De grote beving komt eraan!

Aardbevingen zijn tekenen uit de hemel. Dat schreef ik bijna acht jaar geleden in een blog voor de Times of Israel na een zware beving in het Himalaya-gebied.

Net als toen zijn de schokkende verwoestingen in Turkije en Syrië grimmige herinneringen aan onze onveiligheid op deze planeet. Schokken worden ook gevoeld in Israël, dat al enkele jaren in hoge staat van paraatheid verkeert in afwachting van een verwachte “grote” beving.

En ik geloof dat deze verschrikkelijke beving weer een profetisch teken uit de hemel is. Hierbij gaat natuurlijk ons medeleven uit naar allen die lijden.

Jezus maakte duidelijk dat aardbevingen deel zouden uitmaken van de tekenen van zijn spoedige terugkeer. Hij vergelijkt ze met de bevallingspijnen van een vrouw, die frequenter en heviger worden naarmate de tijd van de bevalling nadert (zie Mattheüs 24:7-8).

Er is inderdaad een “grote” gebeurtenis op komst – en die zal gecentreerd zijn op de Olijfberg, die ten oosten van Jeruzalem ligt!

De profeet Zacharia zegt dat de Messias op de heilige berg zal staan, die “in tweeën gespleten wordt naar het oosten en naar het westen. Er zal een zeer groot dal ontstaan, als de ene helft van de berg naar het noorden zal wijken en de andere helft ervan naar het zuiden” (Zacharia 14:4).

Zijn verschijning zal de harten van zijn trouwe volgelingen verblijden, maar verdriet doen bij hen die zich van God hebben afgekeerd. Volgens Jezus zullen “al de stammen van de aarde rouw bedrijven” (Mattheüs 24:30).

Maar zijn trouwe volgelingen zullen niet vrezen “al veranderde de aarde van plaats”, zoals de psalmist zegt, want zij vertrouwen volledig op God die hun toevlucht en kracht is (Psalm 46:2).

Onder hen zullen zich mensen bevinden als Job, die te midden van al zijn problemen verklaarde: “Ik weet echter: mijn Verlosser leeft, en Hij zal ten laatste over het stof opstaan” (Job 19:25).

Maar net als bij het scenario van de Tweede Komst dat de aarde verdeelt, is er een steeds grotere kloof tussen het overblijfsel van Gods volk en degenen die Hem hebben verworpen.

Met name de westerse beschaving is een spiegelbeeld van de Israëlieten in de woestijn, die mopperden op Mozes omdat hij hen uit het relatieve comfort van Egypte had geleid. Zij waren niet langer tevreden met het manna uit de hemel en eisten in plaats daarvan vlees uit de hel. Dus gaf God hun wat ze wilden: Hij regende kwartels op hen, maar maakte hen ziek – heel ziek – zodat velen stierven aan een plaag. (zie Numeri 11:33)

Op dezelfde manier werd de westerse wereld gered van de slavernij van het heidendom en de onwetendheid door het glorieuze Evangelie waarop hun beschaving stevig was gebouwd. Maar nu hebben zij het manna uit de hemel verworpen (op superieure wijze vertegenwoordigd door Jezus – Johannes 6:50).

Moeten we verbaasd zijn dat te midden van onrust, ontberingen en lijden nu ook plagen worden ervaren? Zelfs “christelijke” leiders behoren tot de rebellen. Zo is er nu een debat in de Kerk van Engeland over de vraag of God als geslachtsneutraal moet worden beschouwd, ook al verwijst onze Heer duidelijk naar onze hemelse Vader. De samenlevingen die zonder de ware en levende God willen leven, zijn in waanzin vervallen.

Maar er is hoop. De profeet Joël sprak in één adem met de uitstorting van de Heilige Geest over allen die de waarheid zoeken, over een dag des oordeels die gekenmerkt zal worden door “bloed en vuur en rookzuilen“.

Inderdaad: “ieder die de Naam van de HEERE zal aanroepen, zal behouden worden. Want op de berg Sion en in Jeruzalem zal ontkoming zijn” (Joël 2:32).

Mijn collega meldt dat na 40 jaar bidden voor een beweging van de Geest in haar kerk (vergezeld van een belijdenis van de Joodse wortels van ons geloof), er nu een opwekking is uitgebroken met zoekers die de gangpaden overspoelen. En haar is gevraagd om voor de allereerste keer een Pesach Seder te leiden!

De oude Israëlieten hadden voortdurend moeite om zich aan Gods geboden te houden, terwijl zij telkens weer in zonde vervielen. Dit kwam omdat de Wet, oorspronkelijk gegeven met Pinksteren op de berg Sinaï, alleen maar diende om hen te veroordelen.

Daarom werd – eveneens met Pinksteren – de Geest uitgestort, zodat de Wet in ons hart kon worden geschreven en niet alleen op stenen tafelen. Zoals wijlen David Pawson het uitdrukte: “Gods wet kan je helpen te weten wat goed (en fout) is, maar hij kan je niet helpen te doen wat goed is… Zonder bovennatuurlijke hulp zouden we de wet nooit kunnen houden.”

Aangezien de nadruk van de Bijbelse eindtijd zo duidelijk op Israël ligt, moeten profetiestudenten en alle serieuze gelovigen het Midden-Oosten in gedachten houden in deze gedenkwaardige tijden, vooral omdat de moderne Joodse staat op het punt staat 75 jaar te worden.

Niemand weet precies wanneer onze Heer zal terugkeren, maar Hij heeft ons tekenen gegeven – en met een reden. Zodat we er klaar voor zijn en anderen aanmoedigen om Hem te verwelkomen door Zijn kostbare evangelie te delen. Hij heeft ons echter een enigszins cryptische aanwijzing gegeven over het tijdstip van Zijn komst.

Een vaak geciteerde interpretatie van Mattheüs 24:32 suggereert dat het zal gebeuren binnen een generatie (hoe men dat ook meet) na Israëls wedergeboorte. Jezus komt zeker – en snel!

Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, verkrijgbaar bij Amazon; Peace in Jerusalem, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com; To the Jew First, A Nation Reborn, en King of the Jews, alle verkrijgbaar bij Christian Publications International.