De dubbelzinnige bondgenoten van Israël

Amerika en Groot-Brittannië beweren bondgenoten van Israël te zijn. De diepe onderlinge banden op het gebied van militaire hulp, inlichtingen en handel zijn onmiskenbaar. Israël is van onschatbare strategische waarde voor Amerika en Groot-Brittannië in het Midden-Oosten, een cruciaal bolwerk voor de verdediging van het Westen.

En toch ondermijnen zowel Amerika als Groot-Brittannië Israëls veiligheid en verdediging tegen existentiële aanvallen door het sanctioneren, bevorderen en financieren van de Palestijnse Arabieren, wier actieve doel de vernietiging van de Joodse staat is.

Dit was met name onlangs duidelijk toen Britse diplomaten in Jeruzalem in feite de agenda van de Palestijnse Autoriteit steunden om Israël uit te wissen.

Palestinian Media Watch heeft onthuld dat tijdens de jaarlijkse “Palestina Marathon” van de Palestijnse Autoriteit afgelopen vrijdag, zeven Britse functionarissen die deelnamen als “TeamUK” marathon t-shirts droegen met daarop de kaart van de Autoriteit waarop Israël wordt uitgewist en het hele land als Palestina wordt afgebeeld.

Zoals gemeld door de Jewish Chronicle omvatte het team de Britse plaatsvervangend consul-generaal Alison McEwen en collega’s van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Een foto van het team werd getweet vanaf het officiële account van het Britse consulaat in Jeruzalem, dat “de prachtige Palestina Marathon ter ondersteuning van #FREEDOMOFMOVEMENT voor alle Palestijnen” bejubelde.

Palestinian Media Watch merkt op dat de hashtag was ontworpen ter ondersteuning van de eis van de Palestijnse Autoriteit (PA) dat Israël de veiligheidsmaatregelen opheft die het heeft genomen om de toestroom van Palestijnse terroristen uit door de PA gecontroleerde gebieden naar Israëlische steden te voorkomen.

Volgens The Jewish Chronicle werd de marathon georganiseerd door een groep genaamd Right to Movement, die campagne voert tegen “de vele obstakels waarmee we elke dag leven onder de fascistische racistische bezetting”.

De loop stond onder auspiciën van de Hoge Raad voor Jeugd en Sport van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), onder leiding van Jibril Rajoub, een man die is veroordeeld voor talrijke terroristische misdrijven en herhaaldelijk Palestijnse terroristische moordenaars verheerlijkt.

Deze Britse diplomaten woonden dus een evenement bij onder toezicht van een terroristische sympathisant; steunden openlijk de leugen van de Palestijnse Arabieren dat Israël hen onderwerpt aan een “fascistische racistische bezetting”; verzetten zich openlijk tegen de maatregelen van Israël om zijn burgers te beschermen tegen aanvallen; en pleitten openlijk voor de totale vernietiging van Israël.

De huidige Britse regering onder premier Rishi Sunak telt een ongekend aantal Israël-aanhangers. Hoe kunnen haar diplomaten dan zo’n schandalige vijandigheid tegenover Israëls veiligheid en zelfs zijn bestaan aan de dag leggen?

De Britse en Amerikaanse consulaire vestigingen in Jeruzalem, die hulp verlenen aan Palestijnse Arabieren in het oosten van de stad, in de betwiste gebieden en in Gaza, worden door de Israëlische regering al lang gezien als werkend tegen de Israëlische belangen.

Hoewel voormalig president Donald Trump het Amerikaanse consulaat in 2019 sloot, heeft de regering Biden de Amerikaanse diplomatieke missie naar de Palestijnen effectief hersteld en opgewaardeerd toen zij afgelopen juni het US Office of Palestinian Affairs opende en Hady Amr benoemde tot “speciale vertegenwoordiger voor Palestijnse zaken”.

Amr, die eerder nationaal coördinator was van het anti-Israël Middle East Justice Network, had gezegd dat hij “geïnspireerd was door de Palestijnse intifada”; dat Arabieren “nooit en te nimmer zullen vergeten wat het Israëlische volk, het Israëlische leger en de Israëlische democratie Palestijnse kinderen hebben aangedaan”; en dat “er duizenden zullen zijn die deze brute moorden op onschuldigen willen wreken.”

Op de top van vorige maand in Jordanië, ogenschijnlijk om het geweld tussen Israël en de Palestijnse Arabieren, dat heeft geleid tot een toenemend aantal Israëlische moordslachtoffers en bijna dagelijkse Arabische aanvallen, tot bedaren te brengen, propageerde Amr een Amerikaans plan dat Israël zou verplichten de anti-terreuroperaties van de Israel Defence Forces drastisch in te perken, terwijl 5.000 Palestijnen een commandotraining zouden krijgen als veiligheidspersoneel.

Dit ondanks het feit dat Palestijnse veiligheidstroepen herhaaldelijk betrokken zijn geweest bij aanslagen op Israëli’s – nauwelijks verrassend aangezien de Palestijnse Autoriteit wordt gecontroleerd door de terroristische groepering Fatah, waarvan president Mahmoud Abbas de leider is.

