Bewoners van Nuseirat: “Hadden we het maar geweten”

Een CNN-reportage van vrijdag over de bewoners van het vluchtelingenkamp Nuseirat in de Gazastrook had het tegenovergestelde effect van wat de zender bedoelde. De poging om de geïnterviewden in een sympathiek daglicht te stellen, had onbedoeld een averechts effect.

De reportage volgde op een persoonlijk gesprek tussen CNN-medewerkster Bianna Golodryga en Andrey Kozlov, een van de vier gijzelaars die op 8 juni door Israëlische troepen werd bevrijd na acht maanden gevangenschap door Hamas.

Kozlov, Almog Meir Jan en Shlomi Ziv werden gevonden in de flat van Ahmed Aljamal en zijn familie. Noa Argamani werd meegenomen naar een nabijgelegen huis vanMohamed Ahmad Abu Nar .

Allen werden op 7 oktober bruut ontvoerd vanaf het Nova Muziekfestival in het zuiden van Israël. Ze werden allemaal vastgehouden tussen “burgers” en niet in het enorme netwerk van tunnels dat zich onder de hele terroristenenclave uitstrekt. En elk van hen werd fysiek, psychologisch en waarschijnlijk seksueel misbruikt.

Laten we beginnen met CNN’s nauwkeurige verslag van de Aljamals, de ontvoerders van de drie mannen. Ahmed, 74, was arts, huisarts, die ook “de gebedsoproep leidde in de plaatselijke moskee en elke dag vroeg opstond om er voor zonsopgang te zijn.”
Zijn 36-jarige zoon Abdallah was een freelance journalist “die recentelijk schreef voor de in de VS gevestigde Palestine Chronicle, waarvoor hij regelmatig verslag deed van de oorlog in Gaza”.
Abdallah was eerder woordvoerder van het ministerie van Arbeid in Gaza en prees openlijk het bloedbad van Hamas op 7 oktober door foto’s op Facebook te plaatsen van zijn jonge zoon in het uniform van de Izz al-Din al-Qassam Brigades van de terreurgroep.

Op CNN schreef Abdallah’s zus Zainab, die op het moment van de aanval in het huis van de familie was, die dag een Facebookbericht waarin ze beschreef wat er was gebeurd. De Israëlische soldaten drongen binnen en schoten eerst Abdallah’s vrouw Fatima neer voordat ze Ahmed en Abdallah doodden, schreef ze. inab verstopte zich onder een bed met Abdallah’s kinderen… zei ze in de post…: “We hebben op dit moment gewacht sinds het begin van de oorlog. W We wisten niet hoe het zou komen en op welke verschrikkelijke manier het zou gebeuren, maar we waren ons ervan bewust dat het onvermijdelijk zou komen.”

Wat in het rapport tot uitdrukking kwam, was de mentaliteit van de mensen in Gaza, ook van degenen die niet aangesloten zijn bij Hamas.

Neem bijvoorbeeld Abu Muhammad el Tahrawi. Ahrawi beschreef Dr. Alyamal als “een vrome man” die “het gebed verricht en dan naar huis gaat”. Hij mengde zich niet onder de mensen, klaagde niet over andere mensen en niemand klaagde over hem.

Hij was een man die zich met zijn eigen zaken bemoeide”.

El Ahrawi toonde zich verrast dat Aljamal gegijzelden had in zijn huis en vertelde CNN: “Als we het hadden geweten, had hij het ons verteld, dan hadden we veiligheidsmaatregelen genomen, ons verstopt of ergens anders heen gegaan.”

Men had kunnen verwachten dat hij zou zeggen dat als hij en anderen in de gemeenschap hadden geweten van de gegijzelden in hun midden, ze de Israëlische autoriteiten zouden hebben ingelicht of op een andere manier zouden hebben geprobeerd de onschuldige slachtoffers te helpen.

El Tahrawi verwees naar het gevaar om in het kruisvuur terecht te komen tussen Hamas en de Israëlische helden die Nuseirat binnenstormden en Kozlov, Jan, Ziv en Argamani redden.

Dat brengt ons tot Argamani’s gevangenbewaarders, volgens CNN “de lokale bevolking was niet bereid om veel details over [de familie Abu Nar] te delen, maar ze toonden zich verrast en bezorgd dat er een gijzelaar in hun midden werd vastgehouden”.

Khalil al-Kahlot, een ambtenaar in Gaza, beschreef Abu Nar als “normaal” en een “normale man” en zei: “Hij had thuis kleine kinderen. Je zou verwachten dat hij zo’n gijzelaar in een huis en onder de mensen zou houden”.

Een andere buurman, die anoniem bleef, voegde eraan toe: “Het zijn Hamasmensen, maar dat wisten we niet. Als we hadden geweten dat er iets was, was niemand in de buurt gebleven”.

Er was geen medeleven voor de gegijzelden – alleen wanhoop over het feit dat ze niet op tijd gewaarschuwd waren om te vertrekken. In die context is het de moeite waard om te herhalen wat ik schreef slechts vier dagen voor “Operatie Arnon” in Nuseirat (hernoemd naar het hoofd van de Nationale Terrorismebestrijdingseenheid, inspecteur Arnon Zamora, die werd gedood terwijl hij de missie leidde):

“Het is een feit dat alleen terroristen die gevangen zijn genomen en ondervraagd door de Israëlische veiligheidsdiensten informatie hebben gegeven over de verblijfplaats van gijzelaars. Geen enkele ‘burger’ uit de Gazastrook heeft zich vrijwillig gemeld. Het argument dat ze bang waren voor de gevolgen van Hamas gaat gewoon niet meer op. Zelfs in Nazi-Duitsland waren er burgers die hun leven riskeerden om het juiste te doen. Yad Vashem heeft een speciale titel gecreëerd voor zulke niet-Joden – de Rechtvaardigen onder de Volkeren – die Joden beschermden met groot risico voor zichzelf.”