Eindelijk: regen in Israël! Maar hebben we het wel nodig?

Ongeveer twee weken geleden verklaarden de rabbijnen van Israël dat het tijd was om meer te bidden voor regen in Israël. De zon en de zachte temperaturen in het land verbergen het feit dat het tot nu toe nauwelijks geregend heeft, wat best aangenaam is.

In de synagogen is nu een speciaal gebed voor regen opgenomen en na een paar dagen begon het gisteren eindelijk flink te regenen. De temperatuur is een paar graden gedaald, het is erg winderig en het voelt al bijna als winter.

Het waterpeil van het Meer van Galilea is 210,53 meter, dat is slechts 1,73 meter onder het hoogtepunt. Het waterpeil is zo hoog ondanks weinig regen omdat er nu ontzilt zeewater in het meer wordt gepompt. Met drie grote ontziltingsinstallaties aan de Middellandse-Zeekust heeft Israël zich onafhankelijk gemaakt van de regen en heeft het nog water over om naar Jordanië te exporteren.

Bijbels gezien is deze ontwikkeling echter niet zo positief als ze lijkt, want het volk Israël zou afhankelijk zijn van de regen.

“Indien gij dan in Mijn inzettingen wandelt, en Mijn geboden onderhoudt, en ze doet, zal Ik u regen geven in Zijn tijd; en het land zal zijn vrucht dragen, en de bomen des velds zullen hun vrucht voortbrengen.” (Deut. 26:4)

Het verband tussen de vervulling van de goddelijke geboden en de regen wordt ook in verschillende andere bijbelse passages benadrukt. De rabbijnen vergelijken Israëls situatie met die van Egypte, waar de Nijl voor een regelmatige watervoorziening zorgt, terwijl het Joodse volk zich tot God moet wenden om te overleven.

Dus de ontziltingsinstallaties verbreken deze verbinding met God. De mensen willen vertrouwen op hun technologie in plaats van op hun gehoorzaamheid.

Rabbijnen zijn niet tegen ontziltingsinstallaties, maar de relatie met God moet blijven bestaan.

Deze situatie is misschien vergelijkbaar met een vader die tegen zijn volwassen zoon zegt: “Ik geef je alles wat je nodig hebt, je hoeft me alleen maar te bellen en erom te vragen.”

De zoon antwoordt, “Nee bedankt, ik zorg wel voor mijn eigen behoeften.”

Als de zoon hem voortaan helemaal niet meer belt, zal de vader niet tevreden zijn met dit antwoord. Als hij echter regelmatig blijft bellen, ook als hij niets nodig heeft, zal de vader nog gelukkiger zijn dan voorheen.