Beauties en de beesten

Afbeelding: Gal Gadot, de hoofdrolspeelster in Wonder Women 1984. (Foto: Mendy Hechtman/Flash90)

Actrice Gal Gadot is venijnig aangevallen vanwege een scène in de film Wonder Women 1984, waarin haar personage twee jonge moslimkinderen in Egypte redt. Het idee dat een Joodse vrouw medeleven toont met Arabieren lijkt belachelijk voor degenen die het vooroordeel van de reguliere media-volgen, die Israëli’s als tyrannen afschilderen.

Ondertussen brak er een storm van antisemitische aanvallen uit op de sociale media tegen April Benayoum, een vooraanstaande deelneemster aan de Miss France-competitie.

Benayoum, die een Israëlische vader heeft, deed mee als Miss Provence en eindigde als eerste in de wedstrijd. Maar haar connectie met Israël veroorzaakte een felle uitbarsting van antisemitisme, met tweets waarin werd opgeroepen om haar uit te sluiten en waarvan een zelfs zei: ‘Hitler vergat u uit te roeien, Miss Provence’.

Nu horen we dat het Israëlische model Yael Shelbia het mooiste van allemaal is bevonden, nadat ze de eerste plaats behaalde op een lijst van de mooiste vrouwen ter wereld van 2020. Deze is samengesteld door een groep genaamd The Independent Critics, die Gadot de 22e plaats gaf.

Op 19-jarige leeftijd heeft IDF-soldate Yael ook een vloedgolf van anti-Israëlische beledigingen over zich heen gekregen, maar zij heeft hoge verwachtingen van vrede in het Midden-Oosten, nadat ze de eerste Israëlische was die op de cover van een tijdschrift verscheen dat in de Verenigde Arabische Emiraten werd gepubliceerd.

Het is interessant dat Israël in de Bijbel soms ‘het prachtige land’ wordt genoemd (drie keer in het boek Daniël), maar een groot deel van de wereld schetst een heel ander, donker en akelig beeld van een zogenaamde ‘apartheidsstaat’, die algemeen wordt gezien als vervolger van het Palestijnse volk. Een natie die het doelwit is van eindeloze VN-resoluties wegens vermeende oorlogsmisdaden, illegale nederzettingen en nog veel meer, terwijl de echte schenders van de mensenrechten ongestraft wegkomen.

Neem het voorbeeld van de persoon die Gadot in de film speelde, die moslimkinderen redde. De realiteit is dat het ook vaak gebeurt. Zelfs terroristische leiders worden in Israëlische ziekenhuizen behandeld, samen met Arabische kinderen met hartafwijkingen, terwijl dokters aan de noordgrenzen al jaren de Syrische oorlogsgewonden van de burgeroorlog helpen. Het maakt deel uit van de leer van de Torah (de eerste vijf boeken van de Bijbel) dat ze ‘De vreemdeling liefheeft door hem brood en kleding te geven’ (Deut. 10:18 HSV).

Maar een groot deel van de agenda van deze wereld bestaat uit het mooie lelijk te maken en het lelijke te verfraaien. De profeet Jesaja zei het op een andere manier: ‘Wee degenen die het kwade goed noemen en het goede kwaad, die duisternis voorstellen als licht en licht als duisternis, die bitter voorstellen als zoet en zoet als bitter.’ (Jesaja 5:20)

Christenen lijden op een vergelijkbare manier; ook in Israël, maar niet door toedoen van Joden. Veel Arabisch-sprekende gelovigen erkennen de Joodse Staat als de enige veilige haven voor Christenen in het Midden-Oosten. Maar in de betwiste gebieden die door Palestijnen worden beheerd, is het leven erg moeilijk voor Christenen, die bijvoorbeeld massaal uit Bethlehem – de geboorteplaats van Jezus – verhuizen.

Oorzaken van antisemitisme
De sterke stijging van het wereldwijde antisemitisme wordt verder aangewakkerd doordat de God van Israël het uitkoos als het uitverkoren volk, wat indruist tegen de nieuwe globalistische, cultureel marxistische filosofie waarin ‘gelijkheid’ heerst.

Evenzo worden Christenen in het Westen nu afgeschilderd als haatzaaiers (die de uniciteit van Christus en het belang van Bijbelse moraliteit prediken), terwijl de waarheid vaak is, dat zij degenen zijn die echte liefde tonen.

Maar zoals de Bijbel zegt: ‘En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liefgehad, meer dan het licht, want hun werken waren slecht’ (Johannes 3:19).

Nergens was dit duidelijker dan in het nazi-tijdperk. Ik heb net de film Resistance uit 2019 gekeken, over de heldenmoed van de beroemde mime-kunstenaar Marcel Marceau, die meer dan honderd Joodse kinderen over de Alpen naar de veiligheid in Zwitserland leidde. Een van zijn collega’s, een jonge Joodse vrouw, werd levend gevild in het bijzijn van haar zus toen een Gestapo-officier haar probeerde te dwingen de verblijfplaats van haar groep te bekennen.

Antisemieten hielden nooit op. Twintig jaar geleden begon in Durban, Zuid-Afrika, een nieuw tijdperk van door de staat gesanctioneerd antisemitisme. De door de VN gesponsorde Wereldconferentie tegen racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante onverdraagzaamheid, die als een kracht voor het aanpakken van mondiaal racisme werd geprezen, richtte zich bijna volledig op de vermeende misdrijven van Israël.

Het legde de basis voor de daaropvolgende Boycot, Desinvestering en Sancties-beweging (BDS), gericht op economisch isolement van de Joodse Staat, wat de steun kreeg van enkele Christelijke denominaties. Op een vergelijkbare manier kregen de nazi’s een helpende hand van de kerk, toen de primaat van Polen, kardinaal August Hlond, in 1936 publiekelijk aandrong op een boycot van Joodse bedrijven.

Maar midden in alle duisternis schijnt er een licht, terwijl voormalige vijanden van Israël zich opstellen om vrede met hen te sluiten. Ik realiseer me dat we waakzaam moeten zijn en niet al te gemakkelijk moeten worden meegenomen door tekenen van verzoening, maar ik zie dit als een gedeeltelijke vervulling van Jesaja 19: 23-25 die een vredesweg van Egypte naar Assyrië via Israël profeteert.

In het licht hiervan moet de kerk uit de heidenen wakker worden met de realiteit van Gods eindtijd-doeleinden en voorbereid zijn om achter Israël te staan, zonder wie we noch de Schrift noch onze Heiland zouden hebben.

Het probleem is dat te veel mensen de Bijbel niet verstaan. Als we de Jezus van de Bijbel echt zouden begrijpen, zouden we het Israël van de Bijbel eren en bidden voor het volk, dat verzameld is in hun oude land ter voorbereiding op de terugkeer van zijn Messias.

Ik daag elke predikant uit om uit de slaap te ontwaken met een serie over het boek Romeinen – zonder moeilijk te slikken hoofdstukken weg te laten.

Misschien is het tijd om de beesten van onze wereld te negeren en je in plaats daarvan te concentreren op de schoonheid van het Heilige Land, zijn mensen en hun Messias.

Charles Gardner is auteur van de boeken Israël the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn en King of the Jews.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.