Denk na over het doel

Waar brengt onze reis ons naartoe?

Door Anat Schneider | | Onderwerpen: Thora
Foto: Shutterstock

Let op de overeenkomsten tussen de reis in het tweede boek van Mozes en de reis in het vierde boek van Mozes.

In beide reizen zijn de Israëlieten een taai volk dat vaak klaagt over eten, drinken, enz. In het tweede boek van Mozes (שְׁמוֹת – Shemot) begaan ze de zonde van het gouden kalf, in het vierde boek van Mozes (בְּמִדְבַּר – Bemidbar) begaan ze de zonde van de verspieders die een slecht rapport geven.

Beide keren dreigt God het volk te vernietigen en helemaal opnieuw te beginnen met Mozes. En beide keren smeekt Mozes God en overtuigt hem om het volk te vergeven. Het is gemakkelijk om te herkennen dat het ene boek het andere herhaalt.

Maar er is een groot verschil tussen de twee boeken:

Het 2e boek van Mozes vertelt over de uittocht uit Egypte. Het 4e boek van Mozes gaat daarentegen over de reis naar het land Israël. De Israëlieten kijken vooruit, niet achteruit. Ze denken niet langer na over de gevaren die gepaard gaan met het ontvluchten van Egypte en het achterlaten van hun moeilijke maar vertrouwde leven. Ze denken nu al aan hun toekomst en de mogelijke gevaren op hun nieuwe bestemming.

Je zou verwachten dat de Israëlieten op dit punt al ontspannen zouden zijn.

Ze hebben de grote gevaren al overleefd en de grote wonderen van verlossing en redding al ervaren. Ze weten al dat God bij hen is en dat zijn macht groter is dan die van alle goden. Maar het tegenovergestelde is het geval. De stemming van het volk is donkerder en somberder dan in het 2e boek van Mozes. Mozes zelf wanhoopt aan het volk.

Zoals in alle verhalen van de Tora is er ook hier een boodschap die de moeite waard is om te begrijpen en waarvan we kunnen leren voor ons leven vandaag. Het verhaal leert ons dat de weg naar een plaats altijd moeilijker is dan de weg van een plaats. Met andere woorden, de weg naar het Beloofde Land is moeilijker dan de weg van Egypte naar de woestijn.

De belangrijkste reden hiervoor is van biologische aard. De neiging om gewelddadig te reageren op gevaar zit in onze genen verankerd. In tijden van gevaar ontwaken onze diepste instincten en raken we in een staat waarin we ofwel vechten ofwel vluchten. Zo was het ook bij de uittocht uit Egypte.

Maar op de reis naar het land Israël, zoals op elke reis naar het onbekende, moeten we nieuwe vaardigheden verwerven en nieuwe krachten ontwikkelen. We hebben verbeeldingskracht nodig om ons een toekomst voor te stellen die nog niet bestaat. En we hebben een sterke wil nodig om de reis te volbrengen en succesvol te zijn.

De reis “naar” is een stap in het onbekende. Het verschil tussen Terah (de vader van Abraham) en zijn zoon Abraham is bijvoorbeeld dat Terah het land Haran verliet en op weg ging naar Kanaän. Maar hij kwam niet verder dan Haran en vestigde zich daar. Met andere woorden, hij had de kracht om Ur Kasdim te verlaten, maar hij kon zijn missie in het onbekende niet voltooien en Kanaän bereiken. Hij kwam vast te zitten.

Abraham daarentegen was in staat om de nodige vaardigheden te gebruiken en zo de reis van … en ook naar …. te voltooien.

Een ander heel belangrijk aspect van deze moeilijke reis naar het onbekende is om vanaf het begin te weten waar we naartoe gaan en vanaf het eerste moment een bestemming voor ogen te hebben. Droom over wat je wilt bereiken, doen en zijn. Dromen is de eerste stap in het vinden en definiëren van je doel. Dromen zijn het uitgangspunt om na te denken over de toekomst en ze wijzen de weg. Neem bijvoorbeeld Jakob, die vluchtte voor zijn broer en op reis ging naar het onbekende. Het begon allemaal met een droom en in deze droom realiseerde hij zijn bestemming. Hoe duidelijker en preciezer de roeping voor hem was, hoe beter hij in staat was om aan de reis te beginnen en zijn roeping te vervullen.

Onze echte uitdaging is dus om te weten waar God ons naartoe wil leiden. Wat is de taak die we moeten vervullen? Waarschijnlijk komt die overeen met onze gaven. Als we voor onszelf het antwoord op de vraag waar we naartoe gaan en waarom hebben verduidelijkt, is er de mogelijkheid dat we de uitdagingen die deze reis met zich meebrengt overwinnen en voltooien.

De Israëlieten maakten talloze fouten op hun reis naar het land Israël. Ze werden bestempeld als een stijfkoppig volk omdat ze voortdurend achterom keken in plaats van vooruit. En het resultaat was, zoals we weten, dat bijna een hele generatie hetzelfde lot onderging als Terah. Ze konden wel gaan, maar niet aankomen. Ze maakten de uittocht uit Egypte mee, maar ze misten de aankomst in het Beloofde Land.

Onze bestemming kennen is wijsheid die ons helpt om de reis te overleven en te slagen.

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox