De verlossing is nabij!

Toen ik vorige week schreef over hoe de Heer Israël probeerde te bemoedigen door middel van een bepaald vers uit de Schrift, wist ik niet dat Hij het woord extra zou benadrukken door Zichzelf te herhalen.

“Wanneer de vijand komt als een vloed, zal de Geest van de Heer een standaard tegen hem opheffen en hem op de vlucht jagen.” (Jesaja 59:19)

Later vernam ik (van sergeant-majoor Chaim Malespin in zijn dagelijkse YouTube-verslagen van het front) dat de Islamitische Jihad had opgeroepen tot een “Ramadanvloed” van geweld tegen de Joden.

Toen hoorde ik van filmmaker Hugh Kitson dat het bloedbad van 7 oktober oorspronkelijk de “Al-Aqsa Flood” werd genoemd, een verwijzing naar de moskee op de Tempelberg in Jeruzalem. Moslims daar beschuldigen Israël ervan hun heilige plaats te ondermijnen.

Ja, een vloed van kwaad zal worden losgelaten, maar de Heer zal zich onmiskenbaar bekend maken.

De Al Aqsa Moskee wordt beschouwd als de op twee na heiligste plaats in de Islam, ook al wordt het blijkbaar niet genoemd in de Koran. Het komt echter overeen met een wijdverspreide interpretatie van wat Jezus bedoelde toen hij verwees naar de profetie van Daniël dat in de laatste dagen voor zijn wederkomst “de gruwel die verwoesting veroorzaakt zal staan waar hij niet thuishoort”. (Zie Marcus 13:14)

De moskee staat op de plaats van de verwoeste tempel, die God als zijn woonplaats heeft gekozen.

Uit de context blijkt duidelijk dat dit gebouw uiteindelijk de grootste onrust zal veroorzaken die de wereld ooit heeft gezien en uiteindelijk zal leiden tot de terugkeer van de Messias, die zijn vijanden zal verslaan en in vrede en veiligheid over de wereld zal heersen.

De vraag rijst waarom de Ramadan, een heilige vastenmaand, elk jaar zoveel geweld uitlokt. In Hebron bijvoorbeeld opende een imam (een “heilige” man) het vuur op twee Joodse kinderen voordat hij “geneutraliseerd” werd door Israëlische troepen. Eén van de kogels van de moordenaar had de voetbal doorboord waarmee de kinderen aan het spelen waren.

Dit doet denken aan het Purimfeest komend weekend, toen de Joden in het oude Perzië werden gered van een geplande holocaust door de tussenkomst van koningin Esther, die gelukkig “op zo’n moment” in haar koninklijke positie was gekomen (Esther 4:14).

Nu Israël in snel tempo haar vrienden onder de naties verliest, is het zeker aan de mensen die het geloof van de Joodse Messias hebben geërfd – dat wil zeggen christenen – om haar te hulp te komen. Zullen we nu de moed hebben om op te staan en te belijden?

Purim valt dit jaar samen met Palmzondag. Esther heeft lang geleden, met de aanmoediging van haar neef Mordechai, haar volk gered. En ik geloof dat het lot vandaag aan christenen is om de mantel op te nemen.

We zijn het verschuldigd aan hen door wie de redding naar de niet-Joden kwam, om terug te geven in deze tijd van grote nood, net zoals de niet-Joden uit Antiochië deden voor de Joodse gelovigen in Jeruzalem toen er hongersnood was in de eerste eeuw na Christus.

Nadat ik afgelopen weekend de 53 jaar oude film Fiddler on the Roof had gezien, schrok ik opnieuw van hun benarde situatie. Er is niet veel veranderd sinds de Russische pogroms die de inspiratie vormden voor deze vrolijke maar tragische muzikale uitbeelding van Joods lijden.

Ik weet zeker dat velen zich kunnen identificeren met het oprechte gebed van hoofdpersoon Tevye dat God “eens in de zoveel tijd” een paar andere mensen zou uitkiezen voor zijn speciale bezit.

Maar in plaats van de Joodse gemeenschappen in hun midden te helpen, schreven de Russen (onder leiding van hun orthodoxe priesters) hen af als “Christusdoders” en verdreven ze hen uit huis en haard.

Op Palmzondag werd Jezus in Jeruzalem begroet als Koning. En natuurlijk vervult hij deze rol echt, toen en nu. Toch weende hij over Jeruzalem omdat hij wist dat zij hem als volk hadden afgewezen. Ze hadden niet geweten wat hen vrede zou brengen en ze hadden de tijd niet herkend dat God naar hen toe zou komen.

“De dagen zullen over u komen,” profeteerde hij, “waarop uw vijanden … u ter aarde zullen werpen, u en de kinderen binnen uw muren.” (Zie Lucas 19:28-44) Dit alles klinkt beangstigend actueel.

Maar Hij is zijn uitverkorenen niet vergeten. Hun harten zijn voor een tijd verhard, maar als de volle oogst van de heidenen binnen is, zullen ze hem weer verwelkomen (zoals ze op Palmzondag deden).

Zoals Jezus zei: “Want ik zeg jullie: Jullie zullen mij pas weer zien als jullie zeggen: ‘Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer'”. (Matteüs 23:39)

We zijn getuige van een enorme omwenteling in de hemelse gewesten terwijl er een hevige geestelijke strijd woedt. Maar we hebben ook het gevoel dat de aanwezigheid van de Heer terrein wint op het wereldtoneel.

Het vers dat aan het begin geciteerd wordt kan ook als volgt vertaald worden: “Want hij zal komen als een opkomende vloed, gedreven door de adem van de Heer.”

De vloed van kwaad zal geen partij zijn voor de komende hemelse uitstorting. En het volgende vers verklaart waarom: “De Redder zal naar Sion komen, naar hen in Jakob die berouw hebben over hun zonden,” zegt de Heer.

De Leeuw uit de stam van Juda (Openbaring 5:5) – ook het vlekkeloze Lam dat voor de zonden van de wereld werd gedood – is onderweg!