Niets van dit alles wordt opgemerkt door de regering Biden, die in plaats daarvan de moorddadige afwijzing van Israël door de Palestijnse Arabieren blijft vergoelijken, negeren en zelfs bevorderen.

Wat is de reden voor deze dubbelzinnige houding? Er is een welwillende en een minder welwillende verklaring.

De welwillende is dat noch de Amerikaanse noch de Britse regeringen accepteren dat het doel van de PA de vernietiging van Israël is. De reden is dat deze regeringen zich inzetten voor de “twee-staten-oplossing”. Dit impliceert dat zij het probleem waarvoor dit de oplossing is, definiëren als de verdeling van land tussen twee groepen mensen met legitieme aanspraken op dat land.

Dit is duidelijk niet waar. De herhaalde verklaringen van de Palestijnse Autoriteit, haar kaarten en insignes waarop een staat Palestina is afgebeeld die Israël wegvaagt, haar oproep om Israëlische steden als Haifa en Jaffa in te nemen, en haar steun voor terrorisme tonen aan dat haar doel de vernietiging van Israël is.

Toch kunnen de Amerikaanse en Britse regeringen het zich niet veroorloven dit te erkennen. Deels is dit te wijten aan de druk van de Arabische wereld. Maar meestal komt het door het onwrikbare liberale geloof in conflictoplossing en vredesprocessen.

Aangezien de Amerikanen en Britten niet kunnen toestaan dat iets een dergelijk vredesproces verstoort, negeren zij elk teken van een niet-onderhandelbare en onverantwoordelijke agenda.

Zo wordt Israël, dat altijd bereid is geweest om te onderhandelen en zelfs bij talrijke gelegenheden een Palestijnse staat heeft aangeboden, ervan beschuldigd het vredesproces in gevaar te brengen wanneer het erop staat zich te verdedigen tegen het eindeloze Palestijns-Arabische terrorisme.

Deze liberale tunnelvisie verklaart waarom de regering Biden de Palestijnse Autoriteit financieel steunt, terwijl zij doorgaat met het verstrekken van “pay-for-slay”-uitkeringen aan de families van terroristen.

Dezelfde denkwijze verklaart ook de verbazingwekkende vastberadenheid van de regering Biden om – net als de regering Obama vóór haar – een overeenkomst te sluiten met Iran, waardoor dit land, na een kort uitstel, kernwapens zou kunnen ontwikkelen, terwijl het miljarden aan sancties krijgt die het in staat stellen zijn terroristische activiteiten en regionale machtsgreep uit te breiden.

De term voor deze manier van denken is cognitieve dissonantie. Zo’n ontkenning van de werkelijkheid is misschien moeilijk te geloven. Maar het is heel reëel en heel eng.

Ik werd er deze week mee geconfronteerd in een gesprek met journalisten van de BBC, zoals ik al vaker heb meegemaakt. Ze waren gewoon ongelovig over mijn bewering dat de berichtgeving van de BBC over Israël grotesk onevenwichtig, selectief en verdraaid is, en zwaar leunt op Palestijnse propaganda.

Zulke praatjes zijn altijd verontrustend. Niet alleen omdat de BBC haar verdraaiingen zelden corrigeert. Het is ook omdat de BBC echt gelooft dat haar Israël-verslaggeving trouw is aan haar kernmandaat om objectief, evenwichtig en waarheidsgetrouw te zijn.

De reden waarom deze mensen nooit kunnen begrijpen dat het tegenovergestelde het geval is, is omdat zij de vooringenomenheid delen. Zij kunnen de vertekeningen in de Israël-verslaggeving van de BBC niet zien omdat zij zelf geloven dat ze waar zijn – en dat al degenen die bezwaar maken zelf bevooroordeeld zijn.

Dit is beangstigend omdat het een volledig gesloten denksysteem vertegenwoordigt. Geen enkel bewijs kan daar ooit in doordringen. Precies dezelfde denkwijze zit achter de Orwelliaanse ontkenning van de werkelijkheid die aan het werk is in de rassen- en genderidentiteitspolitiek en andere liberale aangelegenheden.

De minder goedaardige verklaring is dat sommigen die de Palestijnse Arabische zaak verdedigen, gemotiveerd worden door een virulente haat tegen Israël en het Joodse volk. In de regering Biden bekleden verschillende van dergelijke personen belangrijke posities in het Midden-Oosten beleid.

In het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken gaat de geschiedenis van het antisemitisme, die teruggaat tot het schandelijke beheer van het Palestijnse Mandaat in de vorige eeuw, tot op de dag van vandaag door, gevoed door de antizionistische “intersectionaliteit” die de norm is geworden in een groot deel van het Britse ambtenarenapparaat en veel van zijn instellingen.

Wat is het tegengif voor deze waanzin? Het op het hoogst mogelijke niveau aanpakken, de dingen bij hun naam noemen en te allen tijde de waarheid verkondigen.

Kan dit echt een verschil maken? Ja, als er een goede strategie is. Maar daarvoor moet het leiderschap van de Joodse wereld zijn aanpak radicaal verbeteren.