
Initiatieven om de Joodse geschiedenis op de Tempelberg te bewaren en te accentueren zijn nu belangrijker dan ooit. “De Tempelberg is de hoogste droom voor het Israëlische volk,” vertelde dr. Gaby Barkay ons toen we hem bezochten in zijn laboratorium, waar zijn Temple Mount Sifting Project al meer dan 12 jaar systematisch elk historisch fragment, hoe klein ook, catalogiseert dat van de heilige plaats afkomstig is.
Na de Zesdaagse Oorlog had het Joodse volk voor het eerst in 2000 jaar de gelegenheid om zijn eeuwenoude, bijbelse band met de Tempelberg te onderzoeken. Deze kans werd letterlijk verprutst uit angst voor de reactie van de moslims, en uiteindelijk van de rest van de wereld. Israël legde de zorg voor de Tempelberg in handen van de islamitische autoriteiten, in het vertrouwen dat deze nooit zo ver zouden gaan dat zij bewijzen van de joodse geschiedenis daar zouden vernietigen.
Het vertrouwen werd aan het eind van de jaren negentig geschonden toen de moslims massaal begonnen te graven op de Tempelberg om nieuwe ondergrondse “moskeeën” te bouwen. Deze actie volgde direct op de vredesonderhandelingen waarin een gezamenlijk bestuur van de Tempelberg was voorgesteld. Terwijl de Waqf bezig was de gehele Tempelberg te annexeren, werden duizenden jaren geschiedenis van Jeruzalem zonder pardon gedumpt in de vorm van puin in de Kidronvallei.

“Het was barbaars,” klaagt Barkay. “Ze dumpten 12.000 ton aarde die verzadigd was met de geschiedenis van de Tempelberg.” Maar de Waqf had de waardering van de Joden voor Jeruzalem onderschat, vooral de Tempelberg. “Sommigen zijn zich misschien niet echt bewust van hun verlangen naar de Tempelberg,” legde Barkay uit, “maar als je een beetje graaft, ontdek je dat de Tempelberg een rol speelt in de persoonlijke geschiedenis van ieder mens in dit land.”
Zij die zich inzetten voor het behoud van de heilige geschiedenis zijn niet vies van het doorspitten van wat moslims als rotzooi beschouwen. Integendeel, dit wordt nu zelfs als een eer gezien.
“Wanneer de betrokkenen beseffen dat zij vervullen wat de psalmist ooit formuleerde (Psalm 102:14) – want uw knechten scheppen behagen in zijn stenen en hebben medelijden met zijn puin – dan worden hun zielen verheven, dat is gewoon uniek,” vertelde Barkay. En wat ze tussen die stenen te midden van dat puin vinden, is niet alleen een getuigenis van het verleden. Het is net zo cruciaal voor de toekomst van Israël, omdat de Tempelberg niet alleen het kloppend hart van het Joodse volk was, maar dat nog steeds is.
“Toen de commandant die in de Zesdaagse Oorlog voor het eerst de Tempelberg bereikte, verklaarde: ‘De Tempelberg is in onze handen!’, schokte dat het hart van iedere Israëli,” herinnerde Barkay zich, die in 1967 in Jeruzalem vocht. “Waarom? Omdat de Tempelberg van het grootste belang is, niet alleen in religieus, maar ook in historisch en nationaal opzicht.”
Gezien het belang van deze prestatie, die ongetwijfeld in de verf wordt gezet door de belangrijke verjaardag van dit jaar, zou men denken dat de staat Israël volledig achter het project op de Tempelberg moet staan. Regeringsfunctionarissen wijzen immers vaak genoeg op het belang van Jeruzalem voor Israël, en op de noodzaak om de stad verenigd te houden. Maar helaas heeft de “onbekwaamheid van de Israëlische autoriteiten”, zoals Barkay het uitdrukt, tot dusver verhinderd dat dit onontbeerlijke werk een officiële nationale inspanning werd.
Gelukkig staan Israëli’s uit het hele land en joden en christenen uit het buitenland in groten getale klaar om het werk aan te pakken. “We hebben tot nu toe een kwart miljoen deelnemers gehad, volgens één schatting,” vertelt Barkay enthousiast. “De overgrote meerderheid is niet-Joods en komt uit het buitenland. Hun christelijke interesse in de Tempelberg brengt hen hier.”
Meer over het zeefproject op de Tempelberg en informatie voor vrijwilligers vindt u hier.