Een oproep tot moed tegen verdrukkingen in

Een goed voorbeeld is de evangeliste Hatun Tash, die eerder deze maand door de politie in de Londense Speakers’ Corner het zwijgen werd opgelegd. Ze is regelmatig in een verhit debat verwikkeld met moslims over de tegenstrijdigheden van de Koran. Maar het was blijkbaar zo ver gekomen, dat de politie haar wegleidde van het iconische Hyde Park – ogenschijnlijk voor haar eigen veiligheid, maar in feite (door kritiek op de Islam te verbieden) door de Sharia-wetgeving op te leggen aan een stuk van Engeland, dat sinds 1872 een bastion van vrije meningsuiting is geweest.

Tim Dieppe, woordvoerder van de campagnegroep Christian Concern, legde uit: ‘Ze handelden om de islam te beschermen tegen kritiek (…) Ze hadden degenen die dreigementen uitten moeten verwijderen, niet Hatun. Het resultaat was dat een christelijke prediker het zwijgen werd opgelegd door de politie in het huis van de vrije meningsuiting’.

Hatun is gewaarschuwd dat ze zal worden gearresteerd als ze terugkomt. Welke keuze ze ook maakt, ze zal zich bewust zijn van Gods woord aan Jozua toen hij op het punt stond de Israëlieten naar het Beloofde Land te leiden: ‘Wees sterk en moedig, schrik niet en wees niet ontsteld, want de HEERE, uw God, is met u, overal waar u heen gaat.’. (Jozua 1:9)

Dit is bijzonder toepasselijk, omdat we het jaarlijkse Loofhuttenfeest vieren, dat herinnert aan het wonder van Gods voorziening en aanwezigheid in de woestijn, dat nu vervuld is in de Joodse Messias, die zijn discipelen beloofde dat hij tot het einde van de tijd bij hen zou zijn. (Mattheüs 28:20)

Over moed gesproken, onder degenen die de Joden hielpen tijdens de Holocaust was een opmerkelijke, en vooral onconventionele non Maria Skobtsova, die bekend stond als Moeder Maria, die een tehuis voor de behoeftigen runde in Parijs, waar ze eerder naartoe was gevlucht uit het revolutionaire Rusland.

Deze bierdrinkende non, twee keer getrouwd en twee keer gescheiden, wijdde haar leven er aan om een ‘moeder’ te zijn voor iedereen, nadat zij haar enige dochter aan meningitis had verloren. Toen de nazi’s bezit namen van de Franse hoofdstad, richtten Maria en haar zoon Yuri, samen met een priester genaamd Vader Dimitri, hun inspanningen op het redden van Joden. Toen Adolf Eichmann alle Joden opdroeg een gele ster te dragen, daagde ze uit: ‘Als we echte christenen waren, zouden we allemaal de ster dragen’. En aan een bezoekende pastoor die sympathiseerde met een beweging, die de evangeliën wilde zuiveren van niet-Arische thema’s, vroeg ze: ‘Hoe kun je christen en een nazi zijn?’

Toen een Gestapo officier haar 80 jaar oude moeder Sophia beschimpte omdat ze haar had geleerd om Joden te helpen, antwoordde de oude dame: ‘Mijn dochter is een echte Christin (…) Voor haar bestaat er geen Griek of Jood.’ (Galaten 3:28) En toen dezelfde officier vader Dimitri in het gezicht sloeg, omdat hij het helpen van Joden een christelijke plicht durfde te noemen, hief de priester zijn borstkruis op en vroeg de nazi’s: ‘Deze Jood hier; kent u hem?’

Deze keer werd hij op de grond geslagen. Later, terwijl hij weer beschimpingen werd, troostte de priester de jonge Yuri door te zeggen dat Christus een grotere bespotting heeft doorstaan. Beiden stierven in het concentratiekamp Buchenwald.

Moeder Maria wordt naar Ravensbruck overgebracht, waar ze toonde een buitengewoon sterk karakter te bezitten door de jonge vrouwen te troosten met haar altijd vrolijke karakter. Slechts enkele weken voor de bevrijding werd zij dood de dood in de gaskamer aan de verschrikkelijke omstandigheden ontrukt. Zouden de Duitsers vergeven kunnen worden voor dit alles?

Welnu, er is een essentieel aspect van moed dat vaak wordt verbeeld door christenen die hebben geleden door toedoen van anderen – en dat is de kracht om te vergeven.

De Nederlandse christin Corrie ten Boom overleefde op de een of andere manier Ravensbrück, waar op tragische wijze haar geliefde zuster Betsie overleed. En toen ze slechts twee jaar later, in 1947, in een kerk in München over vergeving sprak, vroeg een van de bewakers, die hen zo vreselijk mishandeld hadden, haar om vergeving. Hij was christen geworden en wist dat zijn zonden vergeven waren, maar wilde het persoonlijk van haar horen.

Daar was veel moed voor nodig. Het was het moeilijkste wat ze ooit had moeten doen. Maar ze wist dat we zonder vergeving niet verder kunnen – noch in deze wereld, noch naar de volgende.

‘Want ik moest het doen. Dat wist ik,’ zei ze in november 1972. ‘De boodschap dat God vergeeft heeft een voorwaarde vooraf: dat we hen vergeven die ons hebben verwond. ‘Als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft,’ zegt Jezus, ‘zal uw Vader in de hemel uw overtredingen ook niet vergeven’. (Matteüs 6:15).

Ik sluit af met de getuigenis van Louis Zamperini, een Olympisch atleet, die 47 dagen op zee overleefde na het neerstorten van zijn vliegtuig in de Tweede Wereldoorlog, en daarna werd gemarteld door de Japanners. Thuis in Amerika werd hij als dood opgegeven, maar uiteindelijk keerde hij terug en kreeg een heldenontvangst.

Hij leed echter vreselijk aan PTSS (posttraumatische stressstoornis) met terugkerende nachtmerries van zijn martelingen, waarvoor hij van plan was wraak te nemen. Zijn vrouw stond op het punt om van hem te scheiden omdat het zo moeilijk werd om met hem te leven. Maar in 1949 haalde ze hem over om te luisteren naar de evangelist Billy Graham in Los Angeles, waar hij zijn leven aan Jezus gaf en uiteindelijk naar een belofte handelde, die hij had gedaan toen zijn leven op zee in gevaar was, namelijk dat hij, als God hem zou redden, Hem zou dienen.

Louis was volledig veranderd, want met een zacht hart is hij uiteindelijk naar Tokio gereisd om zijn vroegere ontvoerders te ontmoeten – niet om wraak te nemen, maar om hen te omhelzen en te vergeven, net zoals Jezus hem had vergeven.

Ik geloof dat wij christenen een periode van sterk toegenomen druk binnengaan, die evenveel moed zal vergen, evenals de bereidheid om onze vervolgers te vergeven. We moeten gekleed zijn met de volledige wapenrusting van God, ‘Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten’. (Efeze 6:12)

Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn, en King of the Jews.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.