Dashcambeelden tonen boer die 120 mensen redt op 7 oktober

Oz Davidian, een boer uit het zuiden van Israël, redde 120 jongeren van het Nova muziekfestival, het natuurfestival dat Hamas-terroristen op 7 oktober met bloeddorstige wreedheid binnenvielen en waarbij zo’n 350 ongewapende festivalgangers omkwamen.

De dashcam van zijn jeep legde elk moment vast van de ongeveer 20 ritten die hij maakte vanaf het terrein van het openluchtfestival naar zijn moshav Maslul en een andere gemeenschap, moshav Patish, om overlevenden te redden en in veiligheid te brengen. De beelden werden afgelopen dinsdag vrijgegeven door Channel 13.

Davidian vertelt hoe een jonge vrouw die hij had opgepikt in zijn jeep hem vroeg: “Vertel me, wie ben jij?” Hij antwoordde: “Ik ben gewoon een moshavnik die je komt bevrijden”. “Nee, nee, dat kan niet,” zei ze, “Wat voor speciaal iemand ben jij? Iemand van de Shin Bet?” Als hij vraagt waarom ze dat zegt, antwoordt ze: “Kijk, er is hier niemand. We zitten hier al uren vast. Er is hier niemand. Het kan niet zo zijn dat hier niemand is [en] jij de enige bent die komt.”

Dit thema van de slachtoffers die aan hun lot worden overgelaten en de IDF en andere veiligheidstroepen die nergens te bekennen zijn, loopt als een rode draad door alle verhalen over redding en overleven die dag. “Het is moeilijk om dit te blijven zien. Ze waren daar urenlang. Hij heeft veel mensen gered. [Maar er zijn geen veiligheidstroepen”] , zei de Channel 13-presentator na de reportage. Volgens de reportage controleerde Hamas zes uur lang weg 232 en het landelijke gebied waar het muziekfestival plaatsvond.

Yossi Eli, de Channel 13-journalist die de reportage maakte, schreef op X, voorheen Twitter: “Wat ik uit de beelden kan opmaken is dat… zelfs toen de camera de tijd 12:30 uur toonde – zes uur (!) – nadat Hamas was binnengevallen, de vervloekte terroristen alleen waren in de regio [Kibboets] Re’im en deden wat ze wilden: Ze verkrachtten en vermoordden vrouwen (ik zal je de foto’s besparen), plunderden de lichamen van soldaten en niemand stoorde zich aan hen.”

Eli beschreef Davidian als “het enige sprankje hoop tussen honderden terroristen”.

De dashcam van de boer legt vast hoe hij langs uitgebrande auto’s, lijken en terroristen rijdt. Davidian beschrijft hoe hij twee mannen bij het lijk van een soldaat zag. Eerst dacht hij dat het Israëlische soldaten waren, maar toen realiseerde hij zich dat het terroristen konden zijn. Hij stopte en vroeg in het Arabisch of de soldaat dood was, waarop de terrorist bevestigend antwoordde. “Toen realiseerden we het ons allebei. Ik begrijp dat hij een terrorist is en hij begrijpt dat ik Joods ben,” zegt Davidian, hij gaf gas en reed weg. De achteruitrijcamera van de Jeep laat zien hoe de terroristen opstaan en zich naar het voertuig draaien.

“Terwijl we vluchten, kun je ze op ons horen schieten. Wonder boven wonder raakten de kogels de auto niet,” zegt Davidian. Hij zag hoe een terrorist een vrouw verkrachtte terwijl zijn kameraden toekeken en schoten. “Ze zien dat hun vriend iemand verkracht. En ze bewaken hem en blijven schieten. “Je ziet stapels lichamen, de een op de ander. … Het lijkt wel of ze een bloedbad aanrichtten en dat ze op elkaar vielen in een kogelregen.” Hij ziet de gezichten van de doden en het doet hem verdriet dat hij de lichamen daar niet weg kan halen. “Want er zijn gewonden en overlevenden die zich nog steeds verstoppen, en terroristen die nog steeds op hen schieten,” zegt hij.

Terwijl hij zijn zelfopgelegde reddingsmissie uitvoerde, verscholen zijn vrouw en vier dochters zich in een veilige kamer in hun huis. “Ze maken zich zorgen. Overal in de buurt zijn terroristen. Ze schieten alle kanten op. Het is onvoorstelbaar – dit kwaad. … Ze schieten op alles wat beweegt.”

Davidian zegt dat het hielp dat hij het gebied kende en wist “waar alle kuilen waren” zodat hij op volle snelheid kon rijden. Elke keer dat hij naar het Nature Party gebied reed, nam hij een andere route.

Tijdens één van zijn ritten belt één van zijn dochters, Uriah. Hij vertelt haar dat hij op dit moment niet kan praten omdat hij “bezig is mensen te redden van het feest en uit de chaos”. In een later interview vertelt Uriah de verslaggever terwijl ze haar vader omhelst: “Hij is altijd mijn held geweest.”

Sinds de afschuwelijke aanval op de eerste zaterdag in oktober, die in Israël bekend staat als de “Zwarte Sabbat”, zijn er voortdurend daden van moed aan het licht gekomen.

Eerder deze week toonde een video van het bloedbad van 7 oktober de laatste heldendaad van een soldaat buiten dienst, Aner Elyakim Shapiro, die een overvolle openbare schuilplaats beschermde door de Hamas-granaten weg te gooien die de terroristen erin gooiden. De video, opgenomen door de dashcam van een nabijgelegen auto en op Telegram geplaatst door de groep South First Responders, laat zien hoe Shapiro erin slaagt om zeven granaten weg te gooien voordat de achtste hem dodelijk verwondt. De schuilplaats zat vol met bezoekers van het muziekfestival die bescherming zochten tegen het ochtendlijke raketvuur vanuit de Gazastrook.

Dit is ook interessant

Israëlische Jood zou Iran hebben geholpen bij plannen aanslag op Netanyahu

Israël doodt leider raketdivisie Hezbollah

Wat zijn de kosten voor Israël van de preventieve aanval op Libanon?