ha Tachmoshet’ (גבעת התחמושת) in het Hebreeuws. Dit is de herdenkingsplaats van een van de meest beslissende gevechten om de bevrijding van Jeruzalem tijdens de Zesdaagse Oorlog in de zomer van 1967. Elke keer waren we natuurlijk erg gespannen om ons kind dan in de handen van het leger over te geven.
‘Ammunition Hill’ in Jeruzalem is de plaats waar veel jonge Israëli’s met hun dienstplicht in het leger beginnen. (Foto: Dov Eilon)
Over één jaar en zeven maanden zullen we dus een hoofdstuk in ons gezin afsluiten. Dan zal onze jongste zoon ook weer een burger zijn. Ja, en juist deze periode van 19 maanden is toch wel een groot probleem voor onze zoon. Hij moet nog een hele tijd geduld hebben tot hij eindelijk zijn leger-ID met een schaar kan doorknippen, zoals zijn nicht dat vorige week heeft gedaan. Maar zij hoefde maar twee jaar in het leger te dienen. En vanaf de zomer van 2020 hoeven jongens ook ‘nog maar’ twee en een half jaar in het leger te dienen, wat twee maanden minder is dan onze zoon nu.
Elke zondag is het weer zover. Israëlische soldaten op weg naar een volgende week op de legerbasis. (Foto: Olivier Fitoussi/Flash90)
En dat is nu precies waar ik het eerder vandaag met mijn zoon in de auto over had, toen ik hem, zoals elke zondag, naar de opstapplaats reed waar een legerbus op hem stond te wachten. Maar ondanks het feit dat hij zich beklaagt over de lange tijd voordat zijn dienstplicht er op zit, aanvaardt hij het feit, net als zijn broer en zus, dat je niet alleen iets van de regering kunt krijgen, maar dat je ook iets terug moet geven. En dat is precies wat ons land bij elkaar houdt. Het leger wordt in Israël niet voor niets het ‘leger van het volk’ genoemd.
Ik weet wat u nu denkt. Hoe zit het met de orthodoxe Joden die weigeren in het leger te dienen? U herinnert zich ongetwijfeld alle demonstraties van een specifieke groep orthodoxe Joden, die elke samenwerking met het leger en de staat weigerden. Zij voldoen zelfs niet aan het verzoek zich te melden bij het wervingsbureau, om vrijstelling aan te vragen van de dienstplicht.
Het is me duidelijk dat we hier niets zullen bereiken met geweld. Hun geloof en overtuiging zijn veel belangrijker voor hen, en zij zijn zelfs bereid daarvoor in gevangenschap te moeten. Maar misschien kunnen ze iets anders doen voor de gemeenschap, een vorm van inzet ten dienste van het algemeen belang, mogelijk binnen hun eigen gemeenschap. Dat zou zeker helpen de kloof tussen hen en ons een beetje te verkleinen.
Ondanks Corona vonden er vorig jaar verschillende protesten van orthodoxe Joden tegen de dienstplicht plaats. (Foto: Yonatan Sindel/Flash90)
De kwestie van de orthodoxe Joden en de dienstplicht blijft waarschijnlijk echter een belangrijk onderwerp, maar ook een probleem in ons land. Tijdens de huidige verkiezingscampagne is er, voor zover ik weet, niet specifiek meer over gesproken. Men heeft het daar veel te druk met het item ‘alles behalve Bibi’, maar daar kunnen we het een andere keer eens over hebben.
Mijn zoon is nu al weer terug op zijn legerbasis, over vier dagen komt hij weer naar huis, dan is alles weer minder erg, en dat weet hij ook. Maar nu ben ik blij met het mooie weer, de winter lijkt ons vaarwel gezegd te hebben, er is geen regen in zicht en op de dag van de verkiezingen, 23 maart, zal het mogelijk zelfs bijzonder warm kunnen worden, en dat niet alleen politiek opzicht.
Het mooie weer lokte gisteren veel Israëli’s naar de kust, zoals hier te zien is op het strand in Tel Aviv. (Foto: Avshalom Sassoni/Flash90)
Het weer voor vandaag in Israël
Half tot zwaar bewolkt met een aanzienlijke stijging van temperatuur, vooral in het binnenland en in de bergen. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 19 graden, Tel Aviv 18 graden, Haifa 17 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 22 graden, aan de Dode Zee 24 graden, Be’er Sheva 23 graden, Eilat aan de Rode Zee 27 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is onveranderd gebleven op 209,23 meter beneden de zeespiegel. Dat is 43 centimeter onder de bovengrens!
Namens de gehele redactie van Israel Today, wens ik u een prettige zondag. Geniet van uw weekeinde en blijf gezond.
Shalom uit Modi’in,
Dov
De situatie van het Israëlische toerisme na een jaar oorlog
31.000 nieuwe immigranten sinds laatste Rosj Ha-Sjana
Regering keurt vijfjarenplan goed om Beersheva in een metropool te veranderen
